در حقوق زرتشتی خانواده مهمترین نوع ازدواج، «پادشاه زنی» می باشد که در آن، زن از بیشترین حقوق برخوردار می بود. در این نوع ازدواج، زن از زیر «سالاری» پدر به «سالاری» شوهر منتقل می شد. ویژگی این نوع ازدواج آن بود که ازدواج پس از درگذشت شوهر،  دستکم از روزن فرا مالی، منحل نمی گردید لیک از روزن مالی، «پادشاه زن» به همراه فرزندانش از ارث بهره مند می شدند. در روایات پارسی هرمزیار فرامرز و دیگران(دهابر) صفحه ی ۱۹۵ درباره ی این نوع ازدواج چنین می خوانیم : « پادشاه زن کسی است که زمانی که به خانه ی شوهر می رود، در گیتی و مینو به شوهرش تعلق دارد و هر کار کرفه ای که توسط فرزندانی که از او زاده می شوند رخ دهد، فرض گرفته می شود که توسط پدر آنها با دستان خویش انجام گرفته و بدو (پدر) تعلق دارد.» در روایت امیت اشه وهیشتان نیز گفته می شود که پادشاه زنی امری ابدی است (... kār ēd ast frašgirdīg). ابدی بودن این ازدواج حتی پس از فوت شوهر شامل یک استثناء می بود و آن امکان آزاد کردن پادشاه زن از این محدودیت و پیوند ابدی توسط شوهر بواسطه ی وصیت نامه می بود، لیک برای این امر (ابدی نبودن پیوند زناشویی حتی پس از مرگ شوهر) رضایت « پادشاه زن » الزامی می بود (ن.ک. به روایت امیت اشه وهیشتان، فصل ۷ بند ۷). در این نوع ازدواج، دومین شرط معتبر و قانونی بودن آن پس از رضایت خود زن (شرط نخست)، رضایت سالار و قیم زن (پدر یا برادر) می‌بود (ن. ک. به مادیان هزار دادستان، فصل ۳۶ بندهای ۲ تا ۴؛ روایت آذرفرنبغ و فرنبغ سروش، فصل ۱۷، بندهای ۱ تا ۲). ✍ فریدون راستی یاری نامه: FOREST Nicolas, Successions et libéralités dans l'Iran mazdéen: Droit zoroastrien de la famille, L'Harmattan, 2020. 🍃 @rastih72 🍃