#شاعران_اراک #شعر به لهجه شیرین اراکی با نام
"یه ذرّه بَل تا مو بَگوم"
دیشُو دوباره به خدا
خُو قدیمایا می دیدُم
آسّه آسّه هی تو باغا
مخلصِ چاغاله بودم
خُو می دیدُم خُو می دیدُم
هیچی حالی مو نَبودش
خُو می دیدُم خُو می دیدُم
خُو قدیمایا می دیدُم
اسب و شتر تَزیَه قَلَه حصار
رباب خانُم هَمسادَه مون
که با ما بود خونه یَکی
شُلَّه قلمکار و آش رشته می پخت
به همه مردمم می داد
خِرابه شنی او روزا که نَرزی بود
خالی مِثِ دِلا بودش
مَلّه چِه با صفا بودش
قَلَه بونش خدا بودش
دعوا نَبود
زنای مَلّه غروبا جَم می شدن
ناصر آوازه خونم کمال تال زنا می خوند
زنا بَرَش دس می زدن
غما ازِش پس می زدن
ناصر هف یا هش سالَه
عشق همه کَسا بودش
با او صداش با او صدای بی بِلاش
ای ور و او ور می شدم
یواش یواش پِل می زَدُم
آخه تو جام مو خُو بودم
فسنجون خاله قمر
هَمچی که بوش هوا می رَف
نَمی دونم ای دل مو
هی پی بوش کجا می رَف؟
هر چی ننم صدام می زد
بچّه بیا قِسِتا می خورن بیا
بچّه بودم حالیم نَبود
عاشق تو کوچّه بودم
سقاخونه عشق مونو دالون کوچیکه دل مو
نَقلای حاج عَبدِلَلَی شوقات مو شوقات مو
اَ روز تا شوم بازی و وَرجه وُورجَمون
قِصَّه نَبود
پیغوم سر بَسّه نبود
هر چی که بود هر چی نبود
هَمَش بَرَه کوچه و مَلّه پایینو مَلّه بالا
خیابان مُسِنی بود
هَمَش بَرَه اراک مو
ای شَرِ سبزِ پر چنار
زِمِسّوناش برفا قِطار
سرماش بَرَم باهار بودش
سرما نَمی خوردش کسی
یادش به خیر او زَمونا
با دخترای کوچمون بِرار بودیم خوار بودیم
با همه دِیَه قَر نبودیم
با هم دِیَه آشتی بودیم، هَمَه مِثِ مُشتی بودیم
ننه آقامون هَمَه شون با هم دِیَه یَکّی بودن
با هیچ کسی قَر نبودن
لال زِبونُم اَگَم یه روز یَکّی می مرد
تا چَن سالی خوش نبودن
آها آها یادُم نَرَه
حرفای حاجی آقامون
که بَرَه مو مِث دوگولَه خوش طُم و خوش مِزّه بودش
بازی می کِردیم اما او عصاش الف ب ما بودش
خُو بَرَه مو نُبات شد و او روزگارا تَلخِنَه
دُرُس مِثِ قاشوقامون تو پاپیلیچِ اشکِنَه
یه دَفَه از خُو پریدُم
ننما واساده دیدُم
"پاشو پِسَه پاشو پِسَه
قَضا می شه نُماز تو پاشو دِیُه خروسَه خوند"
بیحال بودُم
زور زورکی بیدار شُدُم
رفتُم نِشِستُم لَو حُوض
چِشام تو او، اما حواسُم گَلِ خُو
آها آها یادُم آمد چه خوب بودش او زمونا
اَگَم که بیدارَم باشُم یا مَسِّ خُو
فرقی ندارَه به خدا
هر کَه مُوخوا هر چی بَگَه بَذَا بَگَه
بَرَه مو فرقی نداره
مو ای اراکا دوس دارُم
تیر چوبیشا دوس دارُم
کاگِلی یاشا دوس دارُم
خیابابُوناشا دوس دارُم
کوچَه باغاشا دوس دارُم
مو ای اراکا دوس دارُم
چِه کار کُنُم دوسش دارُم
مو ای اراکا دوس دارُم
📝شاعر همشهری ساکن تهران دکتر
#عباس_احمدوند@ArakiBass