اندیشیدن تنها راه نجات

لحظات ناب و زیبایی که این دختربچه با کمک تکنولوژی تجربه می‌کند...

🔸شگفتی و حیرت دختربچه‌ای که برای اولین بار می‌تواند #صدای #خانواده خود را بشنود و این حس زیبا را تجربه کند...!

#دانش تنها نگهبان بشر در طول تاریخ و حتی ما قبل تاریخ بوده ، هست و خواهد بود.



⚛ @AndisheKonim

#خانواده های #دادخواه ایران #نورزو
را به خیابان‌ها بردند. به همان خیابان هایی
که جگر گوشه هایشان در آنجا کشته شدند!



⚛ @AndisheKonim

#خانواده

🔶️ شاید هیچکس به اندازه یک خانواده درمانگر، نتواند درک کند که این نهاد مقدس، این واحد بی چون و چرای تشکیل دهنده نظام‌اجتماعی، پدیده‌ای که محل مناقشه متفکران، از افلاطون تا مارکس و انگلس بوده، موجودی که در نظام ج.ا. روی سرمان حلوا حلوایش کرده‌ایم، اما جلوی چشم‌مان روز به روز بیشتر در باتلاق‌بحران فرو رفته، همین جناب #خانواده چقدر می‌تواند موجود ترسناک و آسیب‌زایی باشد. چه بسیارند آدمهایی که در خانواده بیمار می‌شوند؛ جسمی یا روانی. عادت‌های نادرست زندگی که در خانواده می‌آموزیم، جسم ما را بیمار می‌کند؛ اما اثبات شده که سیستم‌روانی بیمار یک خانواده، استعداد ژنتیکی ابتلا به اختلالات روانی، از اسکیزوفرنی گرفته تا اختلالات‌اضطرابی و افسردگی را هم شکوفا می‌کند. بله، خانواده، همان اسطوره ازلی و ابدی، می تواند همین قدر هیولا باشد

حدود ۷۰ سال قبل، وقتی خانواده‌درمانی متولد شد، درمانگران‌خانواده را به چشم دشمن می‌دیدند. مکاشفات فروید تصویری وحشتناک از خانواده ترسیم می‌کرد: خانواده‌ای که کودکان‌معصوم را آزار می‌دهد، سرکوب می‌کند و قربانی می‌گیرد. بسیاری از روان پزشکان، هنوز هم جز موقع پرداخت صورت‌حساب، با خانواده‌بیمار کاری ندارند

دلیل مهم این رویکرد خصمانه، مقاومت خانواده در برابر تغییر بود و هنوز هم هست. هنوز هم چالش بزرگ درمانگران‌خانواده، غلبه بر این مقاومت هشیار یا ناهشیار است. گاهی اظهرمن‌الشمس است که این قاعده و رفتار چه افتضاحی به بار آورده، اما خانواده نمی‌خواهد، یا نمی‌پذیرد چیزی را تغییر دهد. با اینحال در فرهنگ ما، خانواده، این موجود خاکستری، یک دست سپید معرفی شده و همین نگاه متعصبانه، ما را به دردسر انداخته. تعصبی که در دامن #پترنالیسم‌سنتی متولد شده، ردای مذهب هم پوشیده و حالا جز اینکه کلاهمان را برایش برداریم، راهی نداریم. دم‌خروس وقتی بیشتر بیرون زده که دیده‌ایم همان‌ها که بیشتر ارزش‌های خانواده را در بوق و کرنا کردند و به اخلاق و ... پیوندش دادند، پشت این ویترین شیک و تمیز، خودشان گرفتار مسایل عجیب و غریب خانوادگی بودند. نتیجه اینکه ما خانواده را در حد تقدیس خدایی بالا برده‌ایم و مردمان روز به روز از آن فاصله گرفتند. ما طلاق را شکست و گناه و تباهی معرفی کردیم و مردان و زنان بسیاری در سیستم بیمار خانواده، خود و فرزندان شان را بیمار کردند، و دست آخر هم اگر طلاق نگرفتند، طلاق‌عاطفی و جنسی و خیانت و هزار آسیب دیگر را پیشه کردند. به خاطر فرزندان نظام بیمار خانواده را تحمل کردند و در همان نظام بزرگترین آسیب‌ها را به همان فرزندان وارد کردند.

حقیقت این است که خانواده نیز هیچ تقدسی ندارد درست به همان‌اندازه که ترسناک هم نیست. پدیده‌هایی مثل خانواده را مگر می‌شود ارزش‌گذاری کرد؟ خانواده، در مفهومی وسیع، مفهومی که همه انواع آن را دربر بگیرد، نه فقط یک مدل خاص را، مثل هواست. از آن گریزی نداریم. هوا می‌تواند روح آدم را تازه کند، می‌تواند آلوده هم باشد، می‌تواند سمی و کشنده هم باشد. این درست که ما چاره‌ای جز نفس کشیدن نداریم، اما هیچ آدم عاقلی هم نمی‌گوید هوای آلوده را آنقدر نفس بکش تا بمیری. اگر هوا آلوده باشد، می توانیم برای سلامت‌مان، کوچ کنیم. می‌توانیم دستگاه تصفیه هوا بگذاریم. می‌توانیم بالاخره یک کاری بکنیم. البته که می توانیم هیچ‌کاری هم نکنیم. زندگی خودمان است. فوقش می‌میریم. اما منطقی است بگوییم همه باید در همین هوا نفس بکشند وگرنه عرش الهی به لرزه می‌افتد؟

چه سرنوشت غم انگیزی که کرم کوچک ابریشم تمام عمر قفس می‌بافت، ولی به فکر پریدن بود


⚤ دکتر شکیب، روانشناس بالینی و زوج درمانگر

⚛ @AndisheKonim

#خانواده و #قرنطینه

قرنطینه نشان داد که خانوادۀ هسته‌ای چقدر ناکارآمد است

احتمالاً هیچ‌چیز به اندازۀ وقت‌گذرانی اجباری در خانه، تصور آرمانی ما از خانواده را تخریب نمی‌کند

خانوادۀ هسته‌ای به طور روزافزونی به شکل غالب خانواده در زندگی شهری تبدیل شده است. پدر و مادر و فرزندان، در خانه‌ای مستقل. دنیایی خصوصی با آرامش و سکوت و بدون دخالت‌ها و مزاحمت‌های دیگران. اما ناگهان با شروع دوران قرنطینه و قطع پیوندهای معمول ما با دیگران، کانون گرم خانواده چهرۀ دیگرش را به ما نشان داد: بچه‌هایی که دیگر نمی‌شد تحملشان کرد، احساس خفقان‌آورِ گیرافتادن در خانه‌هایی کوچک و رنج تنهایی و انزوا.

من طرفدار پروپاقرص کتاب‌های بی‌پرده و صمیمی‌ای هستم که لوئیز بیتس ایمز، روان‌شناس آمریکایی، در دهۀ ۱۹۸۰ منتشر کرده است. این کتاب‌ها برای هر سنی از زندگی کودک توصیه‌های مخصوصی ارائه می‌دهد. ایمز در کتابش دربارۀ سه‌ساله‌ها می‌نویسد: «کشمکش‌های همیشگی بر سر قدرت از ویژگی‌های مربوط به رشد در این سن است، اگر سرپرست اصلی این کودکان می‌خواهد خود را از این کشمکش‌ها خلاص کند، لازم است تا هر از چندی مراقبت از کودک را به دیگران واگذار کند». ایمز توصیه می‌کند: «مادر کودک در این سن به هیچ‌وجه نباید به خود تردید راه دهد که مسئولیت‌های روزمرۀ عادی را بر عهده یک پرستار بچه بگذارد»....

مطالعه مطلب:
https://bit.ly/38x1ue7



⚛ @AndisheKonim

#فحشای زن در #خانواده


سید قطب می‌گوید: "كسى كه مسئوليت نگهدارى از چيزى بر عهده‌اش واگذار شده، حق ندارد ديگرى را به دزدى آن دعوت كند. بنابراين قاعده حقوقى، دخترى نيز كه ازدواج مى‌كند، چون مالكيت آلت جنسى (فرج) خود را از دست مى‌دهد و تنها وظيفه نگهدارى از آن را بر عهده دارد، از اين‌رو حق ندارد، از آلت تناسلى‌اش بهره‌بردارى كند و يا ديگرى را دعوت به تجاوز به آن بكند.

براى همين هنگامى كه زن شوهردار مرتکب زنای محصنه (خوابيدن زن شوهردار با كسى جز شوهرش) مى‌شد يعنى آنچه را كه مالكيت آن به ديگرى تعلق داشت بدون اجازه او در اختيار غیر می‌گذارد و از نظر حقوقى مرتكب دزدى مى‌شد، اين كار قبل از همه یک جرم حقوقى مربوط به مالكيت محسوب مى‌شد تا یک جرم اخلاقى و براى همين در سلسله قوانين حقوقى در همه‌جا مستوجب مجازات می‌گرديد.

جالب آن است که مجازات‌ها دقيقاً بر مبناى ماهيت جرم‌هاى بالا يعنى جرم‌هاى مربوط به مالكيت تعيين شده بودند. زیرا در آن‌ها زنى كه شوهر داشت مجازات سنگين‌ترى را متحمل می‌گرديد، براى اينكه مالى را در اختيار ديگری قرار می‌داد كه به خودش تعلق نداشت و قبلاً آن را به شوهرش فروخته بود.

نکته دیگری که مالكيت بر زن را از جهت ديگرى تائيد مى‌كند، اين است که در جنگ‌ها؛ زنان به همراه همهٔ اشياء تصرفى ديگر صريحاً به عنوان غنائم جنگی محسوب مى‌شدند. در حالی كه در زمان صلح، زنا يعنى خوابيدن با زن شوهردار به عنوان تجاوز به حق مالكيت ديگران يعنى جرم محسوب مى‌شده، ولى همين عمل در مورد زنان شوهردارى كه در جنگ‌ها اسير مى‌شده‌اند صورت ديگرى به خود مى‌گرفته به اين معنا كه به هيچ‌وجه جرم محسوب نمى‌گشته است.

دليل اين امر اين بوده است كه جنگ در واقع ناقض صلح بوده است. در نتيجه در جريان آن، قوانينى كه در زمان صلح مورد احترام بوده‌اند، مانند قانون مالكيت، بى‌اعتبار مى‌شده‌اند!

نتيجتاً تصرف قهرى، خود به شيوه‌اى براى مالكيت تبديل می‌شده، به طوری‌ که غنيمت و غارت هر چيز مِن‌جمله زنان، با خود مالكيت آن‌ها را نيز به همراه مى‌آورده است، هر چند آن چيز به ديگرى تعلق می‌داشته است.

از اين‌رو زن شوهردار هنگامى كه در جريان جنگ به دست سرباز دشمن مى‌افتاده است به عنوان اسير جنگى و به همراه ساير اشياء و غنائم جنگى خود‌به‌خود به مالكيت وى در مى‌آمده است. به سوره قرآن در اين مورد توجه نمائيد.

زنان شوهردار [نيز بر شما حرام شده است‌] به استثناى زنانى كه مالک آنان شده‌ايد (سوره النساء / آیه ۲۴).

سیامک ستوده


⚛ @AndisheKonim

منشا #خانواده

تغییرات بنیادی اجتماعی که نهادهای خانوادگی پدرسالاری، مالکیت خصوصی و دولت را به وجود آوردند، زمینه تاریخی انحطاط زنان را فراهم ساخت. در جامعه نوین، مردان تولیدکنندگان اصلی شدند و زنان خانه نشین گشتند و به کار اجباری خانوادگی پرداختند. جایگاه پیشین خود در جامعه را سراسر از دست دادند، و نه تنها استقلال اقتصادی بلکه آزادی جنسی را نیز از آنها گرفتند. و نهاد تازه تک همسری پدیدار شد تا جواب‌گوی نیاز مردان دارا باشد.
یک مرد ثروتمند زنی می‌خواهد که وارثی قانونی به او بدهد، نامش را بگیرد و دارایی او را به ارث ببرد. بدین سبب تک همسری پدید آمد و فراگیر شد. در واقع تک همسری فقط برای زنان بود، چون اگر زنی پیمان ازدواج را می‌شکست شوهر یا قانون به سختی او را تنبیه می‌کرد. از همه سو محدود و محاصره شده، زنان به صورت اموال شخصی و برده درآمدند که وظیفه بسیار مهم آنان در زندگی خدمت به شوهری بود که آقا و ارباب او بود. همین اصطلاح «خانواده» که با سیستم مالکیت شخصی به وجود آمد، در ریشه لغوی خود بر این بردگی خانگی دلالت دارد.
انگلس می‌گوید:
«واژه Famulus به معنی برده خانگی است، و Familia جمع بردگانی است که یک مرد دارد... این اصطلاح را رومی‌ها ساختند تا ارگانیسم اجتماعی تازه ای را نامگذاری کنند. که رییس این نهاد یک زن داشت، بچه داشت، و شماری برده زیر فرمان او بود و طبق قانون رومیها، حق زندگی و مرگ همه آنها در دست او بود.»
(منشاء خانواده)

📗 منبع: کتاب آزادی زنان، ایولین رید، ص ۴۹

⚛ @AndisheKonim