جهان در نظر نوجوان مانند باغ عدن است، مکان امن و راحتی‌بخشی که همه ما در آن زاده شده‌ایم. کمی بعد عطش زندگی واقعی در ما ایجاد می‌شود، یعنی انگیزه عمل و رنج، که ما را به درون همه این جهان می‌کشاند. آنگاه با جنبه دیگر جهان آشنا می‌شویم، با بود جهان، یعنی اراده، که در هر گام بلاشک با مانعی روبرو می‌شود. سپس به تدریج سرخوردگی پدید می‌آید و با خود می‌گوییم: "زمان اوهام به سر رسید" و با این حال سرخوردگی ما گام به گام افزایش می‌یابد و مدام به مرور زمان کامل‌تر می‌شود. بنابراین می‌توان گفت که زندگی در کودکی و نوجوانی در چشم ما به منزله صحنه نمایشی است که از دور دیده می‌شود، در میانسالی و سالمندی همان صحنه بسیار نزدیک و واقعی‌تر است. #آرتور_شوپنهاور #درباب_حکمت_زندگی