✳️اگر تمام انسانها با هم توافق کردند و راهی را برگزیدند،
تو همچنان آزادی تا راه متفاوتی را برای خویش برگزینی،
این حقیست که در «هستی»ات به تو بخشیده شده،
اینکه بخواهی از آن استفاده کنی یا نه با توست؛
تو حتما میگویی سخت است و به عقل سلیم! میچسبی:
خواهی نشوی رسوا، همرنگ جماعت شو،
من هم میگویم آری سخت است:
خواهی نشوی همرنگ، رسوای جماعت شو!
✳️ولی شاید راه سومی هم باشد،
راهی اگر نه آسانتر که سادهتر:
اگر راه خویش را در درون بپیمایی چطور؟
آیا نیازی هست تا دیگران از نیت تو آگاه باشند؟
ایا نیازی هست که دیگران هم به حقانیت انتخاب تو اذعان کنند؟
آیا نیازی هست که دیگران هم رهرو راهی باشند که تو میپیمایی؟
نه، اما احساسی در تو هست که مجبورت میکند با دیگران به ستیز درآیی،
این احساس کــه به حقی،
تو نیازمندی تا خود را به دیگران اثبات کنی؛
چرا؟ زیرا که به خود و به انتخابی که میکنی ایمان نداری،
چرا که در خود ثباتی نداری و آن بیرون در جستجویش هستی،
نیازمند تایید دیگرانی چون به خود بیاعتمادی؛
✳️وقتی زندگیت را بر خویشتن بنا نهادی،
آنگاه هر راهی که بخواهی را میتوانی بپیمایی،
بیآنکه با دیگری در جنگ باشی.
راه تو فقط راه توست،
و به حقترین راه،
اما فقط برای توست،
ابتدا این «خود» را دریاب.
#افکار_زنده #افراد_موفق ☘🌸 https://telegram.me/joinchat/Bb7ORD-xWOsRd-VxDEnlqA 🌸☘