✳ در طول تاریخ بشری شعارها و الفاظ فصیح و زیبا در توجیه مغزهای مردم، تأثیر فراوان و عمیقی داشته است با توجه به این نکته که غرض و هدف شعاردهندگان، محتوای خود آن شعارها نبوده است و با یک خوشبینی افراطی و تخیلی(اتوپیایی) شعار را به راه انداخته بودهاند، چه باید کرد!
راه هموار است و زیرش دامها
قحطی معنی میان نامها
لفظها و نامها چون دامهاست
لفظ شیرین ریگ آب عمر ماست
(مثنوی مولوی)
فهرستی از سرگذشت سوزناک بشر را در رابطه با الفاظ شیرین و زیبا و فریبا پیش چشمان خود باز میکنیم:
ای
#آزادی! ای ضدزنجیر! ای بهترین وسیله تنفس جان آدمی، چه زنجیرهای گرانباری که به نام تو به پاهای بشر بستهاند!
ای
#عدالت! چه ظلمها و جورها که با نام مقدس تو پوشاندند و جامعه بشری را از دیدار تو و تطبیق زندگی بر اصول تو دور و مهجور ساختند!
ای
#حق! ای آغاز و انجام و مبنای عالم هستی! چه باطلهایی که به نام تو آراستند و انسانیت را از تو محروم ساختند!
این است زبان حال همیشگی ناتوانان و ناآگاهان عرصه تاریخ که در گوشهای از کوخهای محقر خود، خطاب به خودخواهان خودکامه که به وسیله شعارها و الفاظ فریبا، زندگی آنان را به حرکت بیجان مبدل ساختند.
تو به نام حق فریبی مر مرا
تا کنی رسوای شور و شر مرا
نام حقم بست، نی آن رای تو
نام حق را دام کردی، وای تو
نام حق بستاند از تو داد من
من به نام حق سپردم جان و تن
تا به زخم من رگ جانت برد
یا تو را چون من به زندانت برد
(مثنوی مولوی)
#محمدتقی_جعفری#فلسفه_دینپژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی
صفحات ۳۵۸ و ۳۵۹.
@Ab_o_Atash