✳ از میان اولین گروه بازداشتشدگان، همگی اعدام شدند، جز
#احمد_خرمآبادی. برای ما روشن نیست که چرا اعدام او، با آنکه جزو اولین گروه بازداشت شدگان بود، تا چهاردهم تیرماه سال پنجاه به تعویق افتاد؟
اظهارات
خرم
آبادی مبنی بر اینکه «الآن من فکر میکنم که واقعاً آنها از من سوءاستفاده میخواستند بکنند و اگر هم توسط مقامات مسئول گرفته نمیشدم مسلماً خودم با آنها قطع رابطه میکردم.» و یا: «ایدئولوژی من همان است که شاهنشاه آریامهر در کتابشان مرقوم فرمودهاند که عبارت از سیاست مستقل ملی بر اساس انقلاب سفید ایران و هدف نهایی من از اینگونه تلاشها ایجاد آگاهی بیشتر و معلومات بیشتر برای بیشتر خدمت کردن در این راه بود و خدا را گواه میگیرم که هیچ هدف دیگری نداشتهام و اصولاً آشنایی با این گروه برای من به منظور گرفتن کتابهای مختلف بوده است.»، نمیتواند موجبی برای تعویق اعدام او باشد.
شاید دلایل تعویق اجرای حکم اعدام او را بتوان با درخواست یکی از مراجع مذهبی از شاه، مبنی بر تخفیف مجازات او مرتبط دانست. از آنجا که
احمد خرم
آبادی، نوة دختری حجتالاسلام آقای «حاج سیدمحمد غروی از علمای درجه اول بروجرد» بود،
#سیدکاظم_شریعتمداری با ارسال مرقومهای در خردادماه، برای سناتور
احمد بهادری از
#شاه خواست تا با اعطای یک درجه تخفیف برای وی موافقت کند. البته این تقاضا بیثمر ماند و بالاخره او نیز اعدام شد.
بعدها نامهای منظوم و حماسی منسوب به
احمد خرم
آبادی خطاب به مادرش «صدیقه غروی» انتشار یافت که مضمون آن با تلاشهای
خرم
آبادی برای اثبات بیگناهی خود و لاجرم، رستن از حکم اعدام کاملاً مغایر است. از این رو، انتساب نامه به او مردود مینماید. اما چرا سراینده اصلیِ آن نامه منظوم،
خرم
آبادی را از میان اعدامشدگان برگزیده است تا نامه را به وی منتسب کند؟ آیا به خاطر تحت تأثیر قرار دادنِ مادرِ وی و جذب او به گروه بود که در نهایت نیز چنین شد؟ و یا سرپوش نهادن بر بیمیلی و بیرغبتی و نارضایتی
خرم
آبادی در همکاری با کسانی که اصولاً نمیدانست «اینها گروهی هستند و مرام آنها اشتراکی است» و حتی تصریح میکند «مورد سوء استفاده این گروه قرار گرفته» است؟
هر چه باشد، این نامه منظوم در همان سالها از رادیو بغداد پخش گردید.
#محمود_نادری#چریکهای_فدایی_خلقجلد اول:
از نخستین کنشها تا بهمن ۵۷
(چاپ چهارم، تهران: مؤسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی، زمستان ۱۳۹۰)
صفحات ۲۳۶ و ۲۳۷.
@Ab_o_Atash