جز زُهره که را زَهره که بوسد پایش؟ جز یاره کـه را یاره کـه گیرد دستش؟ منسوب به #مهستی در نسخه‌ای از صحاح‌الفرس هندوشاه نخجوانی معروف به نسخه وفایی با تاریخ کتابت ۹۲۳ هـ.ق ذیل واژه یاره بیت فوق که بیت دوم از یک رباعی است به مهستی منسوب شده است: یاره: دست‌آورنجن [ النگو ] بود که از زر سازند. مهستی گفته: جز زُهره که را زَهره که بوسد پایش؟ جز یاره کـه را یاره کـه گیرد دستش؟ به واسطه کانال فاضل ارجمند جناب طاهری ( نژند ) اطلاع یافتم روایت کامل این رباعی در تذکره لباب‌الالباب بنام #علاالملک‌ابوبکر‌احمد‌جامجی آمده است. متن روایت لباب‌الالباب اختلاف جزئی با صحاح‌الفرس دارد و به جای ضمیر سوم شخص "ش" در قافیه، شعر خطاب به دوم شخص و با ضمیر "ت" بیان شده است: هر چند چو من هزار عاشق هستت کس را نرسد دست به زلف شستت جز زُهره که را زَهره که بوسد پایت؟ جز یاره کـه را یاره کـه گیرد دستت؟ با توجه به قدمت تاریخی تذکره لباب‌الالباب، همچنین ثبت کامل متن رباعی در این اثر می‌توان گفت انتساب رباعی به علاالملک صحیح‌تر به نظر می‌رسد و باید آن را از حیطه اشعار مهستی کنار گذاشت. @parniyan7rang