ادبگاه

باید همیشه مست بود،
همه چیز در اینست: یگانه مطلب اینست.
تا بارِ هولناکِ زمان را که شانه‌های شما را در هم می‌شکند و پشتِ شما را خم می‌کند، احساس نکنید؛

باید همواره مست باشید،
از چه؟
از شراب، از شعر، از تقویٰ
هرگونه دلخواه شماست، امّا مست شوید.

و اگر گاهی بر پلکانِ قصری، یا بر علفِ سبزِ گودالی، یا در غربتِ اندوهبارِ اتاقتان، بیدار شدید و دیدید که مستی کاهش یافته یا از سرتان پریده؛ بپرسید از باد، از موج، از ستاره، از پرنده، از ساعت، از هرچه می‌گریزد، از هرچه می‌نالد، از هرچه می‌چرخد، از هرچه سرود می‌خواند، از هرچه سخن می‌گوید،
بپرسید چه وقت است؟

و باد، موج، ستاره، پرنده، ساعت به شما پاسخ خواهند داد:
"وقت آنست که مست شوید! برای آنکه برده‌ی ذلیلِ زمان نباشید مست شوید،
پیوسته مست شوید!
از شراب، از شعر، یا از تقویٰ،
هرگونه دلخواه شماست"

#شارل_بودلر
#ملال‌پاریس_و_گلهای‌بدی
ترجمه از استاد اسـلامی‌ندوشن

#محسن_اسلامی_پویا

انجمن ادبی پژوهشی پگاه اصفهان
خاستگاه ادب واندیشه
https://t.center/Athenaeum_pegah