اندیشیدن تنها راه نجات

▪️به مناسبت یکهزارو سیصد و هشتادمین سالگشت کشتار قادسیه #بخش_اول
🔸نبرد #قادسیه  (۲۵-۲۸ آبانماه)

🔹عبدالحسین زرینکوب در دو قرن سکوت می نویسد:

"در طی دو قرن، سکوتی سخت ممتد و هراس انگیز بر سراسر تاریخ و زبان ایران سایه افکنده‌است و در تمام آن مدت جز فریادهای کوته و وحشت آلود اما بریده و بی دوام، از هیچ لبی بیرون نتراویده‌ است. هر جا که در شهرهای ایران؛ به خط و زبان و کتاب و کتابخانه بر خوردند با آنها سخت بمخالفت برخاستند.

 نوشته‌اند که وقتی قتیبه بن مسلم؛ سردار حجاج؛ بار دوم به خوارزم رفت و آن را باز گشود هر کس را که خط خوارزمی می‌نوشت و از تاریخ و علوم و اخبار گذشته آگاهی داشت از دم تیغ بیدریغ در امان نمی‌گذاشت و هیربدان قوم را یکسر هلاک نمود و کتابهایشان همه بسوزانید و تباه کرد تا آنکه مردم رفته رفته امی ماندند و از خط و کتاب بی بهره گشتند و اخبار آنها فراموش شد و از میان رفت."

🔹شجاع الدین شفا در تولدی دیگر،صفحه ۴۴۳ به نقل قول از ابوحنفیه دینواری در اخبار الطول:

"از جنگ جلولا آنقد از ایرانیان کشته شدند که تمام دشت و صحرا از اجساد آنان پوشیده شد و از آنروز بود که این جنگ را جلولا (پوشیده) نام دادند و آن اندازه از زنان و کودکان ایرانی به اسارت گرفتند و به بردگی در بازارهای مکه و مدینه فروخته شدند که خدای داناد، و گویند که شمار آنان فزون از یک صد و سی هزار نفر بود و در همین جنگ سی هزار هزار (سی میلیون) مثقال طلا از جانب فاتحان به غنیمت گرفته شد"

🔹تاريخ طبری؛ جلد پنجم،صفحه ۱۹۷۵

"در حمله اعراب به ري مردم شهر پايداري و مقاومت بسيار کردند ؛ بطوريکه مغيره (سردار عرب) در اين جنگ چشمش را از دست داد. مردم جنگيدند و پايمردي کردند… و چندان از آنها کشته شدند که کشتگان را با ني شماره کردند و غنيمتي که خدا از ري نصيب مسلمانان کرد همانند غنائم مدائن بود ."

🔹فارسنامه ابن بلخي،صفحه ۱۱۶ - تاريخ طبري؛ جلد پنجم،صفحه ۲۰۱۱

"در حمله به شاپور نيز مردم پايداري و مقاومت بسيار کردند بگونه اي که عبيدا... ( سردار عرب ) بسختي مجروح شد آنچنانکه بهنگام مرگ وصيت کرد تا به خونخواهي او؛ مردم شاپور را قتل عام کنند؛ سپاهيان عرب نيز چنان کردند و بسياري از مردم شهر را بکشتند."

🔹تاريخ طبری، جلد چهارم،صفحه ۱۴۹۱

"در حمله به اليس؛ جنگي سخت بين سپاهيان عرب و ايران در کنار رودي که بسبب همين جنگ بعد ها به « رود خون » معروف گرديد در گرفت. در برابر مقاومت و پايداري سرسختانه ي ايرانيان؛ خالد ابن وليد نذر کرد که اگر بر ايرانيان پيروز گرديد « چندان از آنها بکشم که خون هاشان را در رودشان روان کنم » و چون پارسيان مغلوب شدند؛ بدستور خالد « گروه گروه از آنها را که به اسارت گرفته بودند؛ مي آوردند و در رود گردن مي زدند » مغيره گويد که « بر رود؛ آسياب ها بود و سه روز پياپي با آب خون آلود؛ قوت سپاه را که هيجده هزار کس يا بيشتر بودند؛ آرد کردند … کشتگان (پارسيان) در اليس هفتاد هزار تن بود."

🔹الفتوح، صفحه ۲۲۳ و تذکره شوشتر،صفحه ۱۶

"در شوشتر؛ مردم وقتي از تهاجم قريب الوقوع اعراب با خبر شدند ؛خارهاي سه پهلوي آهنين بسيار ساختند و در صحرا پاشيدند. چون قشون اسلام به آن حوالي رسيدند ؛ خارها به دست و پاي ايشان بنشست ؛ و مدتي در آنجا توقف کردند. پس از تصرف شوشتر ؛ لشکر اعراب در شهر به قتل و غارت پرداختند و آناني را که از پذيرفتن اسلام خود داري کرده بودند گردن زدند."⚛