نزدیک اتاقِ بزرگ امارت شدم. از همان روزهای اول نظرم را به خودش جلب کرده بود،اینگونه تعریفش میکردند:اتاقی که کسی جز مردِ جوان حق ورود به آن را ندارد،اگر کسی وارد اتاق شود بازگشتش غیرممکن است.درصورت بازگشت هم دیوانه میشود. لباسم رامرتب کردم،دستی به موهایم کشیدم.دست گیره یِ در را در کف دستانم محاصره کردم، با نفسی عمیق آن را به سمت پایین فشردم،در گشوده شد. خشکم زده بود.آن اتاق به تنهایی یک خانه بود.وارد شدم و برای اینکه کسی متوجه حضور من در این اتاق نشود در را بستم. اکنون افراد خانه از وجود من در این مکان بی خبر بودند. نمیدانم از ابعاد وسیع اتاق شگفت زده شوم یا طراحی داخلی و چینش وسایل خارق العاده اش.اولین چیزی که مرا مجذوب وجودش کرد،قفسه ی کتابها بود،کتابخانه ای که از ابعاد بزرگش و کتاب های قطور و رنگارنگش به وجد آمده بودم.......