🍺 جشن می
خوارهجشن «بابه خوره» که به آن «
بامی
خواره» و «می
خواره» هم می‌گویند در «رَشَن‌روز» از امرداد گاهشمار یزدگردی و هژدهمین روز ماه پنجم گاهشماری رواگ‌دار (رایج) در سغد باستان و ورا رود (ماوراءالنهر) برگزار می‌شد. گاهشماری سغدی و یزدگردی همگونی‌های فراوانی داشتند. می
خواره از
جشن‌های باستانی اپاختر خورآیی (شمال شرقی) ایران و سُغد باستان بود.
جشن بامی
خواره ویژه‌ی آشامیدن می و افشره‌های گیاهان بود ولی بیشتر و به گفته‌ی ابوریحان بیرونی این
جشن ویژه‌ی نوشیدن شیره‌ی مستی‌آور گیاه هوم (عصیر) است که اگرچه امروز آن را آبجو می‌دانند ولی این نوشیدنی برگرفته از گیاه جو نبود. «هوم» گیاهی ارزشمند و سپند (مقدس) در باور پیشینیان بود و به آن نوشیدنی جاودانگی یا بی‌مرگی (اَمرتَه همریشه با امرداد) می‌گفتند.
در نسک (کتاب) هندی «ریگ‌ودا» نیز این نوشیدنی و جام آن نماد جاودانگی بودند. در سانسکریت به این گیاه سومَه یا سوم گفته می‌شد.
اکنون
#جشن_بامی‌خواره در شهرهایی از تاجیکستان همچون شهر دوشنبه برگزار می‌شود.
فرتور(عکس)ها از گیاه هوم است که به آن افدرا، ارمک، اومان و ریش بز می‌گویند و در ایران پنج گونه دارد.
🍺 @AdabSar
