ادبگاه

‍ 💠من دشمن من

💠 ما چرا به خودمان ضربه می زنیم؟!!!

✍🏼 به قلم :، محسن اسلامی (پویا)


مردی از همسایه اش بسیار متنفر بود او به غلامش گفت سرِ من را در پشت بام همسایه ببُر و به حیاط او بینداز تا ماموران حکومتی بیایند و همسایه ام را به جرم قتل قصاص کنند و اوبه هلاکت برسد .
مرد بیچاره نمیدانست که در این میان اوست که متضرر می شود وجانش را بیجهت از دست می دهدولی هرگز مشخص و قطعی نیست که حتما همسایه اش هم کشته شود ، شاید شواهد برای قاضی مستدل نگردد، شاید اصلا همسایه اش به قاضی رشوه داد و آزاد شد، شاید اصلا ماجرا مخفی ماند و کسی خونخواه او نگردید و شایدهای دیگر.

🔹گفته می شود که انسان، خودش را دوست می دارد ولی باید گفت آدمی ، تصوراتی را که از خود دارد دوست می دارد. خواه آن تصورات درحقیقت خود واقعی اش باشد خواه خود واقعی اش نباشد.

🔹 ممکن است،من اینگونه بیاندیشم که اگر بر موازین اخلاقی و انسانی زندگی کنم ثروت من کم خواهد شد ، شهرت من کاسته می شود، محبوبیت من ، احترام من ، جایگاه اجتماعی من و غیره ضربه می خورند ، اما درحقیقت اینگونه نیست چراکه ثروت، شهرت، احترام، آبرو، محبوبیت و دانش های ما همه جزو ( اِگو ها) یعنی داشته های ما هستند نه خود واقعی ما . قدیمی هامی گفتند همۀ این چیزهایی که دارید فقط تا لب گور با شماست یعنی همگی مربوط به داشته های ما هستند .

هر کدام از انسانها یک خود واقعی دارند: "خود" ، یعنی "تو چنان که واقعا هستی" ولی هر کدام از ما ، یک تصوری از خود واقعیمان داریم که این تصور، با خود واقعی ما انطباق ندارد که به آن در اصطلاح ( اِ گو ) گفته می شود.

ما آدمیان می توانیم در یک آن واحد دست به آبادانی زمینی بزنیم ولی همزمان زمین دیگری را نابود کنیم. اگر اینگونه است که ما بخاطرپاسداشت از خویشتن سالها کوشش کرده ایم و جذب منافع و دفع ضرر کرده ایم پس چرا هیچگاه خودرا در ارامش،نیافته ایم،و پیوسته افسرده وغمگین هستیم؟
پاسخ اینست که ما جذب منافع کرده ایم برای داشته هایمان ، ولی از خود واقعی مان و آنچه که ضمیر و نهاد ماست غافل مانده ایم. انسان در خیلی مواقع خیال می کند که به خود واقعی اش رسیدگی می کند ولی حقیقت امر این است که به تصوراتش پرداخته است.

درست زندگی نکردن به خود واقعی ما ضرر می رساند چون وقتی من می خواهم یک کار غیراخلاقی ونادرست انجام دهم مثلا وقتی می خواهم ظلمی را در حق کسی، روا دارم ویا حقی از کسی ضایع کنم و اول بایستی در درون خودم نسبت به طرف مقابل خشم و کینه و نفرتی پدید آمرم تا آنها باعث شوند که به کسی ظلمی بکنم یعنی من قبل از اینکه یک سیلی به دیگری بزنم باید ابتدائاً ده سیلی توی گوش خودم بزنم. من اگر بخواهم مال تو را بدزدم، اول باید در درون خودم کوهی از حرص و طمع پدید اورم ، پای روی انسانیت خودم بگدارم تا دست تجاوز به مال تو دراز کنم. من اگر بخواهم در مورد شما کارشکنی کنم و به آبروی شما لطمه وارد نمایم، ابتدا باید صفتی منفور ومذموم بنام حسد وکینه،را درون خودم نسبت به،شما پدید بیآورم و سپس بر اثر آن حسد و کینه،توزی،در مورد شما کارشکنی کنم .
معنای اینهادرحقیقت این است که من هر بار که بخواهم غیراخلاقی زندگی کنم، باید نخستین،مرتبه یک یا چند ضربه به خودم وارد کنم.
زندگی نکردن بر طبق موازین اخلاقی و انسانی یعنی ضربه های درونی و پیاپی به خود زدن. حقیقت امر این است که در،این صورت ودر نهایت امر خودم را نابود ساخته ام.
🔹ما وقتی اخلاقی زندگی نمی کنیم، ابتدا ده ها ضربه ی غیر اخلاقی به خودمان می زنیم تا شاید یک ضربه به دیگری زده باشیم. وقتی که ظلمی را درحق کسی روا میداریم خود غیر واقعی ما شاد می شود ولی در حقیقت ضمیر و خود معنایی و حقیقی ما ناشاد می ماند . وقتی که من غیراخلاقی رفتار می کنم، حتما قبلش خود واقعی ام را ویران کرده ام و به همین دلیل مبادرت به عمل غیراخلاقی می کنم. این روایت را به بودا نسبت داده اند.
بزرگان گفته اند :
شمشیری که به قصد کشتن دیگران بیرون آید ابتدا غلاف را زخمی می نماید واین حکایت امروز ما آدمیان است.

منابع :
قرآن کریم
نهج البلاغه
سخنان بودا
حماسه ی حسینی ، شهید مطهری
زمین ازدریچه آسمان _ مصطفی ملکیان




#محسن_اسلامی_پویا
#روانشناسی_فردی
#بودا
#زندگی_سالم
#آرامش

انجمن ادبی پژوهشی پگاه اصفهان
خاستگاه ادب واندیشه
https://t.center/Athenaeum_pegah