اندیشیدن تنها راه نجات

 چرا #چربی_ها و #قند_ها
مقاومت ناپذیر هستند؟
چرا نمی‌توانیم در مقابل وسوسه‌ی چیپس و پیراشکی مقاومت کنیم؟


هوس اجتناب ناپذیر احساس می شود - شما بلند می شوید، به آشپزخانه می روید، یخچال  را باز می کنید و فکر می کنید. اگرچه به خود یادآوری می کنید که یک میوه یا مقداری پروتئین را در نظر بگیرید، اما چشمانتان به چیپس و کلوچه های سیب زمینی می ماندوانتخابشان میکنید .


اگر چربی ها و قندها گاهی غیرقابل مقاومت به نظر می رسند، شما تنها نیستید. مطالعه جدیدی که  در
Cell Metabolism
منتشر شده است، بر اساس کار محققان نشان می‌دهد که ما دارای دو مسیر مجزا و موازی برای تمایل به مصرف قند و چربی هستیم که سیگنال‌های آن را از روده به مغز می‌رسانند.

در بدن انسان یک عصب به نام «واگ» وجود دارد که تنظیم کننده‌ی ارتباط بین مغز و دستگاه گوارش است .دو مسیر مجزا در این عصب وجود دارد که سیگنال‌هایی از روده به مغز می‌فرستد و ما را به خوردن چربی و شکر وسوسه می‌کند.

این سیگنال‌ها مستقل از سیستم چشایی و دهان ما است. به این معنی که «خود روده» با کمک عصب واگ ما را به خوردن این مواد تحریک می‌کند.وسیگنالهایی را از روده به مغز میفرستد که پاداش دوپامین مارا روشن میکند.
ترکیب این مسیرها میل ما را به خوردن بیشتر از حد معمول تحریک می کند.


طی چند سال گذشته، ما ابزار جدیدی برای مطالعه عصب واگ به عنوان مسیر ارتباطی بین روده و مغز برای کنترل مصرف غذا ایجاد کرده‌ایم. در این مطالعه، ما از این ابزارها برای درک یک سوال ساده استفاده کردیم که احساس می‌کنیم در مرکز اپیدمی چاقی قرار دارد: چرا غذاهایی می‌خوریم که می‌دانیم برای ما مضر هستند؟ دکتر
Guillaume de Lartigue
گفت:به طور خاص،این عصب واگ اطلاعات حسی درونی را از طریق سلولهای عصبی روده میفرستد-به جای سلولهای چشایی در دهان که نقش کلیدی درجذاب  کردن چربیها وقندها دارد.
در نهایت، این تحقیق ممکن است نشان دهد که چه چیزی رفتار خوردن "با انگیزه" را کنترل می کند و چگونه میل ناخودآگاه به خوردن چربی ها و قندها می تواند با تلاش های رژیم غذایی مقابله کند.

دی لارتیگ گفت: «ما پیشنهاد می‌کنیم که این مکانیسم روده حداقل تا حدی به توضیح اینکه چرا در غذاهای غنی از چربی و قند زیاده‌روی می‌کنیم، کمک می‌کند.» "این بینشی را در مورد علت پرخوری و اینکه چرا رژیم گرفتن بسیار سخت است، ارائه می دهد. ما به معنای واقعی کلمه باید با انگیزه ناخودآگاه برای خوردن آن دونات مبارزه کنیم»

محققین از فناوری جدید علوم اعصاب پیشرفته برای دستکاری مستقیم نورون های چربی یا قند در سیستم عصبی واگ موش استفاده کردند. آنها دریافتند که هر دو نوع نورون باعث ترشح دوپامین در مرکز پاداش مغز می شوند. آنها همچنین دو مسیر اختصاصی عصب واگ را کشف کردند - یکی برای چربی ها و دیگری برای قندها - که از روده شروع می شود و اطلاعاتی را در مورد آنچه خورده شده به مغز می فرستد. این زمینه را برای هوس ها آماده می کند.

فعال کردن مدارهای چربی و قند یک هم افزایی ایجاد می کند، مانند، تحریک همزمان هر دو مسیر، مانند این است که دو مُشت چپ و راست به مغز بخورد و افزایش دوپامین بسیار بیشتر از حالت تحریک تکی است " که در نهایت منجر به پرخوری میشود .

اگرچه نتایج باید بیشتر در موش ها و همچنین در انسان مورد مطالعه قرار گیرد، یافته ها برای تحقیقات مرتبط با وزن فعلی و همچنین درمان هایی مانند سماگلوتید و تیرزپاتید که تحت دسته ای از داروهای معروف به گلوکاگون مانند قرار می گیرند قابل توجه است.

نقش سیگنال‌های روده در کنترل مصرف غذا سابقه طولانی دارد و قوی‌ترین روش‌های درمانی برای مهار اشتها و کاهش وزن بدن در حال حاضر (آگونیست‌های GLP-1 و جراحی بای پس معده) مبتنی بر تغییر این سیگنال‌ها است.
دکتر Hans-Rudolf Berthoud، استاد نوروبیولوژی ،او گفت: «ترکیب قند و چربی یک محرک قوی اشتها در موش ها است و همچنین ممکن است چاقی ناشی از رژیم غذایی در انسان را توضیح دهد. "یادگیری بیشتر در مورد ارتباط روده و مغز ممکن است در نهایت منجر به توسعه درمان های جدید و خاص تر برای مبارزه با چاقی و عوارض متعدد آن شود."
د لارتیگ گفت: این مدارهای چربی و قند جداگانه اما موازی ممکن است روشن کند که
چرا رژیم گرفتن می تواند اینقدر چالش برانگیز باشد.
مغز انسان بدون توجه به تلاش های آگاهانه برای کاهش مصرف، احتمالاً به دنبال ترکیبات پرچرب و قند بالا است. او خاطرنشان کرد: از آنجایی که این ارتباطات روده و مغز کمتر از سطح هوشیاری اتفاق می افتد، ممکن است بدون اینکه متوجه شوید هوس این غذاها را کنید.
غیرفعال کردن این مسیرها می تواند از ترجیح حیوانات یا انسان ها برای غذاهای پرچرب و قند جلوگیری کند..

ترجمه‌ی : سحر موحد

خاستگاه : 👉




⚛ @AndisheKonim