۱. سعی نکنید یه کاری رو صرفا بخاطر مقاله دادن پیش ببرید!
۲. با ادم هایی کارشون ماهانه ۲ تا مقاله دادن هست و بهش افتخار میکنند و یه جورایی family paper ای هستند حتی ارتباط نگیرید! این ها از نظر ادم های سمی اکادمیک هستند!
چرا؟ چون اصلا شناخت همچین ادمایی سخت نیستند و اصلا نه تنها کمکی به رزومه شما نمیکنه بلکه تاثیر منفی هم میتونه بزاره!
ته کاربرد این مقالات بالا بردن تعداد مقالات و سایتیشن هست. واقعا اینجوری فکر نکنید که کسی نمیفهمه! تو دنیای اکادمیک اصلا کار سختی نیست اینجور ادم ها رو شناختن!
کسی که میاد تو یک سال ۱۰ تا ۱۵ تا مقاله نفر اول و دوم‌میده در حالی که حتی استاد نیست و سورس مالی نداره، یه جای کار میلنگه!
اخیرا دیدم دوستانی که در یه سری از زمینه های تحقیقاتی یک روش مشخص استفاده میکنند و مثلا عملکرد ۱۰ تا ماده مختلف رو بررسی میکنند ۱۰ تا مقاله هم در میاد ازش! حالا ممکنه جاهای خوبی هم چاپ بشه!
❌سوال اینه خب که چی؟ الان دقیقا ۱۰ ماده ای که مثلا روش کار کردی چی شد تهش؟ کدوم بهتره؟ ماده بهتری هم هست؟ بهتر نبود همش تو یه کار باشه؟ الان نتایج تحقیقاتت کاربردی هم داره؟
خیلی خیلی شلوغم ولی به زودی ادامه موضوع بالا رو مینویسم! اما قبلش یه موضوعی بگم:
ایده مهمترین بخش یک ریسرچ هست! باقی موارد وسیله تحقق این ایده هستند.
در مباحث مهندسی مهمه که دقیقا چیو قراره حل کنید! به این سوال باید پاشخ بدید:
1️⃣ چیو دارم حل میکنم؟ 2️⃣ اصلا اهمیتی داره این موضوعی که من میخوام حل کنم؟ 3️⃣ درجه اهمیتش در دانشگاه هسش یا صنعت؟ 4️⃣ ایده من چقدر واقعا جدیده؟ 5️⃣ ایده من چقدر کاربردیه؟ . . .
اما واقعیت این نیست که ملیت و یا پارامتر های وابسته به یک کشور به تنهایی معیار سنجش ریجکتی ها باشه! مسایلی مثل اینکه مدارک کافی نباشه، مصاحبه خوب نبوده باشه، اصلا اسپانسر فیک باشه و ده ها عامل دیگه میتونه در این ریجکتی ها موثر باشه [برمیگیردم به این موضوع].
اما این امار صرف نظر از هر دلیلی، فقط به تعداد پروندهای ریجکتی از یک کشور در یک سال خاص پرداخته پس هیچ نتیجه ای نمیشه ازش گرفت که چرایی افزایش ریجکتی فلان کشور چیه!
اما فراموش‌نکنید‌نهایتا ویزای دانشجویی امریکا شما باید نشون بدید که قراره برگردید به مملکت خودتون! ویزای غیر مهاجرتی هست. نمیگم باید این جور باشه که نمیتونید بمونید نه، برای ورود به این کشور باید نشون بدید که برمیگردید![من نمیگم، خودشون یعنی عزیزان سفارت و ویزای امریکا اینو میگن].
💈قبلش باید بگم خیلی هم سخت نگیرید که ایرانی هسیم و وضعیت فقط برای ما بده و اینا حرفا!
😅 امریکا خیلی شیک و حرفه ای تو چند سال اخیر صدور ویزای دانشجویی رو به شدت کم کرده تقریبا برای همه کشورهایی که از قبل هم روش حساسیت وجود داشته!
از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۲، میزان رد شدن ویزای دانشجویی F-1 در همه کشورها تقریبا افزایش پیدا کرده، که این شامل قبل و بعد از کرونا هم میشه. در سال ۲۰۱۵، بیشتر رد شدن‌ها در کشورهای آفریقایی (به جز آفریقای جنوبی)، جنوب آسیا و بخش‌هایی از خاورمیانه متمرکز بوده. اما تا سال ۲۰۲۲، رد شدن ویزای F-1 تقریباً در همه‌جای جهان دیده میشه، به جز استرالیا، چین، برزیل، آفریقای جنوبی و چند کشور اروپایی. یکی از تغییرات چشمگیر این بود که در آمریکای جنوبی، میزان رد شدن ویزا بیش از دو برابر شد (از ۱۰ درصد به ۲۴ درصد). حالا هرچی که بوده، حتی با وجود همه تغییرات، کشورهای آفریقایی همچنان بیشترین نرخ رد شدن ویزا را در این دوره هشت‌ساله داشتند.
این هفته در مورد همین گزینه ای که نظر دادید صحبت میکنم!
اما یه موضوعی که باید بدونید اینه، اگه به فکر تحصیل در مقطع دکتری هستید از خودتون بپرسید
✅ چرا یک استاد و یک دانشگاه باید به من پذیرش و فاند بدن تا برم درس بخونم و تحقیق انجام بدم؟
یا بهتره این سوال رو از خودتون بپرسید:
✅ من چه توانایی‌ها و مهارت‌هایی دارم که میتونه استاد و دانشگاه رو متقاعد کنه که ارزش من به اندازه‌ای هست که به من اعتماد کنند و من رو به عنوان فردی مفید برای پروژه‌شون انتخاب کنند؟
یا حتی دقیق‌تر بپرسید:
✅ من چه چیزهایی بلدم که دیگر دانشجوها بلد نیستند و این موضوع میتونه باعث بشه که من رو انتخاب کنند؟ و مهم‌تر از همه، چطور می‌تونم این توانایی‌ها رو به‌طور ملموس و مستند ثابت کنم؟
برای پذیرش مقطع دکتری مهارت مهمه! کسی ازتون تخصص نمی خواد!
