🔥🔥🔥🔥@AdabSarو شهریورت باد پیروزگر
به نام و بزرگی و فرّ و هنر!
#شاهنامه #فردوسی🔥 آشنایی با
جشنهای ایرانی
🔥 جشن شهریورگان یا آذرجشن
🍃🍂 شهریورگان یکی از
جشنهای بسیار کهن ده روز نخست شهریور، از دستهی
جشنهای دوازدگانهی سال در ایران باستان بود که پس از پیدایش کیش زرتشتی، ریخت دینی یافت. این
جشن در گاهشماری کهن ایرانی برابر با روز چهارم شهریور(شهریور روز از شهریور ماه) بود.
واژهی شهریور برگرفته از واژه اوستایی "خشَترَه وَئیریَه"(کشور یا شهریاری + آرزو)، به چمار شهر و شهریاری شایسته، آرزو شده و نیرومند است.
شهریور نام یکی از فرشتگان است که در جهان مینوی نمایندهی شهریاری نیرومند خدا و در جهان گیتایی یا زمین، نگاهبان توپالها (فلزات) و جنگابزارهاست. او خواهان فر و بزرگی و نیرومندی برای مردمان و دستگیر نیازمندان است.
شهریور میان ایزدان که با پیدایش کیش زرتشتی امشاسپند یا فرشته نامیده شدند، پس از بهمن، جایگاه دوم را دارد.
🍃🍂 ابوریحان بیرونی شهریورگان را که روز دستگیری از تهیدستان بود، روز دوستی و آرزو مینامید و در آثارالباقیه آن را "آذرجشن" یا
جشن آتش میخواند.
جشنهای آذرگان، سده و سوری دیگر
جشنهای آتش هستند، هرچند که در بیشتر
جشنهای ایرانی، آتشافروزی یکی از آیینها بود.
بیرونی از زبان زادویه (موبد زرتشتی که آگاهی بسیاری از آیینهای ایرانی به بیرونی داده) نوشته که شهریورگان جشنی خانگی است. این
جشن در گذشته آغاز زمستان و سرما بود که آتشهای بزرگ در خانهها میافروختند و خدا را میستودند و برای خوردن خوراک و دیگر شادمانیها گرد هم میآمدند. آنها باور داشتند این آتش سرمای زمستان و چیزهایی را که برای گیاهان زیانآور است، از میان میبرد.
🍃🍂 آشکار نیست که چرا به شهریورگان
جشن آتش میگویند. در گذشتههای دور، سال دو بخش تابستان بزرگ و زمستان بزرگ داشت. بهار و پاییز هم بیش از ۳هزار سال درازا ندارند. یک گمان این است که شهریورگان همان آذرگان است که در پایان تابستان بزرگ برگزار میشد و با دگرگونی در گاهشماری(تقویم) به چهار موسم(فصل) به دو
جشن بخش شده است.
🍃🍂 در شاهنامه، دو جا از شهریور نام برده شده؛ یکی آنجا که رستم نزد کیخسرو میرود و آغاز به بزرگداشت و ارجمند شمردن شاه میکند.
دیگری داستان رفتن بهرام گور به شکارگاه و کشتن شیران است که بر پایهی شاهنامه، روزی بود که "ابر شهریور" برآمد و همهجا پر از سیاهی شد.
🍃🍂 شهریور، شهریاری آرمانیِ خرد، رها و آزاد از روش و کیش است.
در اوستا، بهویژه نسک گاتها پس از ستایش شهریور، از شهریاری مینویی، ویژگیهای اینگونه شهریاری و کشورداری سخن رفته است.
"مرتو(انسان) از میان آن دو همچون راستکردار و پیشرفتدهنده و افزاینده منش پاک را برای خود برمیگزیند. ای مزدا، پس هیچگاه پاسبان و رهبر دروغین و فریبکار با خودنمایی و مردم فریبی به پاکی از برای نام نیک و یاد نیک بهرهمند نگردد."
در نسک(کتاب) دینکرد آمده که بدترین پادشاه، آن بددین و بدکنشی است که کُشندهی بیگناهان باشد و پادافره یا کیفر، سزای آن کسی است که چنین دروغگویی را پادشاه کند.
🍃🍂 در نسک پهلوی بندهش آمده که گیاه شاهسپرغم یا شاهسپرم(ریحان) گیاه ویژهی شهریور است. بوی شادیآفرین آن اندوه روان را میپالاید و چونان بوی پادشاهی است.
ابوالقاسم آخته نوشته است که شهریورگان،
جشن کشاورزان بود. در پایان تابستان و هنگام برداشت فراوردههای کشاورزی، کشاورزان دسترنج خود را میدیدند و شاد میشدند. از سویی برای کشت پاییزه نیز آماده میشدند که با نیایش و آیینهای شاد همراه بود.
🍃🍂 در سدههای دیرتر، ایرانیان در این روز پس از نیایش اهورامزدا و دادن خوراک به تهیدستان، برای شادباشگویی نزد پادشاه میرفتند. همچنین توپالهای کهنه را از انبارها بیرون آورده و نو میکردند و پس از آن به شادی و پایکوبی میپرداختند.
امروز نیز در شهرهای کویری و گرم، چون یزد و کرمان، شهریورگان را گرامی میدارند.
🍃🍂 امروز زرتشتیان روز شهریورگان را به شوند(دلیل) نماد شهریاری بر درون، خرد و رفتار، روز پدر نامیدهاند. از سویی شهریور فرشتهی نرینه به شمار میرفت. در ایران باستان روز نخست دیماه روز خواهر و برادر،
جشن بهمنگان در بهمنماه روز پدر و اسپندگان(سپندارمذگان) روز زن، مادر و زایش بود. اکنون بهمنگان روز جانوران سودمند است.
🍃🍂 همزمان با روز شهریورگان، روز
جشن بمو و جان سپردن مانی، پیامبر کیش مزدیسنا در میان مانویان بود.
#پریسا_امام_وردی______________بنمایهها:
۱- حماسهسرایی در ایران
#ذبیح_الله_صفا۲- گاهشماری و
جشن های ایران باستان
#هاشم_رضی۳-
جشنها و آیینهای شادمانی در ایران
#ابوالقاسم_آخته______________#فرهنگ_ایران #شهریورگان #آذرجشن #آذر_جشن@AdabSar🔥🔥🔥🔥