اندیشیدن تنها راه نجات

🔸آفرینـش انسـان در تـاریـخ اسـاطیـری افـریـقا

مردم نیجریه بر این باورند كه نخستین انسانها در آسمان آفریده شده و از آنجا به زمین گسیل شدند ( كه نزدیك به روایات اسلامی است ) خدای بزرگ از خاك آدمی را قالب می زد و آفریننده یكتا به این كار حسد برد وشبانگاه خود را در میان آدمیان مخفی كرد تا راز خداوند بزرگ را بیابد كه خداوند بزرگ این قالب را چگونه و از كجا آورده ( شبیه شیطان) خدای آفریننده ، خدای بزرگ را به خواب سنگینی فرو برد و وقتی خدای بزرگ برخواست انسانها را جاندار یافت


🔸آفرینش انسان در تاریخ اساطیری مغولان


افسانه‌هایی که دربارهٔ نژاد #مغولان در تاریخ سرّی آمده و در زمان جهانگشایی آنان تنظیم شده است، حکایت از آن دارد که نژاد مغولان از یک گرگ نر و یک گوزن ماده پدید آمده است.


🔸آفرینش انسان در تاریخ اساطیری هند


در داستان های آفرینش #هندی ، جهان با قربانی کردن خدای بزرگی به نام پروشا به دست سایر خدایان آفریده می شود . از هر قسمت از بدن پروشا گوشه ای از عالم ساخته می شود . نکته حائز اهمیت آن که آسمان از بند ناف #پروشا به وجود می آید ..
ناف نمایان گر تجلی و رشدی است به سوی بالا .در اسطوره های #هندویسم می بینیم که از ناف #ویشنو گل نیلوفری آبی رنگ می روید که در دل آن برهمن یعنی خدای آفریننده زندگی می کند. شبیه این داستان را در عکسی از کتاب مقدس می باشد . عکسی که در آن یوحنای قدیس پرنده ای بود که از نافش درخت انگوری روییده بود.. همانگونه که آفرینش در اساطیر هندی بدون وجود خدای آفریننده برهمن میسر نیست؛ حیات برهمن نیز به اتصال نیلوفر از طریق ناف با ویشنو مربوط است .
حیات ما با هستی همچون جنینی با بند نافی نامرئی به طبیعت متصل است ؛ از این رو رابطه ما با هستی به مثابه رابطه جنین با مادر است و می توان پی برد که چرا در اساطیر زمین ، مادر انسان نامیده می شود . ما همه گیاهی هستیم که از ناف مادر یا زمین روئیده ایم و ریشه این گیاه در بدن مادر است با بریده شدن ظاهری از بند ناف ، جدایی اتفاق نمی افتد . این رابطه همیشگی است و به زعم بوداییان تا زمانی که انسان در بند کارما ( احساسات و تمایلات زندگی) باشد این بند را نمی تواند ببرد و حتا بعد از مرگ نیز به زمین باز می گردد (تناسخ).اما در صورت بریدن بند کارما او به مبدا بر می گردد یعنی به سکوت بزرگ به بدن مادر کیهانی.



🔸آفرینش انسان در اساطیر مصری



آتوم، خدای #هلیوپولیس و خدای محدوده های آسمان ،خدای آفریننده جهان مادی را خلق می کند که در اغاز زمان از نو [نماد ناموجودی پیش از افرینش، اقیانوس بی کرانه ای از آب ساکن در تاریکی] خروج می کند تا عناصر کائنات را بسازد. او به عنوان خدای خورشید، خود تکامل می یابد و به یک وجود تبدیل می شود. در نام آتوم نوعی مفهوم کلیت نهفته است، لذا وی در مقام خدای خورشید یکتا است، وجود متعالی و جوهر کلیه ی نیروها و عناصر طبیعت. بنابر این، نیروی حیات کلیه خدایان دیگری را که بعدا به وجود خواهند آمد در خود دار د
در اساطیر #مصر در طول دوره های مختلف این تمدن، #الهگان و ایزدان متفاوتی بر سریر قدرت خداوندگاری جهان نشانده شده اند، اما تنها الهه ای که در این تمدن، همواره مورد احترام و پرستش بوده، الهه ای است به نام #ماعت که سمبل و نشان او (که در دوره پرستش اوزیریس به همسر او ایزیس منتقل گشت) یک علامت هیروگلیف می باشد. این علامت هیروگلیف را مصریان عنخ می خوانده اندشکل این سمبل بدون شک برای شما آشناست زیرا امروزه به عنوان سمبل و نشان جنس مؤنث شناخته می شود


⚛ @AndisheKonim
ادامه 👇 👇