🆔 @rostaye_noj #متنی_برای_امروز_و_فردای_من_تو سلام
ما که از دنیای شما رفتیم
و امروز ۲۲ اسفند ۱۴۱۰ است . درست ۱۲ سال پیش بود که یک ویروسی کشنده
و هیولایی وحشتناک سر از کشور اژدها بیرون آورد
و تمام دنیا را در نوردید . در نوردید
و در نوردید
و در نوردید تا به مرز پرگهر رسید کشوری که در محبت
و فداکاری زبانزد بود . این اژدها درست در زمان جشن سال نوی چینی ظهور
و بروز پیدا کرد
و درست در جشن سال نوی ایرانی در کشورم به اوج خود رسید . همه دستپاچه
و سراسیمه
و نگران بودن ولی عده یی انگار مرگ گلهای آفت زده را باور نداشتن زمانی که به آنان گفته میشد از خانه بیرون نیایید
و دستتان خود را بشویید
و در خانه بمانید
و در اجتماعات حاضر نشوید را گوش نکردن کسانی که با علم به خطرناک بودن کرونا مسافرت به شمال آمدن به زادگاهشان به ملاقات
و دیدار پدر
و مادر
و اقوام
و این شد که این ویروس ناجوانمرد در تمام کشور پراکنده شد .
من . او . آن . آنها . که به دیار عدم رهسپارشدیم دلیلش رعایت نکردن
تو . او . آن .
و آنها بود . ما کسانی هستیم که قربانی خواسته های دل شما شدیم شما کسانی هستید که به آن همه تبلیغات . هشدارها .
و گوشزد های دلسوزانه گوش نکردید به مسافرت آمدید
و به قیمت جان ما خوشگذرانی کردید . شما چگونه خوش گذراندید درحالی که باعث مرگ غریبانه ما شدید . مایی که غریبانه مردیم
و غریبانه به خاک رفتیم حتی فرزندانمان هم اجازه نداشتن
و نباید به دنبال جنازه ما می آمدند . چقدر دلهاتان کوچک است
و چقدر دیر باور میکنید که کرونا اژدهایی بی رحم است
و هر کس را که به آن برخورد کند خواهد بلعید . چقدر برایتان بی معنا بود مرگ دها متخصص
و پزشک
و پرستار
و کادر بیمارستانی
و چقدر سنگدل بود آنکه عید را به دشت
و صحرا . کوه
و دریا . شهر
و روستا سفر کرده بود
و دها نفر را به کرونا آلوده کرد .
تو میتوانستی رعایت کنی
و نکردی
تو مرا به عدم فرستادی
برای اینکه به خواهش دلت پاسخ دهی
و من از
تو یک نیمه زندگی طلب دارم
و تو مدیون منی .
امروز ۲۲ اسفند ۱۴۱۰ است
و ما از دنیای شما رفتیم .
با عرض پوزش این متن بجهت هشدار
و توجه بیشتر همه ما نگاشته شده
و با استمداد از قوه تخیل خواستم تلنگری باشد
برای دوستان
و بسهم خود انجام وظیفه کنم
🌿 با تشکر از آقای
#حمید_مقدم .
#مرد_کوهستان 🌿#لطفا_در_خانه_بمانید#کانال_فرهنگی_مردمی_اجتماعی_خبری_روستای_من_تو_نج