📕طبق روایتی مردم اعمالشان را در آنجا میبینند؛ اگر ببینند ساعتی را به عمل خیر گذراندند، آنقدر شادمان میشوند که اگر این شادمانی را بین تمام اهل دوزخ قسمت کنند، تمام آنها شاد میشوند و بر عکس اگر ببینند ساعتی را به معصیت گذراندند، اینقدر غمگین میشوند که اگر این غم را بین تمام اهل بهشت قسمت کنند، تمام اهل بهشت غمگین میشوند!
📜این روایت مربوط به عمل خیر و معصیت بود؛ اما ما در خیلی از ساعات زندگیمان نه کار خوب است و نه گناه. ▪️در آن ساعات کاری نکردیم! یک ساعاتی را ما میتوانستیم تجارت کنیم ولی به بازی گذراندیم! در این صورت بخشی از سرمایه را از دست دادهایم. این ساعتها حرام شدهاست. 📝مثلاً فردی در دوران دبیرستان چند سال درس میخواند و بعد به دانشگاه میرود و آنجا هم درس میخواند تا کاری پیدا کند و سرانجام به یک زندگی راحت برسد! زندگی راحت، هدف درستی برای ما نیست! بنابراین این همه ساعتی که برای این هدف صرف شده، گرچه گناه نبوده ولی تلف شدهاست. 🔹اما یک وقتی من کار میکنم تا با حقوقی که دریافت میکنم مخارج افرادی را که باید خرجشان را بدهم و اصطلاحاً واجبالنفقه هستند، بدهم. کار میکنم تا دست خودم و آنها جلوی کسی دراز نشود. در این صورت، این کار من عبادت است و درس خواندنی هم که مقدمۀ آن بوده، عبادت محسوب میشود. 🔸همۀ کارهای آدم به درجۀ نیتی که داشته بستگی دارد. اگر آدم نیت درست و خوب داشته باشد، عمرش را در جایی خرج کرده که نتیجه داشتهاست. با نیت درست و خوب، میتوان تمام احظات عمر را نجات داد. مثلاً من ورزش میکنم تا سلامتی بدست آورم و بهتر درس بخوانم و در نتیجه بتوانم بهتر خدمت کنم.