ما چنان زندگی می‌کنیم که گویی همواره در انتظار چیزی بهتر هستیم، حال آن که اغلب آرزو می‌کنیم که ای کاش گذشته بازگردد و بر آن حسرت می‌خوریم. ما به زمان، به سان چیزی نظر می‌کنیم که باید در گذرد و در این رهگذر، ما را به اهداف و خواست‌هامان برساند. اکثر مردم هنگامی که به پایان کار می‌رسند و نظری بر گذشته می‌افکنند، در می‌یابند که سرتاسر زندگی را چون چیزی گذرا زیسته‌اند و با حیرت مشاهده می‌کنند که آنچه بی‌اعتنا از کنارش گذشته‌اند و لذتی از آن نبرده‌اند، همان زندگی‌شان بوده؛ یعنی همان چیزی که به خاطرش زندگی کرده‌اند. انسان فریاد بر می‌آورد که امید و آرزو، او را فریفته‌اند، تا این که عاقبت در آغوش مرگ به رقص در آید. آه، چه مخلوق حریص و سیری‌ناپذیری است این انسان! حسن عالیشاه روانشناس 🍀 @roshanapsychology در اینستاگرام همراه ما باشید👇👇 https://instagram.com/hasanalishah_?igshid=YmMyMTA2M2Y=