💠 در حال حاضر در کشور ما مهاجران و پناهجویانی هستند که بیش از سی سال در ایران زندگی میکنند، در این کشور صاحب خانواده شدهاند، کار میکنند، و در زندگی اجتماعی و اقتصادیِ جامعه مشارکت دارند اما هنوز کارت اقامت دائم ندارند و هنوز به عنوان شهروند ایرانی به رسمیت شناخته نشدهاند. البته این افراد افغانستانی هستند و باید ملیت افغانستانی ایشان محترم بماند. اما به نظرم حتماً باید به ایشان امکان دریافت ملیّت ایرانی هم داده شود. این یک فرصت تاریخی برای ایران و افغانستان است که رفته رفته فاصلهی مرزهای سیاسی میان این دو اقلیم را درنوردند. اگر بخش زیادی از مردم افغانستانی مقیم ایران ملیّت دوگانهی ایرانی-افغانستانی داشته باشند، به نظرم برای آیندهی هر دو کشور خوبست و میتواند سرچشمهی تحولات بسیار مهمی در آیندهی سیاسی و فرهنگی و اقتصادی هر دو کشور باشد. متأسفانه پارهای تنگنظریها یا ندانمکاریها این فرصت تاریخی را در معرض نابودی قرار داده است. بخش زیادی از افغانستانیهایی که در آمریکا یا کشورهای اروپایی زندگی میکنند، افراد بسیار موفقی هستند. ما میتوانیم نه فقط با افغانستانی
های مقیم ایران و افغانستانی
های مقیم افغانستان روابط فرهنگی و اقتصادی نزدیکتری داشته باشیم، بلکه میتوانیم با این گروه عظیم افغانستانی
های فرهیخته و متخصص در اروپا و آمریکا هم روابط نزدیکتری برقرار کنیم. وقتی که یک معاون وزیر دولت ایران چنان سخنان سخیف و ناسنجیدهای دربارهی مهاجران و پناهجویان افغانستانی مقیم ایران میزند، در واقع حاصل سی تا چهل سال زندگی
مشترک ایرانیان و افغانستانی را در معرض تهدید قرار میدهد، و راه
های اعتماد و تعامل فرهنگی و سیاسی میان دو ملّت را تنگ میکند. بنابراین، گرچه به نظرم سطح فرهنگ عمومی ما ایرانیان در رابطه با مهاجران و پناهجویان افغانستانی رو به بهبود است، اما وضعیت حقوقی و سیاسی این مهاجران و پناهجویان مطلقاً نامطلوب و در پارهای مواقع مایهی شرمساری ملّی ماست. به نظرم پارهای از اقدامات اخیر ــ اگرچه دیر اما - مفید بوده است، مثل اعطای حق شهروندی به کودکانی که مادر ایرانی دارند. اما به نظرم قطعاً باید در این زمینه گام
های بلندتری برداشت. برای مثال، باید قوانین تبعیضآمیز علیه مهاجران و پناهجویان را لغو کرد، و به لحاظ حقوقی راه ایشان را برای عضویت در جامعهی ایرانی و اعطای حق شهروندی کامل گشود. افغانستانیهایی که سال
های سال در ایران کار و زندگی کردهاند و گاه همسر ایرانی دارند، و فرزندانشان در ایران بزرگ شدهاند، قطعاً باید از حقوق شهروندی کامل برخوردار باشند. دولت ایران اخلاقاً مکلّف است که نه فقط به فرزندان ایشان، بلکه به خود ایشان هم در صورت تمایل (در کنار ملیّت افغانستانی) ملیّت ایرانی اعطاء کند. علاوه بر آن باید قوانینی را به تصویب برسانیم که به اعتبار آن تبعیض بر مبنای نژاد، مذهب، و غیره ممنوع باشد. متأسفانه چندی پیش شنیدیم که برخی از مسئولان دولتی از ورود افغانستانیها به بعضی پارک
های عمومی جلوگیری کرده بودند. این اخبار شرمآور یادآور رفتارهای نژادپرستانه در آفریقای جنوبی آپارتاید است.
🎙آرش نراقی
در گفتگو با محمد حیدری
https://www.aasoo.org/fa/articles/2218#ریشههای_مشترک💠برای دیگری
_ @RavaaMadaari