كانال پيشگيري و كاهش ريسك سوانح

و باز یک مدت درگیر سمینار و یادبود و نمایش توسط متولیان صنعت و معدن و خاموش کردن چراغ برج ها توسط شهرداری ها هستیم و رییس جمهور هم تیمی را برای بررسی حادثه تعیین میکند. واقعا گزارش هزار صفحه ای سیلاب به کجا رسید؟ بانی حادثه خلازیر چه شد؟ ایمنی چرا همیشه مغفول است؟ چرا بنا به شنیده ها به گزارش های کارگران #معدن_طبس مبنی بر ناایمن بودن معدن توجه نشد؟ و باز هم تکرار یک فاجعه دیگر ! این بار ۵۲ خانواده سرپرست خود را از دست دادند و فرزندانشان در اول مهر نوشتند #بابا_جان_داد
به عنوان یک شهروند و هموطن شرمنده ام که نمی توانم مطالبه گر شایسته ای باشم. کاش یک بار برای همیشه بیدار میشدیم و حوادث و سوانح را قبل از وقوع جدی می گرفتیم.راستی چه کسی و چه ارگانی مسوولیت این فاجعه را به عهده می گیرد؟وزارت کار؟یاوزارت صمت؟ و چرا عزای عمومی اعلام نمیشود؟ ما عزادار ۵۲ نفر از هموطنان عزیزمان هستیم که در بدترین شرایط اقتصادی برای تامین معیشت خانواده شان در سخت ترین شغل ممکن ، کمترین درآمد و مزایای رفاهی را دارند.خداوند به خانواده داغدارشان صبر و تحمل دهد.

#تسلیت_ایران
#عزای_عمومی
#عزای_ملی
#ایمنی
#ماهنامه_شهرسازی_روی_خط_زلزله

این روزها هر قسمت از این سرزمین مقدس را میبینی ، جز غم و اندوه چیزی نمی یابی. انگاری تمام مشکلات زیست محیطی و بحران های حاصل از سوتدبیر و سومدیریت و خودخواهی و کینه توزی انسان ها همه در محیط زیست ایران ما مشاهده میشود. با مرگ هامون و مرگ دریاچه ارومیه و مرگ تالاب های پریشان و بختگان و پیش بینی خشکی دریای خزر در ۷۵ سال آینده ، طبیعت به ما نهیب می زند که با وطن خود چه می کنید؟ اینکه همه ما نگران عدم بارش ابرها در مرز آذربایجان غربی و ترکیه هستیم اما ناتوان از پاسخ به شایعات و حقایق، و اگر چه #ترکیه_آب‌دزد قهاری‌ست اما آیا ما در ایران جنگ آب و هوایی با همسایگان مرزی داریم یا این جنگ ما یک جنگ داخلی بین مسوولین با ملت ایران است، پرسشی است که در پی پاسخ آنیم! قطعا ابردزدی حقیقت دارد و هم جنگ آب و هوایی با همسایگان مرزی و #طالبان و #ترکیه و #روسیه اما علت اصلی این جنگ در واقع ریشه در مدیران ایرانی دارد. وقتی از #سطح_جنگلهای_هیرکانی هرساله کاسته می‌شود و سازمان #منابع_طبیعی خود بزرگترین تخریب‌گر #جنگلها و واگذار کننده زمینهای ملی به “از ما بهتران”هست، وقتی از #جنگلهای_بلوط_زاگرس حفاظت نمی‌شود و حتی جان #جنگلهای_حرا نیز به خطر افتاده‌ است، وقتی صدها #معدن در کویر ایجاد می‌شود، وقتی هزاران #کارگاه و #کارخانه_آب‌بر به جای آنکه در کنار سواحل عمان احداث شود، در دل کویر ایجاد می‌شوند، وقتی بر سر تصاحب #میانکاله و #آشوراده در سطوح بالا جنگ تن به تن جریان دارد، وقتی کشت برنج در کویر رایج می‌شود و #کاشت_ویلا_و_برج در #شالیزارها و #باغات شمال کشور، وقتی #وزارت_نیرو و #کشاورزی هر چه در توان داشتند، بالادست #ارومیه سد زدند و آن را خشکاندند، وقتی برای احیاء همین دریاچه دنبال انتقال آب از #رود_زاب هستند، وقتی دهها #سد بی‌مورد در بالادست #دریاچه_کاسپین در دست احداث است، وقتی ۴۰۱ طرح آبی بدون آنکه تایید #سازمان_محیط_زیست را دارا باشند، بودجه می‌گیرند و برای خلاصی از تاییدات سازمان محیط زیست، به حذف تایید #سازمان_محیط‌زیست در طرح‌های آبی اقدام می‌کنند و موفق هم می‌شوند، وقتی آب #لرستان به #قم می‌رود و آب #زاینده‌رود به #یزد و در یزد ساعت ۸ صبح مه‌دود غلیظ نفس مردم را می برد و ... وقتی بیشتر از ده سال است که می‌خواهند آب دریای خزر را منتقل کنند، اما با مقاومت مردمی تاکنون موفق نشدند، وقتی در کشوری که بیش از سیصد روز آفتاب دارد و روی منابع عظیم #نفت و #گاز خوابیده است بجای استفاده از #انرژی_خورشیدی ،#مازوت می سوزانیم، وقتی به زور میخواهیم در کاشت #گندم و هندوانه و #سیب خودکفا شویم، وقتی هزاران #چاه_عمیق با مجوز و بدون مجوز در دشتها و سواحل حفر می‌شود و آبهای زیر‌زمینی به اتمام می‌رسند، وقتی تمامی چشمه‌های اطراف سکونتگاههای مناطق کوهستانی به سمت سکونتگاهها منحرف می‌شود و طبیعت ، آبی دریافت نمی‌کند، وقتی و وقتی و وقتی تعامل لازم برای جلوگیری از حذف حقابه هایمان از روسیه و ترکیه و #باکو و جنبش اصیل منطقه را نداریم ، این یعنی جنگ آب و هوایی دولت با آب و خاک ایران! و افسوس که افسوس خوردن هایمان بی فایده هست و هیچ عزمی برای جلوگیری از تخریب و نابودی بیشتر آب و محیط زیست نیست، این یعنی بحران آب و خشکسالی و فرونشست زمین و سیل و بحران غذا و آلودگی هوا و مرگ تدریجی میهن و پایان زندگی ملت!

#بحران_آب
#خشکسالی
#تغییرات_اقلیمی
#سفره_های_آب_زیرزمینی
#بحران_محیط_زیست
#حفاظت_از_محیط_زیست
#آلودگی_هوا
#شهرسازی_روی_خط_زلزله
#موسسه_مقاوم_سازی_و_بهسازی_لرزه_ای_ایران

📜 "مغلطه‌ی کرامت"
درباره حادثه #معدن آزادشهر
✍️ #مسعود_ریاحی

قطار تبریز، پلاسکو، کولبران، سیل آذربایجان، معدنچیان و ... ، این‌ها کلماتی هستند که در چند ماه گذشته، در صدر اخبار رسانه‌ها قرار گرفتند. کلماتی که هر یک فاجعه‌ای بودند و مدیریت واکنش‌ها به آنها، به نحوی بود که آن را تبدیل به غم و اندوه کرد تا به خشم. چگونه این فجایع که هرکدام، به تنهایی می‌توانستند پایه‌های نهادهای مسئول را بلرزانند و آنها را وادار به پاسخ‌گویی صریح کنند، تبدیل به یک سوگواری دست جمعی گذرا شدند و نهادهای مسئول، از نقش پاسخگو، به نقش صاحب عزا، جابه‌جا شدند؟
پاسخ به این پرسش را می‌توان در تولید مکانیسم‌های دفاعی جستجو کرد. مکانیسم‌هایی که توده را برای برخورد با این اضطراب دامن‌گیر، آماده می‌کنند و واکنش او را هوشمندانه، به غمِ گذرا تبدیل می‌کنند. این مکانیسم‌های دفاعی در اشکال مختلفِ تکریمِ قربانی، و جداسازی او از جامعه، توده و بستگانِ قربانی را، آرام می‌کنند. گزاره‌های مبتذلی این گفتمان را می‌سازند، تا نهادِ مسئول به هر شکلی، از پاسخ‌گویی به چرایی فاجعه و برنامه‌اش برای جلوگیری از آن، فرار کند. این گزاره‌ها تلاش می‌کنند تا قربانیان فاجعه را تبدیل به قهرمان کنند تا پاسخ‌گوی مرگ آن نباشند. گویی باید خوش‌آمد گفت به این فاجعه که انسان‌های محذوف و گمنام را تبدیل به قهرمان می‌کند و انگار می‌بایست بستگان قربانی و توده مردم، از نهادهای مسئول متشکر باشند که عزیزان‌شان را تبدیل به قهرمان می‌کنند. با این قهرمان‌سازی و جداسازی قربانی از انسان‌های دیگر است که فرآیند آرام‌سازی بستگان و توده امکان می‌یابد. همچنین هدایت خشم‌ آنها برای تبدیل شدن به غم. خشمی که می‌تواند در رفتارهای فعالانه‌ای تبدیل به مطالبات جدی شود. مطالباتی که نهادهای مسئول را وادار به پاسخویی کند.
این گفتمان‌سازی قدرت، با عموم واکنش‌های توده در فضای مجازی ترکیب می‌شود و فاجعه را بیش از پیش، از تبدیل شدنش به یک مطالبه‌ی جدی، دور می‌کند. عکس‌های قربانی، به همراه متنی سوگوارانه منتشر می‌شود و گویی، پیشنهاد می‌دهد، بجای تبدیل کردن خشم به مطالبه، آن را به یک غم فانتزی، یک غم جماعت پسند، تبدیل کن و آماده شو برای فاجعه‌ی فانتزی بعدی.

تصویر: پورتره 25 کارگر معدن

https://goo.gl/QPw5wU

نماینده ولی فقیه و استاندار #گلستان در این استان سه روز عزای عمومی اعلام کردند.
#آزادشهر
#معدن_گلستان
#معدن_یورت

گروه شناسایی تا عمق ۱۲۰۰ متری تونل #معدن یورت پیش رفته اند و مشخص شده ۲۱ نفر جانشان را از دست داده اند و در حال انتقال پیکرها به بیرون هستند

این عکس را سال گذشته پوریا از کارگران #معدن گرفته بود
نگاه چشمان این مرد که میکنم دلم میلرزد
گویی منم که زیر آوار مانده ام و او نگاهم میکند