🔻دلالتهای
شهری و فضایی قانون حمایت از اطفال و نوجوانان
| محمدکریم آسایش |
◇دهم مرداد ۱۳۹۰، لایحۀ حمایت از اطفال و نوجوانان در هیئت دولت به تأیید رسید، گرچه تا تبدیلش به قانون یعنی تصویبِ مجلس و پذیرشِ شورای نگهبان، ۹ سال زمان برد.
◇در مادۀ ۳ این قانون، مواردی نظیر خشونت، طرد ، محرومیت از تحصیل و ترک تحصیل، در معرض بزهدیدگی و آسیب قرار گرفتن، مورد بیتوجهی برای وظایف قانونی و شرعیِ والدین قرار گرفتن، آزار و سوءاستفاده، مسائل و دشواریهای کودکان با نیازهای ویژه (جسمی یا ذهنی یا بیماریهای خاص و صعبالعلاج)، وضعیتهای زیانباری چون فقر شدید و آوارگی و مهاجرت و پناهندگی و بیتابعیتی،درگیری خانواده با اعتیاد یا قمار، بهرهکشی و استثمارِ کودک بهعنوان وضعیتهای مخاطرهآمیز برای کودکان (اطفال و نوجوانان - طبق تعریفِ قانون یعنی تا پایان ۱۸ سال) ذکر شدهاند.
◇در پس این وضعیتها، شرایطی از زیست (اعم از شرایطِ کالبدی، شرایط محیطزیستی، شرایطِ اجتماعی، شرایط اقتصادی و شرایط حقوقینهادی) قرار دارد که در ایجاد، تشدید و تداومِ آنها نقش دارد؛ شرایطی که بهطور مستقیم یا غیرمستقیم،
مدیریت شهری در آنها دارای اثر و مسئولیتِ کلیدی است. از جمله این شرایط میتوان به تلههای فضایی فقر و اثر آن بر ایجاد محیطهای بزهکاری و فقرِ شدید، کمبود فضاهای آموزشی، فقدان یا کمبود فضاهایی عمومی و مناسب برای کودکان و نوجوانان برای مطالعه (کتابخانه و قرائتخانه)، شرایط محیطیِ مخاطرهآمیز برای کودکان (فقدان ایمنیِ خطوط ریلی، هوتک، ناایمنی فضاها و تجهیزاتِ
شهری برای کودکان که موجب حوادث و سوانح برای کودکان میشود)
◇عدم برنامه برای مسکن کمدرآمدها بهویژه تأمین سکونتسرا - مسکن اشتراکیِ مجهز و برنامهریزیشده - که بتواند جایگزینِ خانههای اشتراکی بیبرنامه شود که موجدِ تفکیک و اتاقنشینی و پیامدهای آن بهویژه برای کودکان است.
متن کامل یادداشت را در سایت پیام ما بخوانید
#مدیریت_شهری #حقوق_کودک @payamema