🌾🌿🌾 در آیه چهاردهم سوره مبارکه بقره می‌خوانیم: «وَ إِذا لَقُوا الَّذینَ آمَنُوا قالُوا آمَنَّا وَ إِذا خَلَوْا إِلى شَیاطینِهِمْ قالُوا إِنَّا مَعَكُمْ إِنَّما نَحْنُ مُسْتَهْزِؤُن» هنگامی‌که با آن‌ها که ایمان آورده‌اند ملاقات می‌کنند، می‌گویند: ایمان آورده‌ایم و هنگامی‌که با شیطان‌های خود خلوت می‌کنند، می‌گویند: ما با شما هستیم. ما فقط ریشخند می‌کنیم. در این قسمت به بررسی واژگان «لَقُوا» و «خَلَوا» می‌پردازیم: قرآن در نشان‌دادن شیوۀ رفتار و برخورد منافقان با اهل ایمان، فعل «لَقُوا» را به‌کار می‌برد و برای روشن‌شدن تفاوت برخورد ایشان با همفکرانشان، از فعل «خَلَوا» بهره می‌گیرد. تفاوت این دو فعل کاملاً روشن است: واژۀ «لَقُوا» از ریشۀ «لِقاء» به‌معنای دیدار و روبه‌روشدن است؛ البته دیداری که با قصد و ارادۀ قبلی نیست و ممکن است ناگهانی و تصادفی باشد. این کلمه نشان می‌دهد که منافقان چندان اشتیاقی به دیدار مؤمنان ندارند؛ اما هرگاه به‌طور اتفاقی با ایشان مواجه می‌شوند، به‌دروغ، ادعای ایمان می‌کنند. فعل «خَلَوا» از ریشۀ «خُلُوّ» به‌معنای با کسی خلوت‌کردن همراه با قصد و اراده است و از علاقه و پیوند منافقان با دوستان شیطان‌صفت خویش حکایت می‌کند که با یکدیگر، پنهانی دیدار می‌کنند و افکار شوم خود را درمیان می‌گذارند. (مشکاة، ج۲، صص۱۸۵-۱۸۴) #واژه_کاوی @rahe_aseman 🌾🌿🌾