عصر دلفان

⚫️ #مورلکی با صدای #عین‌علی_تیموری
تقدیم به دوستداران این آوای باستانی

🔹 مور کهن‌ترین آوی باستانی زاگرس‌نشینان



@asredelfan

🔴💥۲۵ مهرماه سالروز وداع سلطان آواهای باستانی مور لکی

مرحوم #عینعلی_تیموری، فرزند امین‌بگ در سال ۱۳۱۷ در روستای بره کلک کشماهور منطقه‌ی گرمه‌ای از توابع شهرستان کوهدشت دیده به جهان گشود. تنها پسر خانواده بود. در بدو زندگی پدر و مادرش را از دست داد. هنوز نوجوانی بیش نبود که مسؤولیت سرپرستی دو خواهر خردسالش را بر عهده گرفت.
در همان سال‌ها یکی از دو خواهر را نیز به خاک سپرد. رنج و اندوهی که زندگی برای او به همراه داشت، بن مایه‌های اندوه‌بار مور و مورهایی بود که فریاد می‌زد.

مرحوم عینعلی تیموری گفته است:

«جوهره‌ی صدایم را از مادرم به ارث برده‌ام، گرچه مادرم با مرگش خیلی زود تنهایم گذاشت؛ اما اندوه صدایش همواره در وجودم طنین انداز است.»
عینعلی همچنین درباره زندگی خود گفته است:

«وقتی که عمویم سرپرستی تنها خواهرم را بر عهده گرفت، تنهایی‌ام را با خودم برداشتم و به کوه و کمر بردم. آن جا پژواک صدایم در کوه‌های کشماهور و ناله‌های سیمره در هم آمیخت. من هم رها شده در سال‌های سرمست جوانی، خود را به هیجان شورانگیز مور سپردم. با یاغیان شورشگری که در کوه‌های حاشیه سیمره، مأ وا گزیده بودند، دمساز شدم.
در یکی از آن سالها در حوالی سمت شرق کرمانشاه منطقه دورود فرامان روستای سنگ سفید مور سر می‌دادم. بزرگ روستای سنگ سفید، شیفته‌ی صدایم شد. مرا به روستای خود دعوت کرد. و دختری از بستگان خود را به عقد من درآورد. سالهاست که با آن همسرم که او را با سردادن آواهایم به دست آورده‌ام، زندگی می‌کنم.»

مرحوم عینعلی تیموری در سال ۱۳۴۸ به کرمانشاه مهاجرت کرد و ساکن کرمانشاه شد.ایشان در مور های خود بارها به غریب بودن خود اشاره کرده و همیشه به یاد وطن و زادگاهش بود.

با شروع جنگ تحميلي عينعلی تيموری به همراه مرحوم اسماعيل ططري نماينده فقيد كرمانشاه در مجلس شوراي اسلامي بسيج عشايري كرمانشاه را سازماندهی كرد و فرماندهی عشاير را بر عهده گرفته و برگه افتخارات ديگری بر كارنامه درخشان خود افزود. جشنواره‌های مختلف شركت كرد و هميشه نفر برتر جشنواره‌های غرب كشور بود. ايشان در سال‌های اخير لقب حنجر. به طوری كه در سال 91 او برای حضور در جشنواره آواهای محلی در سليمانيه عراق دعوت شد.

همزمان در رادیو (راه شب) که مخصوص رزمندگان جبهه‌های غرب کشور بود، مویه (مور) سر می‌داد. بسیاری از رزمندگان آن سالها با مویه های شبانه‌ی عینعلی زندگی می‌کردند.

مرحوم #عینعلی_تیموری دارای ۶ فررند پسر و ۴ دختر بود که دو فرزند پسر را از دست داد‌.
او ساکن محله جعفرآباد خیابان شریعتی کرمانشاه شد.
همواره آوای حزینش را سر می‌داد. سرانجام درتاریخ ۱۳۹۲/۷/۲۵ بعلت ناراحتی قلبی، آفتاب عمرش غروب کرد و صدای دل نشین و بی‌همتایش برای همیشه زیر خاک پنهان شد.


🕯 خدایش بیامرزد 🙏🌹


سردارل هتن یک یک شماردم / دنگ تو نوی مه گیان سپاردم


دوران دورم دا هجران پیرم کِرد / مَل کویان بیم فلک ژیرم کِرد
معنی: زمانه به سرگردانیم کشاند. غربت، پیرم کرد/ کوه نشینی بی‌بدیل بودم، فلک ذلیلم کرد.

 بو وَ سرینم و کزُ و مور
کزت بیترَه و سدر و کافور

به دیدارم بیا با سوز آوای هوره که صدایت از سدر و کافور برایم دلنوازتر است.

اميدوارم نسل جوان امروز ما خودشان به تحقيق درباره رسوم غني و ارزشمند اين سرزمين بپردازند و نگذارند پژواک صداي افسانه‌ای عينعلی تيموری در گوش تاريخ خاموش شود.
روحش شاد و یادش گرامی باد.

#عینعلی_تیموری
#مور #هوره

گردآورنده: علی احمدی

@asredelfan

🔴💥۲۵ مهرماه سالروز وداع سلطان آواهای باستانی مور لکی

مرحوم عینعلی تیموری، فرزند امین‌بگ در سال ۱۳۱۷ در روستای بره کلک کشماهور منطقه‌ی گرمه‌ای از توابع شهرستان کوهدشت دیده به جهان گشود. تنها پسر خانواده بود. در بدو زندگی پدر و مادرش را از دست داد. هنوز نوجوانی بیش نبود که مسؤولیت سرپرستی دو خواهر خردسالش را بر عهده گرفت.
در همان سال‌ها یکی از دو خواهر را نیز به خاک سپرد. رنج و اندوهی که زندگی برای او به همراه داشت، بن مایه‌های اندوه‌بار مور و مورهایی بود که فریاد می‌زد.

مرحوم عینعلی تیموری گفته است:

«جوهره‌ی صدایم را از مادرم به ارث برده‌ام، گرچه مادرم با مرگش خیلی زود تنهایم گذاشت؛ اما اندوه صدایش همواره در وجودم طنین انداز است.»
عینعلی همچنین درباره زندگی خود گفته است:

«وقتی که عمویم سرپرستی تنها خواهرم را بر عهده گرفت، تنهایی‌ام را با خودم برداشتم و به کوه و کمر بردم. آن جا پژواک صدایم در کوه‌های کشماهور و ناله‌های سیمره در هم آمیخت. من هم رها شده در سال‌های سرمست جوانی، خود را به هیجان شورانگیز مور سپردم. با یاغیان شورشگری که در کوه‌های حاشیه سیمره، مأ وا گزیده بودند، دمساز شدم.
در یکی از آن سالها در حوالی سمت شرق کرمانشاه منطقه دورود فرامان روستای سنگ سفید مور سر می‌دادم. بزرگ روستای سنگ سفید، شیفته‌ی صدایم شد. مرا به روستای خود دعوت کرد. و دختری از بستگان خود را به عقد من درآورد. سالهاست که با آن همسرم که او را با سردادن آواهایم به دست آورده‌ام، زندگی می‌کنم.»

مرحوم عینعلی تیموری در سال ۱۳۴۸ به کرمانشاه مهاجرت کرد و ساکن کرمانشاه شد.ایشان در مور های خود بارها به غریب بودن خود اشاره کرده و همیشه به یاد وطن و زادگاهش بود.

با شروع جنگ تحميلي عينعلی تيموری به همراه مرحوم اسماعيل ططري نماينده فقيد كرمانشاه در مجلس شوراي اسلامي بسيج عشايري كرمانشاه را سازماندهی كرد و فرماندهی عشاير را بر عهده گرفته و برگه افتخارات ديگری بر كارنامه درخشان خود افزود. جشنواره‌های مختلف شركت كرد و هميشه نفر برتر جشنواره‌های غرب كشور بود. ايشان در سال‌های اخير لقب حنجر. به طوری كه در سال 91 او برای حضور در جشنواره آواهای محلی در سليمانيه عراق دعوت شد.

همزمان در رادیو (راه شب) که مخصوص رزمندگان جبهه‌های غرب کشور بود، مویه (مور) سر می‌داد. بسیاری از رزمندگان آن سالها با مویه های شبانه‌ی عینعلی زندگی می‌کردند.

مرحوم عینعلی تیموری دارای ۶ فررند پسر و ۴ دختر بود که دو فرزند پسر را از دست داد‌.
او ساکن محله جعفرآباد خیابان شریعتی کرمانشاه شد.
همواره آوای حزینش را سر می‌داد. سرانجام درتاریخ ۱۳۹۲/۷/۲۵ بعلت ناراحتی قلبی، آفتاب عمرش غروب کرد و صدای دل نشین و بی‌همتایش برای همیشه زیر خاک پنهان شد.


🕯 خدایش بیامرزد 🙏🌹


سردارل هتن یک یک شماردم / دنگ تو نوی مه گیان سپاردم


دوران دورم دا هجران پیرم کِرد / مَل کویان بیم فلک ژیرم کِرد
معنی: زمانه به سرگردانیم کشاند. غربت، پیرم کرد/ کوه نشینی بی‌بدیل بودم، فلک ذلیلم کرد.

 بو وَ سرینم و کزُ و مور
کزت بیترَه و سدر و کافور

به دیدارم بیا با سوز آوای هوره که صدایت از سدر و کافور برایم دلنوازتر است.

اميدوارم نسل جوان امروز ما خودشان به تحقيق درباره رسوم غني و ارزشمند اين سرزمين بپردازند و نگذارند پژواک صداي افسانه‌ای عينعلی تيموری در گوش تاريخ خاموش شود.
روحش شاد و یادش گرامی باد.

#عینعلی_تیموری
#مور #هوره
#موسیقی_لکی


نگارش: ۹۶/۷/۲۵
برابر با چهارمین سالگرد فوت مرحوم عینعلی تیموری🖤🖤🖤
گردآورنده: علی احمدی

@asredelfan