#قسمت_اول🔹️پیغمبر اکرم (ص) و صلح
پیغمبر اکردم در سال های
اول بعثت تا آخر مدتی که در مکه بودند و نیز ظاهرا تا سال دوم ورود به مدینه، روششان در مقابل مشرکین روش مسالمت است؛ هرچه از ناحیه مشرکین آزار و رنج و ناراحتی می بینند و حتی بسیاری از مسلمین در زیر شکنجه می میرند و مسلمین اجازه می خواهند که با این ها وارد جنگ بشوند و می گویند دیگر بالاتر از این چیزی نیست، از این بدتر می خواهد وضع ما چه بشود، به آنها اجازه نمی دهد و حداکثر به آنان اجازه مهاجرت می دهد و از حجاز به حبشه مهاجرت می کنند. ولی وقتی که پیغمبر اکرم از مکه مهاجرت می کنند و به مدینه می روند، درآن جا آیه نازل می شود:
أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا ۚ وَإِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ نَصْرِهِمْ لَقَدِيرٌ
خلاصه اجازه داده شد با این کسانی که تحت شکنجه و ظلم قرار گرفته اند که بجنگند.
🔹️علی (ع) و صلح
همچنین ما می بینیم امیر المومنین در یک جا می جنگد، در جای دیگر نمی جنگد. بعد از پیغمبر اکرم که مسئله ی خلافت پیش می آید و خلافت را می گیرند و می برند، علی در آن جا نمی جنگد، دست به شمشیر نمی زند و می گوید من مامور هستم که نجنگم و نباید بجنگم، و هرمقدار هم از دیگران خشونت می بیند نرمش نشان می دهد.
به طوریکه یک وقت تقریبا مورد سوال و اعتراض حضرت زهرا (س) قرار گرفت که فرمود: پسر ابوطالب! چرا مثل جنین در رحم، دست و پایت را جمع کرده و همین جور یک گوشه نشسته ای، و مثل اشخاصی که متهم هستند و خجالت می کشند از خانه بیرون بروند در خانه نشسته ای؟ تو همان مردی هستی که در میدان های جنگ شیران از جلوی تو فرار می کردند، حالا این شغال ها بر تو مسلط شده اند؟! چرا؟
که بعد حضرت توضیح می دهد که آن جا وظیفه ی من آن بوده، اکنون وظیفه ی من این است.
📚کتاب صلح امام حسن (ع)
استاد شهید مرتضی مطهری
#پرشکوه_ترین_نرمش_قهرمانانه#مسابقه_کتابخوانی #صلح_امام_حسن 🆔 @AnjomanEslami_SBU