مادران رنج‌ کشیدهٔ‌‌‌ ایران که داغ فرزندان خود را برای همیشه در دل دارید؛ داد‌خواهی شما را می‌ستایم، و پایداری و ایستادگی شما را چراغ راهِ آزادی ایران می‌دانم. شما که همچون سرو استوار، یاد عزیزانِ جاویدنامِ خود را به صدایی رسا علیه فراموشی بدل کرده‌اید و اجازه نداده‌اید که اشک چشمان شما، مایهٔ خرسندی ضحاک و دستگاه ستمگری او شود. درد شما درد من، و داغ شما داغ من است. اما همان‌ طور که خیابان های ایران گواهی می‌دهند، یاد فرزندان شما از هر زمانی زنده ‌تر است، و آنها اکنون فرزندان ملتِ ایران هستند. در این مسیر، استوار بمانید، و تلاش کنید در کنار دادخواهی برای خون به ناحق ‌ریختهٔ عزیزان خود، خواسته‌ها و آرمان‌های بلند آن قهرمانان دلیر میهن را نیز زنده نگه دارید. اگر چه به صورت حضوری در گردهمایی شما نیستم اما من را نیز در کنار خود ببینید؛ کنار هر ایرانی که قلب داغدیده‌اش برای آزادی، برای عدالت و برای ایران می‌تپد. به شما افتخار می‌کنم و تردید ندارم که با کوشش شما و جوانان آگاه میهن‌مان، نور ایران بر تاریکی اهریمن پیروز خواهد شد.