🟣 دو معضل مهم در مورد افراد مبتلا به اختلال پرخوری: مساله حساسیت به سرنخ‌ها و عدم توانایی در تمایز بین گرسنگی و سایر حس‌ها. 🍽 این افراد به سرنخ‌های مربوط به غذا نوعی سوگیری توجهی دارند. مثلا خاطره مربوط به یک غذای خوشمزه ممکن است آنها را حسابی به خود مشغول کند یا دیدن سفره یا حتی قاشق و چنگال توجه و اشتهای آنها را برانگیزاند. حتی دیدن تبلیغات غذایی یا غذاهای خوشمزه در شبکه‌های اجتماعی می‌تواند باعث تحریک شدید اشتها شود یا بوی پخت و پز یا غذاهای آماده می‌تواند باعث ایجاد هوس شدید برای خوردن شود. دیدن محیط‌های مرتبط با غذا هم می‌تواند یک محرک باشد. در واقع محرک بیرونی غذا بیش از محرک‌های درونی برایشان جذاب است. 🍳 معضل دوم این است که افراد مبتلا اغلب قادر به تمایز بین گرسنگی با حس‌های دیگر نیستند و در واقع با هر نوع ملالی مانند غم، خستگی یا تنهایی احساس گرسنگی می کنند. مثلا وقتی دلتنگ شوند می‌گویند گرسنه‌ام است یا در مواقع ناامیدی یا اضطراب یا شکست دل به سفره می‌دهند! 🟣 البته بررسی پرخوری کند و کاو فراوانی در سایر جنبه‌ها مانند جنبه‌های زیستی را شامل می‌شود و در اینجا تنها ذکر دو نکته مراد بود. #خورد_و_خوراک @raviravanblog : روانشناسی بالینی برای عموم