اندیشیدن تنها راه نجات

معرفی #کتاب
#چرا #مسلمان_نیستم؟
زبان کلیپ پارسی

کتابی که بنیاد #اسلام را به
چالش کشید ، کتاب ممنوعه‌ی
"چرا مسلمان نیستم؟"

لینک خاستگاه در یوتیوب :

https://youtube.com/watch?v=pGpGL97SdkQ&si=g_0RmcSuu5lLhd1W




⚛ @AndisheKonim

🔹مغالطه اشتراک لفظ

ایراد برهان افضلی در آن است که اصول منطق، توصیفی می باشند و نه تجویزی. به عبارتی دیگر این اصول تنها توصیف چیزهایی هستند که ما می دانیم حقیقت دارند. جهان به این خاطر که کسی این اصول مطلق را اختراع کرده و اصالت وجود را با آنها هماهنگ می کند، خود را با این اصول مطابقت نمی دهد. این اصول مطلق، صرفأ وجود دارند تا الگوهایی را تعریف کنند که ما از هستی به عنوان حقیقت دریافتیم. برای درک تفاوت میان یک قانون توصیفی و تجویزی به این مثال توجه کنید:

جاذبه یک قانون توصیفی است. آیزاک نیوتون این قانون را خلق نکرد و این قانون قبل از کشف شدن نیز وجود داشت و بدون توجه به این که نامی بر رویش گذاشته شده است به وجود خود ادامه خواهد داد. قانون جاذبه تنها توصیفی است از فرایندی طبیعی که از مشاهدات دانشمندان حاصل گردیده است

قانون حداکثر سرعت یک قانون تجویزی است. این قانون توسط انسان ها به وجود آمده و اجرا می شود و بی معنی خواهد بود اگر اجرا نشود. اگر ما برای سرعت محدودیتی قائل نمی شدیم و یا انسان ها مسئولیتی در قبال سرعت وسایل نقلیه خود نداشتند، دیگر این قانون وجود نمی داشت.

به همین صورت اصول و قوانین منطق نیز توصیفی هستند. نه کسی آن ها را درست کرده و نه کسی آن ها را در یک کتابچه در جایی نوشته تا اینکه به وجود آیند. تنها ثبات صحت این قوانین توسط انسان ها مشاهده شده است (یک سنگ همیشه سنگ است، چراکه اگر سنگ چیز دیگری می بود دیگر سنگ نمی بود). از آن جایی که اصول و قوانین منطق تجویزی نیستند برای وجود داشتن نیازی به ذهن یک خدا و یا ذهنی دیگر ندارند. ذهن انسان می تواند این اصول را شناسایی کند و به زبان بیاورد ولی پدیده هایی که این اصول به آن ها منسوب می شوند، بدون توجه به اینکه یک خدا یا کسی دیگر در موردشان فکر می کند یا نه می توانند به وجود خود ادامه دهند

طرفداران برهان افضلی توصیف یک اصل منطقی را با پدیده ای که آن اصل به آن برمی گردد در هم می آمیزند. برابر خواندن یک موضوع با توصیفش همانند برابر دانستن عکس یک ماشین با خود آن ماشین است: اگرچه عکس جزئیات را به خوبی به تصویر می کشد ولی نمی توان از صفات آن عکس برای توصیف دقیق آن ماشین استفاده کرد. در غیر این صورت ممکن است که شما به اشتباه برداشت کنید که ماشین ها مسطح هستند و در کف یک دست جا می گیرند. همین موضوع برای اصول منطق نیز برقرار است. جمله " A = A " توصیفی ادراکی از یک ویژگی فیزیکی می باشد. خود این جمله برای اینکه توصیف شود نیاز به یک ذهن دارد، در حالی که ویژگی فیزیکی توصیف شده چه توسط یک ذهن درک شود یا نه، به درستی خود ادامه خواهد داد

آنچه گفته شد به این معنی است که این توصیفات مفاهیمی کاملا ادراکی هستند. اما اصولی که توصیف می شوند ادراکی نیستند. چیزی که این اصول به آن منتسب می شوند پایداری بایش است، که به وجود خود بدون توجه به این که تشریح می شود یا اینکه توسط یک ذهن شناسایی می گردد، ادامه خواهد داد. یک سنگ همیشه یک سنگ است زیراکه در واقعیت (اصالت وجود) قرار دارد و حتی اگر ذهنی برای درک این سنگ نمی بود باز هم این سنگ وجود می داشت. اذهان لازم هستند تا این که این پدیده را توصیف کنند و نه این که موجب بایش آن شوند

این برهان از آنجایی که اصول منطق را بسط می دهد در دام مغالطه اشتراک لفظ افتاده است. آن طور که در گام یک از برهان افضلی توضیح داده شد، اصول مطلق زیربنای فیزیکی جهان هستند ولی در گام دوم همانند مثال عکس آنها تبدیل می شوند به توصیفات همان اصول و قوانین. اصول مطلق وجود دارند ولی این اصول ذاتا ادراکی نیستند و برای بایش خود نیاز به هیچ ذهنی ندارند. اذهان تنها برای مشاهده، درک و بیان این قوانین هستند. علاوه بر این ها، دریافت ما از این قوانین به هیچ عنوان كامل، ثابت و یا مطلق نمی باشد

🔹ایرادهای دیگر برهان افضلی


حتی اگر فرض بر صحيح بودن قضایای برهان افضلی باشد، باز هم حفره های فراوانی باقی می مانند که باید از شواهد وجود خدا پر گردند. اگر این قضیه را قبول می کردیم که مفاهيم مطلق برای وجود خود نیاز به یک ذهن مطلق دارند، باز نمی توانستیم بگوئیم که این ذهن چه شکلی دارد

به عبارت دیگر، ذهن افضلی که پشت اصول منطق قرار داده شده است الزاما نباید دارای صفاتی باشد که عموما به خدا نسبت داده می شوند همانند خیرخواهی، قدرت مطلق، نقش داشتن در خلق جهان و منشأ اخلاقیات بودن. در برهان افضلی گواهی وجود ندارد که ثابت کند ذهن فرضی پشت اصول منطق، قادر به انجام کاری بیش از ادراک این قوانین است. در واقع به این شکل این برهان نمی تواند چیزی را درباره وجود خدا ثابت کند و یا دلایل قانع کننده ای برای پرستش یا ایجاد یک رابطه شخصی با خدا ارائه دهد

👤  #آرمین_نوابی
📚 #چرا_خدا_وجود_ندارد : پاسخ ساده
به 20 استدلال رایج درباره وجود خدا
■ فصل 14


⚛ @AndisheKonim

■ #چرا_خدا_وجود_ندارد

■ فصل چهاردهم：قوانین منطق وجود خدا را ثابت می کنند

یک ضد استدلال نسبتا جدید در مقابل خداناباوری برهانی است درباره خدا که به اصطلاح افضلی نامیده می شود و توسط مت اسلیک از سازمان(CARM) مشهور گردیده است
اگرچه برهان افضلی، آنگونه که در وبسایت
؛CARM نمایان شد، نسبتأ تازه است ولی ایده آن حداقل به زمان امانوئل كانت برمی گردد. كانت ایده و ساختار استدلال افضلی را با توجه به برخی واقعیات و اصول منطقی که جهان شمول، غیر قابل تغییر و مطلق هستند معرفی کرد


🔹برهان افضل درواقع چه می گوید؟

از دیدگاه فلسفه، سه اصل مطلق در منطق وجود دارند :

1- اصل این همانی:
هر چیزی، چیزی است که هست و چیزی که نیست، نیست. هرچیز که هست ماهیتی مخصوص به خود دارد. برای مثال یک سیب، سیب است و یک سنگ، سنگ است و یا به عبارتی دیگر هر چیزی همان است که هست

2- اصل امتناع تناقض:
دو گفته که با هم در تناقض هستند نمی توانند هر دو صحيح باشند. برای مثال اگر در هر دوی این جملات به یک شیء واحد اشاره شده باشد، ممکن نیست که هر دو صحیح باشند:
این یک سیب است، این یک سنگ است. به عبارت دیگر ممکن نیست چیزی هم باشد و هم نباشد

3- اصل طرد شق میانی:
یک گفته نمی تواند هم زمان در یک معنی، هم صحيح باشد و هم غلط. برای مثال این جمله: " این یک سیب است" یا صحیح است و یا غلط. سیب بودن یک شیء نمی تواند در آن واحد هم صحيح باشد و هم غلط. به عبارت دیگر هرچیزی یا هست و یا نیست.


این اصول الزاما همیشه صحیح هستند و هیچ استثنایی هم وجود ندارد. بی معنی خواهد بود اگر کسی بگوید که این سنگ یک سیب است، چراکه این گفته در تقابل با اصول منطق قرار می گیرد. برای این که یک مباحثه صورت بگیرد، می بایست که تمامی طرفین درگیر، بر سر این موضوع تفاهم داشته باشند که یک سنگ تعریف شده، همیشه سنگ است و معنی و مفهوم خود را همیشه حفظ می کند

برهان افضلی خود را به اصول منطق معطوف می کند تا به شرح ذیل برای وجود خدا "گواه" بیافریند.

1- اصول مطلق در منطق وجود دارند

2- این اصول، ماهیتی ادراکی دارند و مادی نیستند. به این معنی که در دنیای فیزیکی وجود خارجی ندارند

3- از آن جایی که این اصول مطلق، ادراکی هستند، می بایستی در یک ذهن تصور شده باشند

4- در هر حال این اصول کامل و مطلق هستند. ذهن انسان ها نه کامل است و نه مطلق

5- اصول مطلق منطق در همه جا ثابت هستند و وابسته به ذهن انسان ها نمی باشند

6- پس بنابراین این اصول می بایستی در یک ذهن کامل، مطلق و افضل وجود داشته باشند

7- این ذهن همان خدا است

به شکلی ساده می شود برهان بالا را این گونه توضیح داد:

اصول مطلق در منطق بایستی محصولی ذهنی باشند و از آنجایی که این اصول، مطلق هستند، بایستی یک ذهن مطلق آنها را آفریده باشد و آن ذهن خدا است

برای این که یک اثبات منطقی صورت پذیرد، دو شرط باید در نظر گرفته شوند
گزاره ها باید صحيح باشند و ساختار باید به گونه ای باشد که گزاره ها را به سمت یک نتیجه گیری منطقی سوق دهد
از نگاه ساختاری، این استدلال منطقی به نظر می رسد؛ اگر تمامی گزاره ها(پیش فرض ها) صحيح باشند، نتیجه هم صحيح خواهد بود. اما همانطور که پسان خواهیم دید پیش فرض ها صحیح نمی باشند و این امر باعث ابطال برهان میشود.



⚛ @AndisheKonim

🔸كلمات اشياء نيستند

کلماتی که برای توصیف یک شی به کار می روند، تاثیری بر روی ماهیت آن شي ندارند. به راحتی می توان مغالطه آمیز بودن این استدلال که "خدا انرژی است" را با جملات زیر نشان داد.

" خدا" گربه خانگی من است.

گربه من وجود دارد.

بنابراین خدا وجود دارد.


تمام چیزی که این جملات می توانند ثابت کنند این است که نام گربه من خدا است و هیچ یک از صفاتی که انسان ها به خدا نسبت می دهند در گربه . خدا رسوخ نخواهد کرد: علم لايتناهی، قدرت مطلق، خیرخواهی و توانایی های مافوق طبیعی. گذاشتن نام خدا بر روی گربه ام، در تعریف و اثبات وجود خدا، امری پوچ و بی معنی است. همین موضوع درباره این گفته که خدا انرژی است و یا هر ادعای مشابه دیگری نیز صدق می کند. این بیان از معنا تهی است مگر این که علاوه بر آن ادعا کنید که انرژی توانایی های مافوق طبیعی ای دارد که به خدا نسبت داده می شوند.

این ادعا را که انرژی، عشق، جاذبه و یا هر نیروی مافوق طبیعی دیگری دارای توانایی های مافوق طبیعی هستند، درست همانند ادعای وجود خدای ادیان ابراهیمی، اگر با شواهد و مدارک مستدلل پشتیبانی نشده باشد می شود به راحتی نادیده گرفت. ما پیش از این ها هم برای فراخوانی مضامین و اشياء، لغت داشته ایم و نیازی نیست که به این لغات معنای جدیدی داده شود؛ چراکه این کار تنها باعث سردرگمی و اختلال در ارتباط کارآمد و ادراک زبان می شود. کلمه خدا می تواند هر معنائی را به خود بگیرد؛ اما این لغت به طور کل برای مردم مفهومی پذیرفته شده دارد که در طول هزاران سال از آن استفاده می شده است. اگر قرار بر این است که این لغت نهایتأ معنایی داشته باشد و کاملا بی استفاده نشود می بایست جایگاه همیشگی خود را در میان معانی و مفاهیم حفظ کند: به عنوان توصیف یک خدای مافوق طبیعی و هوشیار که جهان ما یا حداقل چند مشخصه اصلی و قوانین حاکم بر آن را خلق کرده است .

همان طور که در این کتاب نشان داده شد هیچ نوع گواهی برای اثبات یک خدای هوشمند و فوق طبیعی وجود ندارد. این گفته که خدا انرژی است به هیچ عنوان از مفهوم خدا پشتیبانی نمی کند و بنابراین نمی تواند به عنوان یک ضد استدلال در برابر خداناباوری قرار بگیرد . . .

👤 #آرمین_نوابی
📚 #چرا_خدا_وجود_ندارد : پاسخ ساده
به 20 استدلال رایج درباره وجود خدا
■ فصل 13



⚛ @AndisheKonim

■ #چرا_خدا_وجود_ندارد

■ فصل سیزدهم：خدا عشق است، خدا انرژی است

ما در فصل 9 درباره تمایل انسان های مذهبی به توصیف خدا به شکلی که ادعای آن ها ابطال ناپذیر می شود صحبت کردیم. انکار یک مفهوم مبهم از خدا غیرممکن است ولی در مقابل، هیچ گواهی را هم نمی توان برای دفاع از این مفهوم ارائه کرد. اگر ادعا کنید که خدا وجود دارد ولی نتوانید بگوئید خدا دقیقا چیست ادعای شما نهایتا پوچ است.

بعضی سعی می کنند خدا را طوری توصیف کنند که با مفاهیمی که از قبل وجودشان ثابت شده است هم معنی شود: طبيعت، جهان، عشق، انرژی و غیره.
برای مثال نویسنده ای به نام برندن مک فیلیپز در مقاله ای تحت عنوان "انیشتین وجود خدا را ثابت میکند"، اعلام کرده که خدا همان طور که در معادله مشهور E = MC2 بیان شده، انرژی آفریننده جرم است . بر طبق نظر او، خدا همان انرژی ای است که جهان و هرچه در اوست را پدید آورده.
مشکل در اینجا است که لغت انرژی از قبل وجود داشته و می تواند بدون استفاده از لغت خدا این منظور از توصيف انرژی را به خوبی منتقل کند. خدا اصطلاحی است که با خود خورجینی از مفاهیم گوناگون به همراه دارد. برای بسیاری خدا بیش از یک انرژی است که جهان را آفریده. او همچنین دعاها را مستجاب می کند، حکم الهی می دهد و در زندگی افراد تأثیرگزار است. خدا هوشیار است، می تواند فکر کند، حرف بزند، عمل کند و تصمیم بگیرد.

هیچ گواهی برای هوشیاری یا خودآگاهی انرژی وجود ندارد. بدون این خصوصیات هیچ یک از ویژگی های انرژی، الهی نخواهد بود. اگر بگوئیم که خدا همان انرژی است، تنها با لغات بازی کرده ایم در حالی که مفاهیم تغییر نمی کنند. بیان این ادعا از دنیای مادی و ذات وجود خدا به ما هیچ اطلاعاتی نمی دهد.

🔸معانی خدا

چندین نوع متفاوت از خداپرستی وجود دارد و در هریک خدا به شکلی خاص تعریف می شود اما به طور کلی همه آن ها در بعضی از پیش فرض های اساسی با یک دیگر هم عقیده هستند. یکتاپرستان بسان بسیاری از مسیحیان، یهودیان و مسلمانان به یک خدای واحد و ماوراء الطبیعی باور دارند که به همه چیز قادر است. چندخداپرستان، همانند هندوها بسته به فرقه ای که به آن تعلق دارند به چندین خدا یا یک خدا که می تواند به اشکال مختلف در این باور دارند. در هر دو حالت وقتی خداپرستان از خدا سخن می گویند در ذهن خود از خدا مفهومی بسیار مشخص دارند. در ادیان ابراهیمی، یهودیت، مسیحیت و اسلام، خدا موجودی قادر و خیرخواه است که مسئول خلق جهان و برقراری نظم در آن می باشد. باور بر این است که این خدا در زندگی روزانه ما نقش دارد، به دعاها پاسخ می گوید، معجزات را باعث می شود و گناهکاران را عذاب می دهد.

همچنین برخی از انسان ها بدون آن که به دین خاصی تعلق داشته باشند و یا خود را به مفهوم خاصی از خدا به مانند آن چه در متون دینی آمده است . بچسبانند، به خدا باور دارند. بسیاری از این افراد دادارباورانی هستند که ایمان دارند یک موجود هوشمند و مافوق طبیعی، جهان و قوانین حاکم بر آن را آفرید و پس از آن، این دادار که فاقد شخصیت انسانی است در کار جهان دخالتی نمی کند؛ نه دعاها را مستجاب می کند و نه معجزه ای می آفریند و هیچ تأثیری هم بر زندگی افراد یا حوادثی که در جهان رخ می دهد ندارد.

اگرچه خدای دادارباوران با خدای اکثر خداپرستان بسیار تفاوت دارد و هرچند دادارباوران اغلب عضو گروه های مذهبی نمی شوند و وابستگی دینی به جایی ندارند، اما هنوز فرض می شود که دادار، هوشمند و مافوق طبیعی است و دارای نوعی خودآگاهی می باشد و اینگونه دادارباوران به عنوان خداباور شناخته می شوند. مشکل این نوع باور در این است که نهایتا اثبات آن غیرممکن می شود: خدایی که منفعل است و در امور جهان دخالتی نمی کند را نمی شود از فقدان کامل و عدم وجود یک خدا در جهان تمییز داد چرا که در هیچ یک از این سناریوها خدا در جهان ما تأثير و دخالتی ندارد.

برای بعضی دیگر، خدا تنها یک لغت است که از آن برای توصیف مفاهيم خاصی همانند قوانین طبیعی یا خود جهان استفاده میشود. یک پانتئیست (همه خدا انگار) خدا و طبیعت را یکی می داند. بعضی از ایشان بر این باور هستند که نیروهای طبیعی، سرشتی خداگونه دارند. برخی دیگر طبیعت را بدون آن که آن را به یک خدا نسبت بدهند، دارای نوعی قدرت روحانی می دانند. پانتئیست ها به وجود یک موجود ماوراء الطبیعی و دارای ادراک که خارج از دنیای طبیعی است باوری ندارند. در نظر پانتئیست ها خدا کلمه ای است استعاری و نه یک پروردگار واقعی، ابزاری است که توسط آن یک حس روحانی با حیرت را به دنیای طبیعی نسبت می دهند. همه خداانگاری، همان طور که ریچارد داوکینز می نامدش، "خداناباوری سکسی" شده است.
ممکن است که این زبان بازی ها به نظر بی اهمیت بیایند. اما نکته ای مهم درباره رویکرد ما نسبت به زبان و جهان را زیر پا می گذارند.



⚛ @AndisheKonim

در فصل 6 توضیح دادیم که فرهنگ دعا کردن می تواند به نحوی موذیانه تأثیر ویران کننده ای از خود در زندگی شخص باقی بگذارد. به عقیده بسیاری از کسانی که به قدرت دعا باور دارند، هر چیزی که اتفاق می افتد بر اساس خواست خداست و شخص می تواند با توسل به دعا شرایط را تغییر دهد و برای بسیاری این بدان معنی است که اگر دعایشان مستجاب نشده، تقصیر خودشان است؛ به شکل درستی دعا نکرده اند، به اندازه کافی ایمان نداشته اند، به اندازه کافی مستحق نیستند و یا اینکه درخواست درستی نداشته اند. ولی اگر اوضاعشان خوب باشد، به این خاطر است که دعاهایشان مستجاب شده و یا این که خدا بخشنده و مهربان است (هذا من فضل ربی).


بدین شکل محیطی ساخته می شود که حس ناامني فلج کننده ای را به افراد القاء می کند و درماندگی و دریوزگی را به آن ها می آموزد. این پیام های دینی به انسان ها مخصوصا به جوانان می آموزند که کنترلی بر روی زندگیشان و قدرتی برای تغییر سرنوشت ندارند. پیامدهای روانی این گونه تفکرات می توانند ویرانگر باشند. روان شناسی به نام دکتر مارلن وينل نام این گونه مشکلات را سندروم آسیب دینی گذاشته است؛ مجموعه ای از نشانه ها که پیامدهای تلقین های دینی می باشند و یا توسط آن ها تشدید شده اند و شامل اضطراب، افسردگی و مشکلات در کارکردهای اجتماعی می شوند . . .

👤 #آرمین_نوابی
📚 #چرا_خدا_وجود_ندارد : پاسخ ساده
به 20 استدلال رایج درباره وجود خدا
■ فصل 12



⚛ @AndisheKonim

■ #چرا_خدا_وجود_ندارد

■ فصل دوازدهم：دین / خدا به من بسیار کمک کرده است. چگونه میشود که واقعی نباشد؟


دین برای بسیاری از مؤمنین چیزی بیش از جواب هایی دربارة ذات وجود و یا زندگی اخلاقی می باشد. دین همچنین برای فرد یک بدنه اجتماعی و یک سیستم حمایتی فراهم می آورد و می تواند ستون فقرات هویت فرهنگی شخص را بسازد. در بعضی از جوامع، دین و فرهنگ آن قدر با هم آمیخته شده اند که جدا کردنشان غیرممکن گردیده است و نپذیرفتن اصول دین می تواند احساس انزوا را به آن ها تحميل كند.

قطعا كليساها، مساجد، معابد و انجمن های مذهبی دیگر، جنبه های سودمند فراوانی هم دارند. آن ها رویدادهای اجتماعی را میزبانی می کنند و به دوستی ها کمک می کنند، حمایت فراهم می آورند، خدمات مشاوره ارائه می دهند و منابع جمع آوری می کنند تا بتوانند کمک های مالی ارائه دهند. برخی از گروه های دینی در اجتماعشان حاضر به خدمتند و خیلی از سازمان های خیریه ریشه های مذهبی دارند.

اما در هر صورت فواید اجتماعات مذهبی وجود خدا را ثابت نمی کنند. اگر هم چیزی را ثابت کنند این است که انسان ها زمانی که با هم به نام یک هدف مشترک متحد می شوند، می توانند بسیج شوند تا به اهداف بزرگی برای کمک به خودشان و دیگران دست یابند. فواید عضویت در این گونه اجتماعات به گروه های مذهبی محدود نمی شوند بلکه می شود همین فواید را در گروه های غیر مذهبی نیز مشاهده کرد. گروه هایی که جنبه های مضر گروه های مذهبی را هم ندارند.

هیچ گواهی وجود ندارد که نشان دهد خدا به کسی مدد رسانده است، ولی کافی است چشمانتان را باز کنید تا ببینید که انسان ها می توانند به خود و دیگران کمک کنند. فواید اجتماعات مذهبی را به معنای واقعی کلمه می شود در هر گروه انسانی ای که برای رسیدن به هدفی مشترک متحد شده است يافت. گروه ها و سازمان های خداناباورانه بسیاری نیز وجود دارند که از مردم غیرمذهبی حمایت می کنند و باعث می شوند آن ها حس کنند که به یک اجتماع تعلق دارند.

🔸تجارب مثبت وجود خدا را ثابت نمی کنند

ما در فصل 7 درباره دشواری های رد تجارب شخصی صحبت کردیم اما همچنان نشان دادیم که تجارب شخصی نمی توانند ادعای وجود خدا را ثابت کنند. همین موضوع در مورد تجارب یک شخص به عنوان عضو مسجد، کلیسا و یا معبد نیز صادق است. ممکن است که تجارب فرد در یک اجتماع خاص مذهبی مثبت باشند ولی به هیچ عنوان نمی شود این تجارب را گواهی بر وجود خدا دانست.

خداناباوران همانند خداباوران ممکن است از افسردگی رنج ببرند و یا این که بر مشقت ها و سختی های زندگی شان غلبه کنند، ولی این ها هیچ تأثیری بر استدلال وجود خدا ندارند.

انسان های یاری رسان و اجتماعات خیرخواهانه در انحصار دین خاصی نیستند. بسیاری از گروه های کمک رسان، همانند صندوق کودکان ملل متحد (یونیسف) و یا سازمان پزشکان بدون مرز، غیر مذهبی می باشند و این در حالی است که به هیچ عنوان نمی شود نقش این گروه ها را در کمک رسانی به مردم جهان نادیده گرفت. واضح است که بدون خدا هم می شود اثر مثبت بر جامعه داشت؛ بنابراین یک اجتماع سودمند نه به خدا احتیاج دارد و نه وجود آن را ثابت می کند.

از این گذشته هرکسی که به کلیسا، مسجد و یا معبد می رود، یک تجربه مثبت نخواهد داشت. علاوه بر این، جنایات وحشتناکی همانند جنگ ها، نسل کشی ها و فرقه های خودکشی در زیر پرچم خدا رخ داده اند. اگر اتفاقات مثبتی که در اماکن مذهبی روی می دهند نشانی از وجود خدای خیرخواه هستند، چرا نباید این پی آمدهای زشت را از بدخواهی خدا دانست؟ همان طور که در فصل قبل توضیح دادیم هرنوع برداشت دیگری در دام مغالطة شفاعت خاص می افتد.

🔸پس انسان هایی که خدا نجاتشان نمی دهد چه؟

در مقابل هر داستانی که در مورد چیزهای خوبی است که به خدا و یا دین نسبت داده می شوند، انسان های مذهبی ای قرار می گیرند که در حال رنج کشیدن هستند. خداپرستان نیز سختی ها را تجربه می کنند:
ایشان همانند هر انسان دیگری مریض می شوند، از افسردگی رنج می برند، قربانی خشونت و سوء استفاده های خانگی می شوند و یا در سنین پائین جانشان را از دست می دهند. اگر واقعا خدا مسئول هر چیزی است که در زندگی ما رخ می دهد پس او یا می خواهد و یا اجازه می دهد که این اتفاقات روی دهند.

همان طور که قبلا گفته شد، چه در سطح سازماندهی شده و چه در سطح انفرادی، دین در طول تاریخ مسئول بسیاری از حوادث وحشتناک بوده است. اگر می شود بدون هیچ گواهی خدا را مسئول حوادث خوب زندگی یک فرد دانست، چه طور است که او را نمی شود مسئول کسانی دانست که بر اساس باور و دیدگاو دینيشان، خانواده خود را به قتل می رسانند، در جنگ های مذهبی شرکت می کنند، به دیگران آسیب می رسانند و یا نسبت به آن ها تبعیض قائل می شوند؟



⚛ @AndisheKonim

🔸سوء تفاهم ها در فیزیک

بسیاری از خداباورانی که برهان جهان شناسیک را مطرح می کنند، این برهان را از نقطه نظر اشتباهی نسبت به فیزیک استنتاج کرده اند. در اکثر مواقع به طور مشخص آن ها از قانون اول ترمودینامیک اتخاذ سند می کنند: ماده و انرژی نه تولید می شوند و نه از بین می روند. دقت کنید که جرم نوعی انرژی است. ایشان از این قانون برداشت می کنند که در طبیعت نمی شود چیزی از هیچ به وجود آید و مسلما باید یک توضيح ماوراء الطبیعی برای همه این ها باشد.
خداپرستان این ادعا را دارند که قانون اول ترمودینامیک نیاز به یک منبع برای تمامی مواد و انرژی جهان را ثابت میکند، ولی در حقیقت به اشکال دیگری این امر می تواند به واقعیت بپیوندد. برای مثال ممکن است که جهان با جهان های چندگانه همیشه با مقدار معینی از ماده و انرژی وجود داشته اند و یا انرژی منفی و مثبت، جهان با جهان های چندگانه را از صفر به وجود آورده باشند. ما هنوز در این برهه از زمان به طور کامل تمامی قوانین و ساختارهای جهان را نمی شناسیم ولی این امر نباید باعث شود که ما شکاف های علم را با خدا پر بسازیم. در واقع اگر خدا می تواند ماده و انرژی به وجود آورد، چرا یک پدیده طبیعی که هنوز نشناخته ایم نتواند همان کار را بکند؟

علاوه بر این ها، خود ایده استناد کردن به قوانین طبیعی برای دفاع از ماوراء الطبيعة، ذاتا بی معنی است. اگر واقعا پروردگاری وجود داشت که می توانست تمامی قوانین طبیعی را زیر پا بگذارد و خود خارج از وجود باشد، دیگر نیازی نبود تا او را با قوانین فیزیکی تطبیق دهیم. استفاده ابزاری از علم برای پشتیبانی از عقیده تان درباره چیزی همانند ترمودینامیک و نادیده گرفتن آن زمانی که با دیگر اعتقادهایتان ناسازگار است همانند فرگشت، یک اختلاس وقیهانه از اصول علمی است.

🔸برهان هستی شناختیک چیزی درباره خدا نمی گوید

حتى اگر قرار بر این بود که نیاز جهان را به نوعی عامل محرک کل یا یک نیروی خاستگاهی قبول کنیم، هنوز هم دلیلی وجود نداشت که تطابق این نیرو را با هیچ یک از صفات نسبت داده شده به خدا نشان دهد. در حقیقت حتى اگر خالقی هم می بود باز هم دلیلی برای توضيح لزوم هوشمندی یا نوعی هوشیاری در او وجود نداشت. بی گمان هیچ دلیلی هم وجود ندارد که ثابت کند خالق دارای یکی از ویژگی های یکی از خداهای توصیف شده در ادیان جهان است. قبل از هر چیز به خاطر داشته باشیم که هیچ گواهی وجود ندارد که نشان دهد که این نیروی خاستگاهی می بایست ماورالطبیعی و یا در ذات خود روحانی باشد. ممکن است که نهایتا این نیرو هم تنها حادثه ای باشد که تابع قوانین فیزیک است.

حتی اگر برهان جهان شناختیک را در باب عامل محرک کل صحیح فرض کنیم، باز هم این ادعا هیچ چیزی برای اثبات وجود پروردگار نخواهد داشت، مگر اینکه پروردگار را به این تعریف محدود کنیم: "نیروهایی که جهان را آفریدند". اگر این تعریف را قبول کنیم می توانیم به راحتی الکتریسیته، جاذبه و یا نیروی هسته ای قوی را خدا بنامیم. مفهوم عام خدا در بین مردم مذهبی با هوشمندی و هوشیاری خالق عجین شده است و مطلقأ هيچ گواهی برای هوشیاری نیروهای طبیعی شناخته شده توسط بشر وجود ندارد.

👤 #آرمین_نوابی
📚 #چرا_خدا_وجود_ندارد : پاسخ ساده
به 20 استدلال رایج درباره وجود خدا
■ فصل 11



⚛ @AndisheKonim

■ #چرا_خدا_وجود_ندارد

■ فصل یازدهم：اگر خدا وجود ندارد پس هستی چگونه پدید آمده است؟
تنها خدا می تواند توضیحی برای هستی باشد


منشأ هستی یکی از شگفت آورترین سؤالات بی پاسخ در طول تاریخ بشریت بوده و است و هزاران سال است که انسان ها در این باره بحث می کنند و هر دینی تلاش دارد که توجيه خود را بقبولاند. در فصل 1 ما درباره پیچیدگی و کمی نیز در مورد منشأ حیات سخن گفتیم. اما رو به رو شدن با این سؤال که منشأ هستی (یا در واقع به طور کل خاستگاه اصالت وجود) چیست برای علم چالش برانگیزتر است. پاسخ ساده چنین است: ما نمی دانیم و ممکن است که هرگز نفهمیم که دقیقا چگونه جهان شکل گرفته، یا اینکه اصلا چیزی قبل از آن وجود داشته است یا نه. با این حال تعدادی نظریه علمی وجود دارند که می شود درباره آن ها تعمق کرد. به هر حال نداشتن جواب به ما اجازه خلق یک توضيح من درآوردی را نمی دهد.

ترس و احساس ناامنی نسبت به چیزهای ناشناخته در سرشت ما نهادینه شده است. در طول تاریخ، بشر از خدا یا دیگر ادعاهای مافوق طبیعی بهره جست تا این که این فضاهای مجهول که هنوز درک نشده بودند را برای خود توضیح دهد. این امر باعث به وجود آمدن خدای شکاف ها گردید و اگر جایی انسان چیزی را نمی فهمید خدا را به عنوان یک توضیح در آن شکاف قرار می داد. البته مشکل در این جاست که با پیشرفت دائمی علم این شکاف ها کوچک و کوچک تر می شوند. ما انسانها در طول حیاتمان بر روی زمین توانستیم برای بسیاری از این شکاف ها توضیحات طبیعی پیدا کنیم و هنوز هم شکاف هایی باقی مانده اند که باید خدا را از آن ها خارج ساخت. ممکن است که این الگو در آینده نیز ادامه یابد و بدین شکل فضای کمی برای خدا، این توجیه کم بنیه، باقی می ماند و ایده خدای یکتا در نگاه نسل های آینده چیزی بیش تر از پانتئون یونانی ما نخواهد بود.


🔸عامل محرك كل

برهان هستی شناسیک سعی می کند که خدا را از اصول و واقعیات شناخته شده جهان استنتاج کند. این برهان را می توان این گونه خلاصه کرد: چون همه چیزها محکوم به علیت می باشند، پس هستی نیز باید علتی داشته باشد تا این که تبدیل به بایش شود. به هر حال، اگرچه بسیاری از قوانین فیزیک حاکم بر جهان در حالت کلی از علیت پیروی می کنند، ولی این الزاما به این معنی نیست که خدا علت جهان است.

اگر در زمان به عقب حرکت کنیم و حوادث را دنبال کنیم، همیشه به حادثه ای دیگر خواهیم رسید، اما خداپرستان استدلال می کنند که این زنجیره حوادث (تسلسل علل) نمی تواند لایتناهی باشد. علت العللی می بایست همه این حوادث را به جریان انداخته باشد. از آن جایی که حوادث نمی توانند علت خود باشند، می بایستی چیز دیگری در ابتدا بوده باشد تا این که موجب بايش همه این چیزها شده باشد.

این برهان در ابتدا منطقی به نظر می آید، اما با کمی درنگ خود این برهان نیز همانند خدای فرضيه برهان طراحی هوشمندانه (همان طور که در فصل 1 توضیح داده شد) قربانی مشکلی مشابه می شود: اگر همه چیزها می بایست یک علت یا خالق داشته باشند، پس چه کسی خدا را خلق کرده است؟ برهان هستی شناسیک به جای حل مشکل تسلسل علل با زبانی متفاوت مشکل مشابهی را می آفریند. از خدا به عنوان پاسخ استفاده می شود اما در واقع مفهوم خدا مجددة سؤال های جدیدی را به وجود می آورد. نمی شود یک معما را توسط یک معمای بزرگتر حل کرد.

درحقیقت این بحث طعمة مغالطه شفاعت خاص شده است.
این مغالطه نوع خاصی از دورویی است و زمانی رخ می دهد که شخص متوجه گردد که راه حل ارائه شده او توسط قوانینی که خود او بنا نهاده است، از هم می پاشد. در این نوع مغالطه قوانین شامل همه چیز می شوند به غیر از راه حل مدعی. بدون آن که به وضوح گفته شود که چرا برای این راه حل استثنا قائل شده اند، آن را از قانون مستثنی می کنند. اگر همه چیزها نیاز به خالق دارند پس چرا باید برای خدا استثنا قائل شد؟ و اگر خدا نیازی به خالق ندارد چرا باید دیگر چیزها داشته باشند؟

در حقیقت اگر ما قبول کنیم که چیزی می تواند وجود داشته باشد بدون آن که خلق شده باشد (لم يولد*) - همان طور که خداپرستان در مورد خدایشان این ادعا را دارند . چرا ما نباید این منطق را برای كل كائنات به کار ببریم؟ در این روش ما واسطه را حذف می کنیم و بدون ایجاد پیچیدگی ها و مشکلات وجود خدا، دقیقا به همان اندازه به زندگی معنی می دهیم.



⚛ @AndisheKonim

نداشتن ایمان به وجود خدا کافی است تا کسی را به عنوان خداناباور بشناسیم. ایمان نداشتن به چیزی به این معنی نیست که شما باور دارید آن چیز نادرست است، بلکه تنها نشان از معتقد نبودن شما به درستی آن چیز است. برای مثال یکی از دوستان شما ایمان دارد که فورد بهترین کمپانی ماشین جهان است. فرض کنیم که شما هم به هیچ وجه در این رابطه نظر خاصی ندارید. شما نمی توانید به بهترین بودن فورد ايمان داشته باشید ولی در عین حال نمی توانید بگوئید که فورد بهترین کمپانی ماشین در جهان نیست. در این شرایط شما نسبت به ادعای دوستتان ندانم گرا هستید.

در حقيقت اكثر انسان ها حداقل نسبت به چندین خدا، خداناباور هستند. چراکه در نهایت هزاران خدا در طول تاريخ الهيات جهان وجود داشته و دارد و اکثر انسان های مذهبی مشکلی با بی ایمانی نسبت به زئوس، تور و آنوبیس ندارند. یهودیان و مسلمانان به راحتی الوهیت مسیح را انکار می کنند و یکتاپرستان سابقه ای طولانی در رد وجود دیگر خدایان دارند. همان طور که ریچارد داوکینز آن را تعبير می کند خداناباوران تنها یک خدای دیگر را حذف کرده اند.

ادیان از کسی که ادعای آن ها را رد می کند سند و مدرک کامل می طلبند، ولی در مقابل برای ادعای خود چیزی ارائه نمی کنند. اگر روزی با شواهد قانع کننده درباره یکی از خدایان رو به رو شویم می بایست نظر خود را عوض کنیم. ولی باید سؤال بپرسیم و شواهد را دنبال کنیم و نه این که سعی کنیم شواهد را به سمت مورد نظر خود ببریم. ما با زیر سؤال بردن چیزها به جای آن که سعی کنیم به اصرار شواهد را در غالب نتیجه از پیش تعیین شده خودمان قرار دهیم، شواهد را دنبال خواهیم کرد.

👤 #آرمین_نوابی
📚 #چرا_خدا_وجود_ندارد : پاسخ ساده
به 20 استدلال رایج درباره وجود خدا
■ فصل 10



⚛ @AndisheKonim

■ #چرا_خدا_وجود_ندارد

■ فصل دهم：دلیل و گواهی نداریم که خدا وجود ندارد

برخی از خداباوران وقتی با انتقاد مواجه می شوند، از این استدلال استفاده می کنند تا این که زحمت اثبات را بر دوش خداناباوران بیندازند. اگرچه این تاکتیک بسیار هوشمندانه است ولی در را به روی بی معنی گری باز می کند. بر اساس این استدلال تا زمانی که اشتباه بودن اعتقاد ما ثابت نشده است، می توانیم به هر چیزی ایمان داشته باشیم حتی چیزهایی که هنوز در موردشان فکر نکرده ایم. واضح است که در اینجا از منطق برای درک واقعیت استفاده نمی شود.

اگر معیار ما برای قبول درستی چیزی تنها فقدان دلیل و گواه در رد آن باشد، ناگهان بی نهایت نظریه پدید خواهد آمد که باید "حقیقی" انگاشتشان. بسیاری از تحلیل گران از این موضوع الهام گرفته اند و آزمایشات فکری بازیگوشانه ای آفریدند:

. هیولای اسپاگتی پرنده که زمین را با دست و پای ماکارونی مانند خود آفریده است

. اسب صورتی شاخدار نامرئی، اسبی که باورمندان به آن اعتقاد دارند که نامرئی است چرا که تا به حال دیده نشده است، اما با این وجود ایمان دارند که صورتی است

. اژدهای پارکینگ کارل سیگان، یک آزمایش فکری است که او در کتاب Demon Haunted World معرفی کرده است. این اژدهای نامرئی در هوا شناور است. گرمایی تولید نمی کند و جسمی هم ندارد و این گونه با حواس پنج گانه قابل ادراک نیست

. قوری راسل: یک قوری فرضی است که در مداری به دور خورشید می چرخد. نمی شود وجود این قوری را رد کرد

البته این مثال ها بسیار شوخ طبعانه هستند و برتراند راسل واقعا باور نداشت که یک قوری به دور خورشید در حال چرخش است. با این حال راهی هم وجود ندارد که بشود با قاطعیت واقعی نبودن این ادعاهای خیالی را رد کرد و این گونه بی معنی بودن این خط فکری مشخص می شود.

🔸استدلال های موردی

استدلال اژدهای نامرئی از کارل سیگان، بی فایده بودن استدلال های موردی را در توضیح واقعیت نشان می دهد. استدلال موردی نوعی بهانه تراشی است تا بدون ارائه دلیل بشود انتقادهای وارد بر یک استدلال را توجیه کرد. معمولا مدعی زمانی از استدلال موردی استفاده می کند که ناامیدانه می خواهد تئوری خود را از باطل شدن توسط دیگر استدلال ها نجات دهد.

اژدهای فرضی پارکینگ کارل سیگان از آنجایی که نامریی است دیده نمیشود. اما یک شخص شکاک پافشاری می کند و خواهان مدرک می شود. اژدها رد پایی ندارد زیرا در هوا حرکت می کند و آتش نامرئی دهان او نیز گرمایی ندارد. بدین شکل می شود نبود هرگونه سند و مدرکی را توجیه کرد. این توجیه کردن ها نمی توانند صحتی باشند بر درستی ادعای اصلی. در واقع برای چیزهایی که وجود ندارند استفاده از استدلال موردی ساده ترین کار است. چراکه به این طریق می توانیم هر اندازه که دلمان می خواهد استدلال های خیالی بیاوریم.

افزایش توصیفات مبهم در مورد خدا همان برآیند استفاده از استدلال موردی توسط خداباوران می باشد. دلیل تراشی هایی که در فصل قبل (خدا قابل درک و توضيح نیست) بحث شد، نمونه هایی از مغالطه موردی می باشند. این گونه دلیل تراشی ها آن قدر مفهوم خدا را مبهم می سازند که دیگر نمی شود این انگار را رد کرد ولی در عین حال اندکی هم ارابه اثبات مدعی را جا به جا نمی کنند.

🔸بی ایمانی با ایمان به چیز دیگری، یکی نیست

جمله بالا پنداشت غیرارادی یک خداباور است از اعتقاد یک خداناباور، وقتی که از او می خواهد نبود خدا را اثبات کند. در حالی که خداناباوران مطلق هیچ باوری به وجود خدا ندارند، بسیاری دیگر از خداناباوران، ندانم گرا هستند. ندانم گراها به هیچ خدایی باور ندارند، ولی امکان وجود خدا را کاملا رد نمی کنند. این در حالی است که خداناباوران مطلق از این که خدایی وجود ندارد اطمینان دارند. هر دوی این مکتب های فکری از گونه های معتبر خداناباوری می باشند. مهم است که به خاطر داشته باشیم که خداناباوری و ندانم گرایی نسبت به هم ناسازگار نیستند. برای کسب اطلاعات بیش تر در مورد تفاوت خداناباوری با ندانم گرایی به آدرس زیر مراجعه کنید:

Atheism Vs Agnoticism .com



⚛ @AndisheKonim

برخی دیگر سعی می کنند که با این جمله از ادعای خود دفاع کنند: آیا ایمان نداری که خورشید فردا طلوع خواهد کرد؟ اما این مثال با ادعاهای بالا قابل قیاس نیست. ما از طلوع خورشید اطمینان داریم، چراکه قوانین طبیعی حاکم بر حرکت زمین در منظومه شمسی را می شناسیم و به نام شواهد قابل مشاهده و اندازه گیری می دانیم که جهان به صورت معینی کار می کند. ما به ایمان احتیاجی نداریم چراکه دلیل و مدرک داریم، ولی جمله متاخر نمیتواند ادعاهای بی پایه و اساس را در بر گیرد.

🔹خدا قابل توضيح نیست

برخی از خداباوران مستقیما ایمان را فرا نمی خوانند در عوض می گویند "خدا قابل توضيح نیست" یا "ذهن انسان گنجایش مفهوم خدا را ندارد". صرف نظر از فرمی که این گفته به خود می گیرد، در نهایت خود را به مفهوم ایمان ارجاع می دهد. اگر چیزی قابل درک و توضيح نباشد، احتمالا توجیه منطقی برای قبول آن نیز وجود ندارد. یک خدای وصف ناپذیر را نمی شود انکار کرد ولی ثابت هم نمی توان. برای مثال اگر قرار بود که من یک تحقیق باستان شناسی در مورد نوعی سفال که تا به حال دیده نشده است ارائه کنم، همکارانم از من انتظار داشتند که این نوع خاص سفال را توصیف کنم تا آن ها بتوانند تایپوگرافی آن را مشخص و به این شکل وجودش را تأييد کنند. اگر بگویم که حتی نمی دانم چه شکلی است، دیگر هرگونه توجیهی برای ادعای وجود این سفال بی معنی خواهد بود. اگر واقعا آن سفال وجود می داشت برای اثبات وجودش می بایست که من حداقل مشخصات ظاهری اش را توضيح دهم. همانند: رنگ، لعاب، تزئین، ضخامت ، شکل و غیره. مسخره خواهد بود اگر ادعا کنم که این سفال وجود دارد، اما نتوانم بگویم که آیا قهوه ای است یا نه. اگر مشخصاتش را ندانم یا نتوانم شناسایی کنم، دیگر نمی توانم بگویم که آیا اصلا وجود دارد یا نه.

انسان هایی که با ایده وجود خدای توصیف ناپذیر و غیرقابل توصیف روبه رو می شوند، ممکن است احساس کنند که دلیل کافی وجود ندارد تا بشود با اطمینان حضور این خدا را رد کرد. با این حال دلیلی هم برای باور به این خدا ندارند و در نبود مدرک و دلیل، زندگی خود را خداناباورانه ادامه می دهند.

🔹بی ربط بودن ایمان

همان طور که در فصل پنجم بحث کردیم، باور به چیزی دلیل بر درستی آن نیست. واقعیت مستقل از باور شماست. ممکن است که یک باور غلط، اعتقاد انسان ها باشد اما واقعیت همچنان پا برجا خواهد بود حتی اگر کسی به آن معتقد نباشد.

برای مثال تصور کنید که کسی به شما هدیه ای می دهد و شما هنوز آن هدیه را باز نکرده اید، اما باور دارید که آن یک گردنبند از الماس است. اما در حقیقت درون جعبه کادو تنها یک عطر میباشد. هر چه قدر هم که شما به آن گردنبند ایمان داشته باشید، ایمان شما موجب تغییر در محتوای آن جعبه نمی شود. ایمان شما به آن گردنبند تأثیری بر ماهیت آنچه درون جعبه است ندارد.

ای نام تو بهترین سر آغاز ... بی نام تو نامه کی کنم باز!

در تصمیم گیری ها تعداد انتخاب های غلط بسیار بیش تر از انتخاب های صحیح می باشند. برای مثال هزاران بار می شود به اشتباه حدس زد که درون یک جعبه چیست. اگر گواه و سندی برای اثبات حدس خود نداشته باشید نمی توان درستی حدس شما را قبول کرد، از همین رو دلیلی هم برای ایمان به این که حدس شما جواب درست است وجود ندارد.

👤 #آرمین_نوابی
📚 #چرا_خدا_وجود_ندارد : پاسخ ساده
به 20 استدلال رایج درباره وجود خدا
■ فصل 9



⚛ @AndisheKonim

■ #چرا_خدا_وجود_ندارد

■ فصل نهم：خدا نه محدود است و نه قابل درک و توضيح، انسان باید به سادگی به خدا ایمان داشته باشد

بسیاری از خداباوران زمانی که استدلال های دیگرشان منسوخ می شوند، روی به سوی ایمان می آورند.

. من به دلیل نیار ندارم، فقط ایمان دارم.

. اگر ایمان می داشتی، می فهمیدی که واقعی است.

. خدا قابل درک و فهم نیست. تو باید به سادگی ایمان داشته باشی.

در هر مورد فراخوانی ایمان سفسطه آمیز است . بر طبق این تعریف توسل به ایمان به معنی ترک منطق می باشد و وقتی کسی دلایل منطقی برای ادعای خود ندارد برای توجیه اعتقاد خود از کلمه ایمان استفاده می کند. اگر بگوئید که به چیزی ایمان دارید تنها دلیل اعتقاد خود را بیان کرده اید ولی این گفته نمی تواند دیگران را وادار سازد که همانند شما فکر کنند. صرف این گفته که شخصی به یک سیستم اعتقادی ایمان دارد، نمی تواند عجالتا برای دیگران نیز دلیل کافی باشد تا به آن سیستم اعتقادی ایمان بیاورند.

🔹پوچ بودن ایمان به عنوان یک استدلال

معمولا وقتی کسی از توضيح منطقی اعتقادات خود عاجز می ماند ایمان را فرا می خواند. این تاکتیک برای پرت کردن حواس ما از این واقعیت است که در واقع دليل منطقی و قابل درک برای پشتیبانی از این ادعا وجود ندارد. به محض وارد شدن ایمان به معادله دیگر استدلال مفهوم خود را از دست می دهد چراکه هر ادعایی را می توان با ایمان توجیه کرد.

شما می توانید اعتقاد داشته باشید که سگ شما یک گرگینه است یا این که هر شب وقتی خوابید، توسط آدم فضایی ها ربوده می شوید و یا این که رئیس جمهور فقط یک مدل هولوگرافیک است. شما برای اثبات این ادعاها سند و مدرکی برای ارائه ندارید اما ایمان دارید که حقیقت دارند. این یعنی کسی این ادعاها را باور نخواهد کرد و در مقابل پافشاری بر عقیده تان بیش از آن که دلیلی بر صحت ادعای شما برداشت شود، نشانی خواهد بود از سبک مغزی شما. اگر ادعایی دارید باید بتوانید آن را با سند و مدرک اثبات کنید.



⚛ @AndisheKonim

🔹انتخاب خدای راستین

ادیان فراوانی در جهان وجود دارند که خیلی از آن ها تعليمات متناقضی نسبت به هم دارند. در اسلام و مسیحیت، این دو دین فراگیر، به وضوح گفته شده که برای رسیدن به رستگاری پرستش خدای راستین به همراه آئین مناسب و صحيح واجب است. در مسیحیت برای ورود به بهشت شخص باید با ایمان به مسیح به عنوان نجات دهنده، از گناهان رها شده و رستگار شود(یوحنا 36 - 18 : 3)، (دوم تسالونيكيان 10 - 6: 1)، (مکاشفه 8 :21 ).
و بر اساس آیاتی از قرآن سرنوشت غیر مسلمانان نیز جهنم خواهد بود (سوره آل عمران: آیه 85)، (سوره النساء: آیه 56)، (سورة المائده: آیات 72-73)، (سوره الأعراف: آیه 50)، (سوره الاسراء: آیات 98-97)، (سوره البينه: آیه 6).

پیام این آیات این است که تنها اعتقاد به خدا برای ورود به بهشت کافی نیست.
همچنین اگر شما خدای اشتباهی را بپرستید، حتی اگر دستورات دینتان را درست اجرا کنید، باز هم ممکن است جهنمی شوید. برای مثال اگر خدای مسیحیت یا یهودیت راستین باشد، تمامی مسلمانان، بودایی ها و هندوها بدون در نظر گرفتن آنکه چقدر دیندار بوده اند در آتش جهنم خواهند سوخت. در انجيل گفته شده:
"اما آنانی را که از شناختن خدا و پذیرش خدا و پذیرش نقشه نجات او توسط عیسی مسیح سر باز می زنند، به کیفر خواهند رسید و تا ابد از حضور خداوند دور خواهند ماند و هرگز شکوه و عظمت قدرت او را نخواهند دید" (دوم تسالونیکیان 1-9 : 8).
آیه های مشابهی نیز در قرآن وجود دارد: " و هرکس جز اسلام آیینی برای خود انتخاب کند، از او پذیرفته نخواهد شد و وی در آخرت از زیانکاران است"(آل عمران : 85 ).
بر طبق بعضی از تفاسیر، این آیه ممکن است شامل یهودیان و مسیحیان نشود اما کسانی که پیرو ادیان ابراهیمی نیستند و وابستگی به دینی ندارند از (الخاسرين) زیانکاران خواهند بود. در مجموع چهل و پنج درصد جمعیت جهان در همین لحظه زیانکار می باشند. به یاد داشته باشیم که بعضی ادیان به مفهوم بهشت و جهنم اعتقاد ندارند. اگر خدای راستین برخاسته از دینی باشد که در آن باور به این نوع معاد وجود ندارد دیگر شرط بندی پاسکال بی فایده میشود.

در برهان پاسکال خدا مفهومی بسیار محدود و تعيين شده دارد. اگر هم خدایی وجود داشته باشد نمی شود به آسانی درستی پنداشت های پاسکال را قبول کرد. برای مثال چرا باید یک خدای قادر و بخشنده مخلوقات خود را تنها به خاطر بی ایمانی به جهنم روان کند؟ احتمال این که خدا مخلوقات خود را به خاطر شکاک بودن پاداش دهد به همین میزان است و نتیجتأ شرط بندی پاسکال از هم می پاشد.

علاوه بر این ها، اعتقاد به خدا تنها برای فرار از مجازات جهنم، اعتقادی پوچ و تهی است. مطمئنا یک خدای اعلم به آسانی می تواند نیرنگ را تشخیص دهد و تنها مؤمنين واقعی را پاداش دهد و نه کسانی را که از ترس پی آمدها او را پرستیده اند.

🔹زیان چیست؟


طبق گفته پاسکال شخص مؤمن ضرر نمی کند حتی اگر خدا واقعی نباشد. اما این گفته لزومأ صحيح نیست. ایمان به خدا می تواند برای بعضی ها هزینه های گزافی به همراه داشته باشد. برای مثال برخی از قدرتمندترین ملت های جهان، سیاست های کلان خود را براساس اعتقاد به خدا طرح می ریزند و همین طور دین عامل به وجود آورنده جنگ ها بوده و است و حقوق انسانی بعضی اشخاص و گروه ها به نام خداوند سرکوب شده و می شوند. زندگی میلیاردها انسان در سرتاسر این کره خاکی تحت تأثير اعتقادات دینی بوده و است. پذیرش کورکورانه ادعاها و تصمیم گیری با این باور که آن ها صحيح هستند، تنها به این امید که خدای منتخب ما وجود دارد و به ما پاداش خواهد داد، به نظر شرط بندی کم بنيه ای می آید، در حالی که هیچ گواهی این تصمیم را تأیید نمی کند و مخصوصا که ممکن است در نتيجه انتخاب ما انسان های واقعی رنج بکشند . . .

👤 #آرمین_نوابی
📚 #چرا_خدا_وجود_ندارد : پاسخ ساده
به 20 استدلال رایج درباره وجود خدا
■ فصل 8


⚛ @AndisheKonim

■ #چرا_خدا_وجود_ندارد

■ فصل هشتم：بهتر است به خدا اعتقاد داشت تا اینکه اشتباه کرد و به جهنم رفت

در میانه قرن هفدهم، #بلز_پاسکال، ریاضی دان و فیلسوف فرانسوی، استدلالی را معرفی کرد که بعدها به نام شرط بندی پاسکال شناخته شد. در این استدلال او نتیجه می گیرد که اعتقاد به خدا از دید ریاضيات کم هزینه تر و کم خطرتر از اعتقاد نداشتن است. استدلال به شرح زیر بیان می شود:

. اگر شما به وجود خدا ایمان داشته باشید و او وجود داشته باشد، برای همیشه از پاداشی به نام
بهشت لذت خواهید برد.

. اگر شما به وجود خدا ایمان داشته باشید و او وجود نداشته باشد، هیچ اتفاقی برای شما نمی افتد.

. اگر شما به وجود خدا باور نداشته باشید و او وجود داشته باشد، برای همیشه در جهنم عذاب خواهید کشید.

. اگر شما به وجود خدا باور نداشته باشید و او وجود نداشته باشد، هیچ اتفاقی برای شما نمی افتد.

بر اساس این چهار انگاشت، پاسکال نتیجه گیری می کند که صلاح در آن است که به خدا ایمان داشته باشید. چراکه اگر وجود داشته باشد، پاداش جاودانه دریافت خواهیم کرد و اگر وجود نداشته باشد، ما چیزی از دست نداده ایم ولی در مقابل اگر به وجود او باور نداشته باشیم و خلافش ثابت شود، پی آمد آن دهشتناک خواهد بود.
بی شک پاسکال ریاضی دان با استعدادی بود و نقش مهمی در پیشرفت رياضيات داشت، اما شرط بندی پاسکال که به نام برهان دفع خطر احتمالی نیز شناخته می شود، به عنوان یک استدلال مذهبی به چند دلیل شکننده است. او مهم است که به خاطر داشته باشیم که این شرط بندی با اثبات ذات خدا همخوانی ندارد و اگر این موضوع را در نظر بگیریم که در این استدلال شانس نسبی وجود خدا در مقابل سوددهی قرار داده شده است، می شود نتیجه گرفت که در حقیقت این استدلال بیش تر از آن که وجود خدا را اثبات کند آن را رد می کند.

ثانيا شما باید محدودیت های این فرضیه ها را بشناسید. پاسکال برای دفاع از مسیحیت این برهان را مطرح کرد و خداهای دیگر ادیان را نادیده گرفت و این گونه انگیزه های خدا را با تعلیمات پایه ای الهيات مسیحیت یکسان پنداشت. اگر از چشم انداز تمامی ادیان به این استدلال نگاه کنیم کاملا از هم خواهد پاشید. در این شرط بندی چهار خروجی از دید ریاضیات تحليل شده اند. حال اگر ما در این معادله تمامی ادیان را اضافه کنیم شانس بهشتی شدن ما ناچیز خواهد شد.



⚛ @AndisheKonim

🔸 زحمت اثبات

علم در حال کشف و درک بیش تر زمینه های عصبی بسیاری از این تجارب مذهبی است. در عین حال نه از علم انتظار می رود و نه می تواند ادعاهایی را که بر اساس تجارب ذهنی یک شخص هستند رد کند. زحمت اثبات همیشه بر دوش شخص مدعی است و نه برعکس و به همین صورت برای این که بتوانیم رابطه شخصی یک فرد با خدایش را به عنوان مدرکی برای وجود خدا در نظر بگیریم، خود فرد می بایست این ادعا را با دلیل و مدرک ثابت کند.

برای مثال تصور کنید که کسی می گوید فرشته ای از بهشت برای ملاقات با او آمد و آن ها با هم چای نوشیدند. این یک ادعای پرانگاشت و بعید است و قبل از قبول آن، احتمالا خواستار گواه و مدرک خواهید شد: آیا کس دیگری فرشته را دید؟ آیا ردی از حضور خود باقی گذاشت؟ بدون گواه، توضیحی منطقی خواهد بود که در چهارچوب قوانین حاکم بر جهان بگنجد: یا دروغ می گوید یا دچار توهم شده و یا درباره آن اتفاق اشتباه می کند.

حال تصور کنیم که دو نفر دیگر ادعای مشابهی کنند، در حالی که یکی از آن ها متوهم شده ولی دیگری واقعا با یک فرشته ملاقات کرده است. بدون شاهد ما به عنوان شنونده نمی توانیم این دو داستان را از هم تمییز دهیم و دلیلی برای باور این داستان ها یا هر تجربه شخصی دیگری که ما در آن حضور نداریم نخواهیم داشت.

تجارب شخصی، ذهنی و در نهایت غیرقابل انکار هستند. ما نمی توانیم رؤیای دیگران را ببینیم و یا صداهای درون سرشان را بشنویم. اگر کسی ادعا کند که تجارب شخصی او بازتابی از واقعیت فیزیکی میباشند، می بایست آماده شود که از ادعای خود با شواهد مستند دفاع کند. تجارب ذهنی و شواهد داستان گونه برای اثبات وجود خدا کافی نیستند و به همین شکل خواست باور به چیزی دلیل بر واقعی بودن آن چیز نیست.

👤 #آرمین_نوابی
📚 #چرا_خدا_وجود_ندارد : پاسخ ساده
به 20 استدلال رایج درباره وجود خدا
■ فصل 7


⚛ @AndisheKonim

■ #چرا_خدا_وجود_ندارد

■ فصل هفتم：من یک رابطه شخصی با خدا دارم؛ از این رو می دانم که وجود دارد

دین برای برخی از مؤمنين بسیار شخصی و بر تمامی جنبه های زندگیشان تأثیرگذار است. هنجارها تا حد زیادی تحت تأثير اعتقادات و رسوم دینی قرار می گیرند و اکثر ادیان برای رابطه شخصی با خدا ارزش زیادی قائل هستند. حتی انسان هایی که خود را وابسته به ادیان سازماندهی شده نمی دانند، ممکن است رابطه خود را با خدا عميقا حس کنند.

ایرادی که بر این روابط شخصی به عنوان شاهدی برای وجود خدا وارد می شود آن است که این روابط، تجارب و احساسات ذهنی اند. تجارب شخص و احساساتی که از آن ها برمی آیند می توانند اصيل باشند بدون آن که چیزی خارج از ذهن شخص موجب پدید آمدن این تجارب گردد. برای مثال در فصل 3 ما در تجارب نزدیک به مرگ دقیق شدیم. این تجربه متداول که شخص از جسم جدا شده و در یک تونل به سمت نوری درخشنده در حال حرکت است بسیار واقعی به نظر می آید، هرچند که تحقیقات ثابت کردند که این تجارب توسط واکنش های شیمیایی در مغز به وجود می آیند. این توضیح می تواند تجارب عرفانی و دینی را نیز در برگیرد.

🔸لوب گیجگاهی و تجارب مذهبی و عرفانی

کسی که از رابطه شخصی خود با خدا میگوید معمولا از زبان استعاره و لغات مبهم استفاده می کند و ممکن است برای شما توضیح دهد که چگونه دعا کردن او را آرام تر می سازد یا این که خواندن آیه هایی از کتاب مقدسش، مو را به تن او سیخ می کند. برخی دیگر می گویند که چیزهایی دیده اند و یا صدای خدا را شنیده اند و یا به شکلی دیگر تجربه ای حسی داشته اند .

مسلما تأثيرات ادراکی دعا نبایستی حتما منشا غیر طبیعی داشته باشند و انسان های مذهبی تنها کسانی نیستند که ظاهرأ تجارب حسی پارانورمال دارند، این تجارب می توانند در محیط و شرایطی کاملا غیرمذهبی نیز رخ دهند. برای مثال بیماری های روانی و مواد مخدر و محرک می توانند باعث اختلال در کارکرد تجارب حسی گردند. در واقع سالیانی در از انواع خاصی از مواد توهم زا در مراسم مذهبی برخی از فرهنگ ها، استفاده می شده است.

تحقیقات و کشف های علمی اخیر باعث فهم بهتر برخی از واکنش های شیمیایی شده اند که مسئول به وجود آمدن تجارب مذهبی هستند. بخشی از این تحقیقات در مورد بیماران صرع لوب گیجگاهی بوده است. یک بیماری عصب شناختی که در آن بیمار علاوه بر حملات عصبی (صرع) و اختلالات احساسی، مکررا از توهمات دینی نیز رنج می برد. یک نتیجه گیری کلی که در این جا به دست می آید این است که اگرچه ممکن است یک شخص احساسات و تجارب شگفت آور داشته باشد؛ اما الزاما این ماوراء الطبيعه نیست که سبب به وجود آمدنشان شده و همان طور که می دانیم تجارب و احساساتی از این نوع می توانند منشأ کاملا طبیعی و قابل شرح داشته باشند.

🔸 چیزی را می بینید که دوست دارید ببینید

همان طور که در فصل سوم توضیح داده شد، مغز انسان به گونه ای ساخته شده که حتی در اصوات بی معنی نیز الگوها را شناسایی می کند. این الگوگرایی آن طور که تاریخ دان علم، مایکل شرمر می نامدش، نقش مهمی در وقوع تجارب مذهبی دارد. انسان هایی که در یک محیط مذهبی رشد می کنند، به طور کلی تجاربی خواهند داشت که بازتاب خواست های همان محیط است. این بدان معنی است که یک شخص مذهبی ممکن است یک تجربه حسی را پیغامی از طرف خدا بداند، اما شخصی دیگر بسته به انتظارات و تجاربش ممکن است همان تجربه را به یک شبح، شیطان، تلپاتی، ربوده شدن توسط آدم فضایی ها و یا توهم نسبت دهد.

این امر باعث به وجود آمدن یک چرخه پس خوری می شود. چرخه ای که در آن انسان ها چیزی را می بینند که می خواهند باور کنند و سپس این خیال، ایمان آن ها را تصدیق می کند. در حالی که این تصورات برای خود فرد به نظر عميقأ قانع کننده می آیند، در عین حال هیچ یک نمی توانند گواهی برای وجود خدا باشد.



⚛ @AndisheKonim

برخی از این توجيهات، تقصیر را بر گردن کسی می اندازند که در حال رنج کشیدن است. این یعنی اگر درست تر دعا می کرد و یا شخص بهتری می بود اتفاقات بد برایش نمی افتاد و یا اگر از زندگی کنونی اش ناراضی است به این دلیل است که حماقت اش باعث می شود درک نکند چه چیزی برایش بهتر است. سطح پتانسیلی که این تخریب های روانی می توانند بر یک انسان تحمیل کنند بسیار بالا است و با یک ادعای بی اساس نمی شود این گونه شکنجه های احساسی را توجیه کرد.

برخی از مذهبیون برای فرار از دردهای احساسی ای که از دعاهای بی جواب سرچشمه می گیرند، توجیه دیگری می آورند، به این شکل که می گویند خدا سه برخورد متفاوت با دعا دارد، "بلى"، "خير" و "صبركن". به نظر منطقی و یا حتی خردمندانه می آید، تا این که مشخص می شود این توجيه ذاتا پوچ است. در حقیقت این سه جواب برآیندهای محتمل هرگونه اتفاقی را در بر می گیرند. یا الآن اتفاق می افتند یا بعدأ و یا هرگز. پس فرقی نمی کند که شما در پیشگاه خدا دعا کنید یا در پیشگاه یک صابون گلنار. این گفته ها نمی توانند وجود خدا را ثابت کنند.


▪️اثر زیان بار دعا

علاوه بر احتمال تخریب روانی فرهنگ دعا کردن بر کسانی که دعایشان بی پاسخ مانده، خود دعا نیز می تواند به شکلی پویا نسبت به مردم و جامعه پرگزند باشد. برای مثال پدر و مادرانی که به جای کمک گرفتن از پزشکان ترجیح می دهند برای سلامتی فرزندانشان دعا کنند، جان فرزندان خود را در خطر جدی می اندازند. تنها در ایالات متحده حدود 140 کودک بیمار در سال های 1975 تا 1995 جان خود را به دلیل ممانعت پدر و مادر از درمان پزشکی و جایگزینی آن با دعا از دست دادند. این درحالی است که بیماریشان به آسانی قابل درمان بود. به همین نحو، در حالی که دعا کردن خیلی از اوقات اولین واکنش به یک فاجعه است، معمولا به دردنخورترینشان نیز میباشد. به جای دعا کردن برای قربانیان یک فاجعه اگر شما خون و یا پول اهدا کنید و یا داوطلب کمک شوید مفیدتر خواهد بود. این ها فعالیت هایی هستند که می توانند واقعأ تأثیر مثبت بر قربانی داشته باشند.

👤 #آرمین_نوابی
📚 #چرا_خدا_وجود_ندارد : پاسخ ساده به 20 استدلال رایج درباره وجود خدا
■ فصل 6



⚛ @AndisheKonim

■ #چرا_خدا_وجود_ندارد

■ فصل ششم：خدا دعا ها را مستجاب می کند؛ بنابراین باید وجود داشته باشد

دعا بخش جدایی ناپذیر اکثر ادیان است. این ایده که شما می توانید آرزوها، امیدها و ترس های خود را به یک خدای قادر بگویید و به آن ها واکنش داده شود بسیار جذاب است. دعا کردن به انسان ها این احساس را می دهد که توانمند هستند. اگر بتوانید با دعا دنیای خود را تغییر بدهید از یک قربانی درمانده شرایط به یک شخص تأثیرگذار در زندگیتان تبدیل خواهید شد. حتی اگر دعا تغييری هم ایجاد نکند، در هرحال این توانمندسازی چیزی بیش از یک توهم نخواهد بود. گذشته از این ها اگر این توهم از برداشتن گام هایی جلوگیری کند که ممکن است در آن شرایط معین تأثیرگذار باشند، می تواند خطرناک هم شود.

اثبات میزان تأثیر دعا امری است بسیار ساده. برای ایجاد یک رابطه علی می توانید آزمایشی طراحی کنید که در آن دعا کردن تنها متغیر است و ببینید که آیا دعا کردن هیچ تأثیر مثبتی بر روی نتیجه آن دارد یا نه. در واقع دانشمندان با دقت فراوان این کار را قبلا انجام داده اند.

تحقیقی با هدف تعيين تأثیر دعای غریبه ها بر روی بهبودی بیماران قلبی در شش بیمارستان مختلف انجام گرفته است. پس از مشاهده دقیق 1800 بیمار درطی 30 روز بعد از عمل جراحی قلبشان،
هیچ گونه ارتباطی میان دعا کردن و بهبود بیماری پیدا نشد. هرچند تفاوت چشم گیری در سطح بهبودی بیمارانی که می دانستند برای سلامتیشان دعا می شود و آن هایی که نمی دانستند وجود داشت. بیمارانی که از این موضوع آگاه بودند احتمالا به خاطر استرس اضافی از مشکلات بیش تری رنج بردند. دانستن این که تعداد بالایی از مردم در حال دعا برای سلامتی شما هستند، احتمالا باعث آن می شود که شما بیماری خود را جدی تر در نظر بگیرید و این امر تأثیر منفی بر روی بهبود شما دارد. تا به امروز هیچ تحقیق علمي معتبری نشان نداده است که رابطه ای میان دعا کردن و شفا يافتن وجود دارد.


▪️سوگیری تائیدی

بسیاری از مردم حتی با فقدان شواهد علمی برای اثبات تأثير دعا، اصرار دارند که دعا کردن در زندگی آن ها تأثیر داشته است. رد این گونه ادعاها به خاطر تکيه آن ها بر شواهد داستان گونه کاری دشوار است. شواهد داستان گونه اساسأ ادعاهایی هستند که در این جمله خلاصه می شوند:
درست است زیرا برای من (یا کسی که من می شناسم) اتفاق افتاده است.
حال ممکن است که واقعا این اتفاق افتاده باشد، ولی از آنجایی که این گونه شواهد چرا و چگونگی حادثه را به ما نمی گویند، به سختی می شود از آن ها در علم استفاده کرد.



⚛ @AndisheKonim

نویسنده داستان های علمی تخیلی فلیپ دیک زمانی گفت:
"حقیقت چیزی است که حتی اگر شما از باور به آن دست بکشید از بین نمی رود. این جمله تیری است به قلب مغالطه توسل به مقبولیت.
واقعیت فیزیکی برای پایداری خود نیازی به ایمان ندارد و اعتقاد باعث تغییر در قوانین هستی نمی شود.

🔹اعتقادات دینی، همه جایی هستند اما یک اعتقاد خاص جهانی نمی باشد

حتی اگر ذات گسترده دین به ادعای موحدین قدر می داد، نمی شد به آسانی فهمید که از کدام ادعا حمایت می کند. زیرا که جهان نهایتا شامل دین های متفاوت فراوانی است و هیچ یک از این ادیان بر سر ذات خدا توافق ندارند. اگر واقعا خدا مسئول گستردگی اعتقادات دینی بود، نبایستی این ادیان با هم نقاط مشترک بیش تری میداشتند؟

اکثر ادیان ادعا دارند که یگانه دین کامل هستند. در نهایت اگر کاربرد دین توصیف چیزی باشد که در واقعیت فیزیکی موجود است و توصیف یک حقیقت ذهنی و شخصی که بر پایه عواطف است نباشد، دیگر ممکن نیست ادیانی که درگیر اثبات خود هستند حقیقی باشند و از این نظر همه آن ها خط می خورند.

گستردگی دین در طول تاریخ و در سرتاسر زمین اگر چیزی به ما نشان دهد، در مورد انسان ها خواهد بود تا یک معبود فرضی. ممکن است ادیان نیز به عنوان مجموعه ای از ایده های خودتکثيرده، همانند فرایند فرگشتی موجودات زنده به شکلی تکامل یافته باشند که ماهیت واقعی خود را پنهان کنند و با سوء استفاده از عواطف و امیال طبیعی ما، آهنگ گسترش خود را افزایش دهند
همان طور که #دنیل_دنت توضیح میدهد:

"اگر ادیان انگل های تکامل یافته فرهنگی باشند، می توان گفت که آن ها به شکلی موذیانه طراحی شده اند که ذات واقعیشان را از میزبان پنهان کنند، چرا که این نوعی سازگاری است که خود باعث شیوع بیش تر می شود". ادیان امروزی کسر کوچکی اند از ادیان فراوانی که در طول تاریخ بشری وجود داشته اند و این ادیان توانستند به شکلی مؤثرتر خود را برای جذب و حفظ وفاداری بسیاری از مردم تطبيق دهند و اینگونه بقای خود را تضمین کردند.

محققین دانشگاه اوهایو شانزده نوع متفاوت از خواسته های روانی را شناسایی کرده اند که باعث دین طلبی انسان ها می شوند همانند احترام، آرمان گرایی، مقبولیت، وابستگی و ترس از مرگ
احتمالا دلیل گستردگی اعتقادات دینی همان همخوانی آن ها با خواسته های روانی بسیاری از مردم است و نه نشانی برونی بر حقیقت وجودشان.

👤 #آرمین_نوابی
📚 #چرا_خدا_وجود_ندارد : پاسخ ساده
به 20 استدلال رایج درباره وجود خدا
■ فصل 5



⚛ @AndisheKonim