✳️ تماشاگر
در #سینما اغلب از خود سلب اختیار میکند
و سحر فیلمساز
در او اثر میکند.
و به تبع اشباح
و تصاویر میخندد، گریه میکند، میترسد، عشق میورزد، احساس نفرت میکند،
#لذت جنسی به او دست میدهد
و گاه دچار جنون میشود
و راهی آسایشگاه روانی.
و بدین طریق
در نهایت به عالمی میرود که بیخودی برایش حاصل میگردد. او دیگر خود نیست، بلکه
#مسخ در اشباح شده است
و فیلمساز با ایجاد امواجی موهوم به هر جا که خواسته او را کشانده است.
بینندهٔ فیلمهای سینمایی
#جنایی یا اروتیک اغلب
در جستجوی نحوی
#غفلت از خود
و استغراق
در غیر است.
از این حیث فیلمساز با ساحت
#خیالی و وهمی
و به تعبیر افلاطونی با ساحت شهوی
و عصبی، یعنی ساحت غیر عقلانی وجود بشری
و از نظرگاه دینی با ساحت دنیوی بشر سر
و کار دارد.
او تماشاگر را
در حالت تعلیق روانی نگاه میدارد
و حیلههای روانی را بر ایشان اعمال میکند. از اینجا رابطهٔ
سینما با بیننده نوعی رابطهٔ تسخیری است که
در آن بیننده بر اثر کشش
و جاذبهای مقاومتناپذیر مسحور میشود.
البته این جاذبیت
و کشش نه به کمالات انسانی بلکه به ضعفهای او برمیگردد.
.
#محمد_مددپور#سیر_و_سلوک_در_سینما انتشارات برگ
صفحهٔ ٢٨.
@Ab_o_Atash