خدای مهرب️ان

🌿🌾🌿


🔰-چرا با وجودی‌که در قرآن کریم آمده است: «لَا إِکرَاهَ فِی الدِّین»، اگر مسلمانی به پاره‌ای از احکام اسلام عمل نکند توسط حکومت مجازات می‌شود؟ آیا این مجازات، مجبور کردن افراد به دین نیست؟

اگرچه اصل پذیرش دین برای هیچ‌کس اجباری نیست و نباید دیگران را به قبول دین وادار کرد، اما اگر کسی با آگاهی، قدرت و ارادۀ خویش اصل دین را پذیرفت، نمی‌تواند به انجام احکام و قوانین فردی و اجتماعی آن بی‌اعتنا و کاهل باشد و باید حیثیت و اعتبار خود و جامعۀ اسلامی را حفظ کند.

خالی از لطف نیست که تمثیلی را برای تبیین بهتر موضوع بیان کنیم. تصور کنید شخصی در مسابقه‌ای شرکت می‌کند. مسلّماً در اصل ورود او به مسابقه هیچ اجباری نیست؛ اما زمانی که شرکت کرد، باید به همۀ قواعد مسابقه احترام بگذارد و سلیقه‌ورزی نکند. دین‌داری نیز همین‌گونه است؛ یعنی هرچند در اصل ورود به دین اجبار و اکراهی نیست، هرگاه کسی کلیت دین را پذیرفت، به پذیرش جزئیات آن نیز موظف خواهد بود.

بنابراین قاعده «لاَ إِکْرَاهَ فِی الدِّین» فقط شامل پذیرش ابتدایی دین می‌شود و اگر کسی با اختیار خود به دین رو آورد، از آن پس نمی‌تواند مطابق میل خود رفتار کند؛ بلکه باید رفتار و گفتار خود را بر اساس دستورهای دینی سامان دهد؛ اگرچه انجام برخی دستورها برای او اکراه داشته باشد.

▫️کتاب مشکاة، تفسیر قرآن کریم، ج۶، صص ۲۹۵‌-‌۲۹۶.

#پرسش‌ازمشکاة
#کتاب_مشکاة_جلد6


@rahe_aseman
🌿🌾🌿

🌾🌿🌾



🔰-چرا خداوند در قرآن کریم تمامی جزئیات احکام مانند تعداد رکعات نماز، شکیات نماز، مُبطلات روزه و ... بیان نکرده و به بیان دستورات کلی دربارۀ هر یک اکتفا فرموده است؟

بیان این جزئیات از سوی خداوند بر دوش حضرات معصوم(ع) گذارده شده است و از اینجاست که ضرورت مراجعه به نبی مکرم اسلام(ص) و اهل بیت(ع) مشخص می‌شود؛ زیرا قرآن کریم مأموریت تبیین و توضیح جزئیات احکام را به پیامبر اکرم(ص) ابلاغ فرموده است:
«لِتُبَیِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَیْهِمْ.»
تا برای مردم آنچه را به سوی ایشان نازل شده است، توضیح دهی.

پیامبر اکرم(ص) نیز مسیر صحیح و رو به هدایت را پس از خود چنین ترسیم فرموده است:
«إِنِّی تَارِکٌ فِیکُمُ الثَّقَلَیْنِ مَا إِنْ تَمَسَّکْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا کِتَابَ اللهِ وَ عِتْرَتِی أَهْلَ بَیْتِی.»
همانا من در میان شما دو امانت گران‌بها باقی می‌گذارم، چنانچه شما به این دو متمسّک شوید، هرگز به کژراهه نخواهید رفت. (این دو) کتاب خدا و عترت من، اهل بیتم هستند.

به سخن دیگر، قرآن و توضیح و تبیینِ قولی و عملیِ پیامبر اکرم(ص) و عترت ایشان، به عنوان بستۀ هدایتی پروردگار متعال کارساز و نتیجه‌بخش است و هیچ‌یک از این دو بدون دیگری نمی‌تواند برای هدایت انسان‌ها کارآمد باشد.

▫️کتاب مشکاة، تفسیر قرآن کریم، ج۶، صص ۴۸۶‌-‌۴۸۷.

#پرسش‌ازمشکاة
#کتاب_مشکاة_جلد6


@rahe_aseman
🌿🌾🌿

🌿🌾🌿


🔰-چرا با وجودی‌که در قرآن کریم آمده است: «لَا إِکرَاهَ فِی الدِّین»، اگر مسلمانی به پاره‌ای از احکام اسلام عمل نکند توسط حکومت مجازات می‌شود؟ آیا این مجازات، مجبور کردن افراد به دین نیست؟

اگرچه اصل پذیرش دین برای هیچ‌کس اجباری نیست و نباید دیگران را به قبول دین وادار کرد، اما اگر کسی با آگاهی، قدرت و ارادۀ خویش اصل دین را پذیرفت، نمی‌تواند به انجام احکام و قوانین فردی و اجتماعی آن بی‌اعتنا و کاهل باشد و باید حیثیت و اعتبار خود و جامعۀ اسلامی را حفظ کند.

خالی از لطف نیست که تمثیلی را برای تبیین بهتر موضوع بیان کنیم. تصور کنید شخصی در مسابقه‌ای شرکت می‌کند. مسلّماً در اصل ورود او به مسابقه هیچ اجباری نیست؛ اما زمانی که شرکت کرد، باید به همۀ قواعد مسابقه احترام بگذارد و سلیقه‌ورزی نکند. دین‌داری نیز همین‌گونه است؛ یعنی هرچند در اصل ورود به دین اجبار و اکراهی نیست، هرگاه کسی کلیت دین را پذیرفت، به پذیرش جزئیات آن نیز موظف خواهد بود.

بنابراین قاعده «لاَ إِکْرَاهَ فِی الدِّین» فقط شامل پذیرش ابتدایی دین می‌شود و اگر کسی با اختیار خود به دین رو آورد، از آن پس نمی‌تواند مطابق میل خود رفتار کند؛ بلکه باید رفتار و گفتار خود را بر اساس دستورهای دینی سامان دهد؛ اگرچه انجام برخی دستورها برای او اکراه داشته باشد.

▫️کتاب مشکاة، تفسیر قرآن کریم، ج۶، صص ۲۹۵‌-‌۲۹۶.

#پرسش‌ازمشکاة
#کتاب_مشکاة_جلد6


@rahe_aseman
🌿🌾🌿

🌿🌾🌿


🔰-چرا با وجودی‌که در قرآن کریم آمده است: «لَا إِکرَاهَ فِی الدِّین»، اگر مسلمانی به پاره‌ای از احکام اسلام عمل نکند توسط حکومت مجازات می‌شود؟ آیا این مجازات، مجبور کردن افراد به دین نیست؟

اگرچه اصل پذیرش دین برای هیچ‌کس اجباری نیست و نباید دیگران را به قبول دین وادار کرد، اما اگر کسی با آگاهی، قدرت و ارادۀ خویش اصل دین را پذیرفت، نمی‌تواند به انجام احکام و قوانین فردی و اجتماعی آن بی‌اعتنا و کاهل باشد و باید حیثیت و اعتبار خود و جامعۀ اسلامی را حفظ کند.

خالی از لطف نیست که تمثیلی را برای تبیین بهتر موضوع بیان کنیم. تصور کنید شخصی در مسابقه‌ای شرکت می‌کند. مسلّماً در اصل ورود او به مسابقه هیچ اجباری نیست؛ اما زمانی که شرکت کرد، باید به همۀ قواعد مسابقه احترام بگذارد و سلیقه‌ورزی نکند. دین‌داری نیز همین‌گونه است؛ یعنی هرچند در اصل ورود به دین اجبار و اکراهی نیست، هرگاه کسی کلیت دین را پذیرفت، به پذیرش جزئیات آن نیز موظف خواهد بود.

بنابراین قاعده «لاَ إِکْرَاهَ فِی الدِّین» فقط شامل پذیرش ابتدایی دین می‌شود و اگر کسی با اختیار خود به دین رو آورد، از آن پس نمی‌تواند مطابق میل خود رفتار کند؛ بلکه باید رفتار و گفتار خود را بر اساس دستورهای دینی سامان دهد؛ اگرچه انجام برخی دستورها برای او اکراه داشته باشد.

▫️کتاب مشکاة، تفسیر قرآن کریم، ج۶، صص ۲۹۵‌-‌۲۹۶.

#پرسش‌ازمشکاة
#کتاب_مشکاة_جلد6


@rahe_aseman
🌿🌾🌿

🌿🌾🌿



🔰-آیا مفهوم شفاعت فقط در میان شیعیان وجود دارد یا در میان روایات اهل سنت نیز می‌توان مطلبی در این باره یافت؟

شفاعت مفهومی است که نزد شیعه کاملاً پذیرفته شده است. در میان منابع اهل سنت نیز فراوان به این مفهوم اشاره شده است. برای نمونه، منابع معتبر اهل سنّت از نبی مکرم اسلام(ص) نقل می‌کنند که ایشان فرمود:
«أَنَا أَوَّلُ شَافِعٍ‏ وَ أَوَّلُ مُشَفَّعٍ»
من اولین شفاعت‌کننده و اولین کسی هستم که شفاعت او پذیرفته می‌شود.

در صحیح بخاری که در میان اهل تسنن، معتبرترین کتاب بعد از قرآن کریم است، از رسول اکرم‌(ص) نقل شده که فرمود:
هر پیامبری دعایی دارد که آن را طلب می‌کند و من می‌خواهم دعایم را برای شفاعت امتم در آخرت ذخیره سازم.

همچنین کتب روایی مشهور اهل سنّت از زبان پیامبر(ص) نقل می‌کنند که:
در روز قیامت من جلودار انبیا و سخنگوی آنان و بدون هیچ فخری صاحب مقام شفاعت ایشان هستم.

و باز اینکه رسول خدا(ص) در روایتی فرمود:
شفاعت من در روز قیامت حق (و ثابت) است؛ کسی که به آن ایمان نیاورد، از اهل آن (شفاعت) نخواهد بود.

▫️کتاب مشکاة، تفسیر قرآن کریم، ج۶، صص ۲۱۲‌-‌۲۱۳.

#پرسش‌ازمشکاة
#کتاب_مشکاة_جلد6


@rahe_aseman
🌿🌾🌿

🌿🌾🌿


🔰-چرا با وجودی‌که در قرآن کریم آمده است: «لَا إِکرَاهَ فِی الدِّین»، اگر مسلمانی به پاره‌ای از احکام اسلام عمل نکند توسط حکومت مجازات می‌شود؟ آیا این مجازات، مجبور کردن افراد به دین نیست؟

اگرچه اصل پذیرش دین برای هیچ‌کس اجباری نیست و نباید دیگران را به قبول دین وادار کرد، اما اگر کسی با آگاهی، قدرت و ارادۀ خویش اصل دین را پذیرفت، نمی‌تواند به انجام احکام و قوانین فردی و اجتماعی آن بی‌اعتنا و کاهل باشد و باید حیثیت و اعتبار خود و جامعۀ اسلامی را حفظ کند.

خالی از لطف نیست که تمثیلی را برای تبیین بهتر موضوع بیان کنیم. تصور کنید شخصی در مسابقه‌ای شرکت می‌کند. مسلّماً در اصل ورود او به مسابقه هیچ اجباری نیست؛ اما زمانی که شرکت کرد، باید به همۀ قواعد مسابقه احترام بگذارد و سلیقه‌ورزی نکند. دین‌داری نیز همین‌گونه است؛ یعنی هرچند در اصل ورود به دین اجبار و اکراهی نیست، هرگاه کسی کلیت دین را پذیرفت، به پذیرش جزئیات آن نیز موظف خواهد بود.

بنابراین قاعده «لاَ إِکْرَاهَ فِی الدِّین» فقط شامل پذیرش ابتدایی دین می‌شود و اگر کسی با اختیار خود به دین رو آورد، از آن پس نمی‌تواند مطابق میل خود رفتار کند؛ بلکه باید رفتار و گفتار خود را بر اساس دستورهای دینی سامان دهد؛ اگرچه انجام برخی دستورها برای او اکراه داشته باشد.

▫️کتاب مشکاة، تفسیر قرآن کریم، ج۶، صص ۲۹۵‌-‌۲۹۶.

#پرسش‌ازمشکاة
#کتاب_مشکاة_جلد6


@rahe_aseman
🌿🌾🌿

🌿🌾🌿


🔰-چرا خداوند در برخی آیات قرآن می‌فرماید که به عنوان مثال ظالمان یا کافران یا ... را هدایت نمی‌کند؟ آیا این به معنای مجبور بودن چنین افرادی به ظلم و کفر و ... نیست؟

هدایت حضرت پروردگار به تمام موجودات تعلق می‌گیرد:
«رَبُّنَا الَّذِی أَعْطَی کُلَّ شَیْ‌ءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدَی»

از این‌ میان، نوع بشر مشمول هدایت تشریعی خداوند نیز شده‌اند: «هُدًی لِلنَّاسِ» (هدایتی برای مردم است.) البته گروهی از انسان‌ها به دعوت الهی پاسخ مثبت می‌دهند و با اختیار خود صراط مستقیم الهی را برمی‌گزینند و در آن گام می‌زنند:
«وَ الَّذِینَ جَاهَدُوا فِینَا لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنَا وَ إِنَّ اللهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِینَ»
کسانی که در راه ما کوشیده‌اند، به‌یقین آنان را به راه‌های خود هدایت می‌نماییم و درحقیقت، خدا با نیکوکاران است.

روشن است که خداوند متعال به شکلی ویژه این دسته از انسان‌ها را بیش از دیگران مشمول هدایت خود قرار می‌دهد. اما آن دسته از انسان‌هایی که به هدایت عمومی الهی توجهی نکرده و به جای بهره‌گیری از آموزه‌های وحیانی که برای همۀ انسان‌ها فروفرستاده شده، به پیامبران که سفیران وحی‌ الهی‌اند پشت می‌کنند، فرصت هدایت و رستگاری را از خویش می‌گیرند.
از همین رو باید گفت هدايت نشدن چنین افرادی از سوي خداوند معلول انتخاب و ارادۀ‌ خود آنان است. آنان با اختيار خود دست رد به عنايت الهي زده‌اند و خود را از حمايت خداوند محروم كرده‌اند.

▫️کتاب مشکاة، تفسیر قرآن کریم، ج۶، صص ۳۴۳‌-‌۳۴۴.

#پرسش‌ازمشکاة
#کتاب_مشکاة_جلد6

@rahe_aseman
🌿🌾🌿

🌿🌾🌿



🔰-آیا مفهوم شفاعت فقط در میان شیعیان وجود دارد یا در میان روایات اهل سنت نیز می‌توان مطلبی در این باره یافت؟

شفاعت مفهومی است که نزد شیعه کاملاً پذیرفته شده است. در میان منابع اهل سنت نیز فراوان به این مفهوم اشاره شده است. برای نمونه، منابع معتبر اهل سنّت از نبی مکرم اسلام(ص) نقل می‌کنند که ایشان فرمود:
«أَنَا أَوَّلُ شَافِعٍ‏ وَ أَوَّلُ مُشَفَّعٍ»
من اولین شفاعت‌کننده و اولین کسی هستم که شفاعت او پذیرفته می‌شود.

در صحیح بخاری که در میان اهل تسنن، معتبرترین کتاب بعد از قرآن کریم است، از رسول اکرم‌(ص) نقل شده که فرمود:
هر پیامبری دعایی دارد که آن را طلب می‌کند و من می‌خواهم دعایم را برای شفاعت امتم در آخرت ذخیره سازم.

همچنین کتب روایی مشهور اهل سنّت از زبان پیامبر(ص) نقل می‌کنند که:
در روز قیامت من جلودار انبیا و سخنگوی آنان و بدون هیچ فخری صاحب مقام شفاعت ایشان هستم.

و باز اینکه رسول خدا(ص) در روایتی فرمود:
شفاعت من در روز قیامت حق (و ثابت) است؛ کسی که به آن ایمان نیاورد، از اهل آن (شفاعت) نخواهد بود.

▫️کتاب مشکاة، تفسیر قرآن کریم، ج۶، صص ۲۱۲‌-‌۲۱۳.

#پرسش‌ازمشکاة
#کتاب_مشکاة_جلد6

@rahe_aseman
🌿🌾🌿