بچه‌های قلم | BachehayeGHalam

ترامپ به نفع ماست، اگر...

هرچند هنوز برای قضاوت درباره #ترامپ و تحلیل سیاست‌های او در قبال ایران زود است، اما این یک واقعیت تقریبا مسلم در تحلیل رفتار دو حزب آمریکاست که #دموکرات‌ها با پنبه سر می‌برند و #جمهوری‌خواهان با اره! ترامپ هم باوجود برخی نقدهای جمهوری‌خواهان به او، از همین سیستم و نماینده همین حزب است. شاید کمی احمق‌تر و دیوانه‌تر از امثال جرج بوش.

بنابراین در دوره ترامپ هر روز باید منتظر اتفاق تازه‌ای باشیم. احتمالا تشدید فشارها علیه ایران هم یکی از همین اتفاقات خواهد بود. فشارهایی که انصافا ربط چندانی به سیاست‌های ایران ندارد. کسانی که از آزمایش #موشکی اخیر ایران گلایه دارند، به خوبی می‌دانند که دستور ممنوعیت ورود ایرانی‌ها به آمریکا پیش از آزمایش موشکی صادر شد. این در حالی است که سعودی‌ها به عنوان اصلی‌ترین عامل خشونت‌های منطقه‌ای و منبع پرورش و صدور تروریسم مذهبی به منطقه و دنیا، از این دستور مستثنی شده‌اند! این یعنی اینکه اساسا رفتار ایران بهانه است و ترامپ تصمیمش را پیشاپیش گرفته.

البته در این میان، حماقت او تاحدود زیادی به نفع ما تمام شد و توجه بسیاری در داخل آمریکا و کشورهای دیگر به این مساله جلب شده است که چرا ایرانیان از ورود به آمریکا منع شوند اما سعودی‌ها نه؟! بر این اساس بعید است فشارهای بیشتر آمریکا علیه ایران با حمایت سایر کشورها همراه شود و اگر مثلا خدای‌نکرده روزی دست به حماقت حمله نظامی هم بزند، نه تنها اکثر کشورها جرات همراهی با او را ندارند، بلکه شاید اساسا از ایران حمایت کنند. وضعیت شیعیان و بسیاری از مسلمانان هم که معلوم است.

مهمتر از همه اینکه حماقت ترامپ، عملا باعث یکپارچگی ایرانیان سراسر دنیا با هر عقیده و سلیقه‌ای، اعم از مذهبی و سکولار و راست و چپ می‌شود. به جز معدودی ایرانی وطن‌فروش مثل منافقین که قبلا نیز در جنگ ایران و عراق شاهد خیانت آنها به کشور و مردم بوده‌ایم. (بماند که اساسا جنگ با ایران به این سادگی‌ها هم نیست و وضعیت امروز ایران با گذشته فرق بسیاری دارد)

البته حمایت هم‌وطنان ایرانی را از سرزمین خود نباید بد تفسیر کنیم. ایرانیان هرچقدر هم که از نظر سیاست خارجی و دفاع از وطن، یک‌دل و همراه باشند، ممکن است چندان موافق سیاست‌های داخلی مخصوصا در عرصه‌های فرهنگی و اجتماعی نباشند. (مثلا شاید هرگز نپذیرند که یک امام جمعه به چنان قدرتی برسد که خودش تبدیل به قانون شود!) بنابراین نظام سیاسی ایران باید زمینه را برای بهبود این شرایط و جلب قلوب منتقدان فراهم کند و بداند که بهترین راه تثبیت این نظام، کارآمدی و پاسخگویی آن است.

همچنین بهبود وضعیت آزادی و آزادی بیان مخصوصا در سطوح پایین‌تر جامعه ضروری است. بهتر است به جای آنکه مثل حالا، این آزادی بی حد و حصر را فقط برای مسوولان مملکت قائل باشیم (که معمولا در دوره مسوولیت خود هرکاری می‌کنند و به کسی و جایی پاسخگو نیستند) یک‌صدم این آزادی را برای طبقات پایین جامعه هم به رسمیت بشناسیم. (نه آنکه مثلا وبلاگ‌نویسی را با حداکثر پنجاه بازدید کننده در روز بازداشت کنیم و از او بترسیم!)

باور کنید این مملکت اگر از نظر داخلی قوی باشد و اشکالات و اشتباهات و نواقص خود را در زمینه‌های مختلف (اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی) رفع کند، به جرات نباید از هیچ فشار خارجی ترسید.
@ahestan_ir