✳️ از خودم میپرسیدم: اگر از همان اول با واقعیت روبرو شده بودم امکان نداشت بتوانم خودم را با شرایطم بهتر وفق دهم؟ من بهطرز وحشیانه و ظالمانه مورد حمله قرار گرفته بودم. اگر آن شب با دانستن این مطلب به خانه باز میگشتم، عکسالعمل من چگونه بود؟ مطمئن نبودم.
[…]
اگر آنها میگذاشتند با واقعیت روبرو شوم، فکر میکنم شجاعانه چنین میکردم. گمان نمیکنم عقل خود را از دست میدادم. احساس بیهودگی و بیارادگی به من دست میداد، اما هرگز دچار تشنج و اوهام نمیشدم. چه طور میتوانستم مطمئن باشم تحت چنان بیحرمتی چه واکنشی نشان میدادم؟ ما در حقیقت خودمان را نمیشناسیم و تنها هنگام مقابله با بحرانهای غیرقابل انتظار است که سطوح شخصیت ما جلوهگر میشود.
#ویکتوریا_هالت#شب_هفتمین_بدر#طاهره_صدیقیان(چاپ اول، نشر کتابسرای تندیس، ۱۳۸۹)
صفحه ۱۲۶.
@Ab_o_Atash