رامين پرهام

🎥 محور مقاومت و توسعه ایران |‌ گزیده‌ای از گفتگوی امیر ناظمی و امیر خراسانی

🔶 برای مشاهده گزیده گفتگوهای آزاد کانال جدید یوتوب ما را دنبال کنید: Azad Clips

🔻 امیر ناظمی: اگر هفت اکتبر اتفاق نیفتاده بود، آیا چهل هزار نفر آدم در غزه کشته می‌شدند؟ ایران سال‌ها با راه‌حل دو دولتی مخالفت کرد. در نهایت باید صلحی ممکن شود، ادامه چنین مقاومتی نتیجه‌ای جز تلفات بیشتر ندارد.

🔻 امیر خراسانی: مسائل داخل ایران را نمی‌توان بدون درنظر گرفتن مختصات منطقه‌ای آن حل کرد. منطق مقاومت این است که در مقابل تخاصم خارجی قدرتی منطقه‌ای شکل بگیرد. چنین نگاهی اتفاقا مبتنی بر ایده توسعه است.

🎞 خلاصه‌ای از این مناظره را در کانال یوتوب Azad Clips ببینید:
https://youtu.be/o-XUXQLKIr0

✅ حمایت «ارزی» و «ریالی» از آزاد

🆔@AzadSocial

جنگِ ایدئولوژیک یا صلح فرهنگی؟
دیرینه توهمات خانمانسوز را رها کنید و به استدلال امیر ناظمی @amirnazemy گوش بدید و از عقل و از تجربه تاریخی بپرسید:
"مقاومت" تا کی؟ با چه هدفی؟ با چه هزینه‌ای؟ با چند دولت میان نهر و بحر؟ با یک دولت یا با دو دولت؟ با چه تعداد قربانی؟ با چندصدهزار یا با چندمیلیون؟ با چه میزان فقر و فلاکت؟
فراتر از آن ولی، همسو با استدلال امیر ناظمی، ایران چگونه می‌تواند تأثیرگذار باشد، با حمایت از جنگ یا با حمایت از صلح؟ آیا تأثیرگذاری ژئوپولیتیکِ منطقه‌ای ایران باید به‌نفع توسعه ایران باشد یا به ضرر توسعه ایران؟
ایران همواره در درازای تاریخ کشوری فرهنگ‌ساز و تمدن‌ساز بوده، با بالاترین مزیت‌های رقابتی (competitive advantage) در عرصه فرهنگ و تمدن، که توانسته با اتکاء بر همین مزیت رقابتی، سرسخت‌ترین دشمنانِ خود را نیز در ایرانِ فرهنگی ادغام کند. آیا نقشِ تاریخیِ کشوری چنین تمدن‌ساز، با راهبردِ حمایت از جنگ تأثیرگذارتر خواهد بود یا با راهبردِ حمایت از صلح؟ صلح فرهنگی بهتر است یا جنگ ایدئولوژیک؟ آیا مزیت‌هایِ چندوجهیِ رقابتیِ ایران در جنگ ایدئولوژیک شکوفا خواهدشد یا در صلح فرهنگی؟ https://x.com/azadsocial_/status/1850949288580563155

خودم در کوهستان در راه دوستم

دوستم در کوهستان

دیگر هرگز
گفتگویی داشتم با رضا جمالی از رادیو فردا، و اشاراتی به نکات زیر در پاسخ به پرسش‌هایی مربوط به "عِرقِ ملی" و "تغییر رژیم" با جنگ و موضع‌گیری‌های برخی از "مخالفان":
- ماهیت نظام دینی در ایران بر همه روشن است؛ ولی آنهایی که با متجاوز همسو شدند و در شرایطِ جنگی ارتش را به سرپیچی فراخواندند، نشان‌دهنده یک واقعیت دردناک است: اینها زندگی پدربزرگ‌شان را هم نخوانده‌اند؛
- برای آنها که نمی‌دانند یا خود را به نادانی زده‌اند: پیوند ایرانی و ارتش ایران در طولانی‌ترین جنگِ کلاسیکِ قرنِ بیستم بسته شده؛
- آنهایی که تا ساعاتی پیش از حمله اسرائیل خواهان بمباران نیروهای مسلح کشور بودند، دیگر از شرم سر بلند نخواهند کرد؛
- اگر دچار فقر فکری نبودیم، در علوم انسانی و در فکر بطور کلی، کشورمان در چنین وضعیتی نمی‌بود؛
- چهار دهه پس از حمله عراق به ایران، حریم ما بار دیگر مورد تجاوز یکی از کشورهای منطقه قرارگرفته. ایران باید در رویکردهای خود به چنان نقطه‌ای از بازدارندگی برسد که دیگر هرگز بار سومی در کار نباشد؛
- در نهایت، ایران و اسرائیل باید همان راهی را بروند که فرانسه و آلمان، باآنکه میلیون‌ها نفر از یکدیگر را کشته بودند، رفتند و به ارکان دوگانه صلح و رفاه در جغرافیایی تبدیل شدند که اتحادیه اروپا نام گرفت.
۲۲:۰۰ https://radiofarda.com/a/33155665.html

گفتگوی دیشب من با رادیو دولتی اسرائیل و چکیده‌ای از آنچه گفته شد:
- حمله اسرائیل محدودتر از آن چیزی بود که حتی یائیر لاپید، رهبر اپوزیسیون، خواهان آن بود. میزان صدمات وارده از اسرار نظامی است و مانند اسرائیل شامل سانسور نظامی می‌شود و جای بحث آن اینجا نیست. و اینکه آیا صدمات وارده می‌تواند تأثیرات درازمدت داشته باشند یا نه، پاسخ منفی است: فنآوری‌های هسته‌ای و موشکی در ایران بومی شده و در قالب یک مجموعه نظامی - صنعتی بکار گرفته می‌شوند. نابودکردن زیرساخت‌های ایران مستلزم جنگی است تمام‌عیار که بی‌شباهت به جنگی جهانی در ابعاد منطقه‌ای نخواهد بود.
- حزب‌الله و حماس دیگر موجودیت نظامی ندارند و بعنوان نیروهایی نظامی، بکلی منهدم‌شده تلقی می‌شوند. یادآور می‌شوم که نیروهای تحت‌فرمان ایران در جنگ داخلی سوریه با نیروهای حماس درگیری رو در رو داشته‌اند و حماس بیش از آنکه یک "متحد" بوده‌باشد، یک ابزار بوده. حزب‌الله امّا، به دلیل پیوندهای عقیدتی (شیعی)، موضوعی است متفاوت. حزب‌الله در جامعه‌ای (لبنانی) با یک نظام سیاسی عقیدتی (confessional) به موجودیت سیاسی و اجتماعی خود ادامه خواهد داد.
- این جنگ تابحال نتیجه‌ای متناقض (paradoxical) داشته، بدین معنی که از یک سو توان نظامی نیروهای نیابتی را تقریبا بکلی نابود کرده و از سوی دیگر، وجه نظامی قدرت حامی آنها را بسیار برجسته‌تر کرده است.
- این استدلال که "حملات اسرائیل امنیت اسرائیل و ثبات منطقه را تأمین می‌کنند" بنظرم درست نیست. اسرائیل از آغاز تأسیس بعنوان یک دولت، دولتی جنگی و در جنگ بوده و تا زمانی که به علت‌ها رسیدگی نشود، معلول‌ها باقی خواهند ماند. از سوی دیگر، هیچیک از کشورهای منطقه و ازجمله آنهایی که پیمان ابراهیم را با اسرائیل بسته‌اند، مجوز عبور از فضای خود را به اسرائیل ندادند. اسرائیل برای حمله به ایران از دالان‌های هوایی آمریکا در شامات و میان‌رودان استفاده کرد و این خود واقعیتی است گویا.
- سخنان پزشکیان قابل انتظار بود. آنچه کمتر قابل انتظار بود، سخنان خامنه‌ای بود. برداشت من از صحبت‌های خامنه‌ای این است که تصمیم‌گیری در کمیت و کیفیت پاسخ احتمالی و اقدامات بعدی ایران را به متخصصین سپرده، یعنی به ستاد مشترک نیروهای مسلح و به سیاستمداران. اگر برداشت من درست باشد، این اقدام خامنه‌ای گامی است گویا در تحولات آتی کشور.
- نکته مهم دیگر در این زمینه، واقعیتی است تاریخی و غیرقابل انکار: ایران هرگز در دوران معاصر متجاوز نبوده و همیشه دربرابر متجاوز از خودش دفاع کرده.
- پاسخ احتمالی ایران را می‌توان در گذار آن از یک کشور آستانه به کشوری با قابلیت بازدارندگی هسته‌ای انتظار داشت.
- نخست‌وزیر اسرائیل، نتانیاهو، پیش از این در پیامی به لبنانی‌ها از آنها هم خواسته بود از ارتش "آزادی‌بخش" اسرائیل استقبال کنند و برعلیه حزب‌الله قیام کنند. چنین اتفاقی نیافتاد. در پیامی مشابه، همزمان با پیامی همسو از جانب فرزند آخرین پهلوی، ارتش اسرائیل را حامی مردم ایران خوانده بود و ایرانیان را به قیام علیه رژیم دعوت کرده بود. باوجود نارضایتی‌های بسیار گسترده، چنین اتفاقی در ایران هم نیافتاد.
- شما (اسرائیلی‌ها) ارتش‌تان را دوست دارید. ما ایرانی‌ها هم ارتش‌مان را دست داریم.
- تداوم دشمنی میان ایران و اسرائیل به فاجعه خواهد انجامید. ایران و اسرائیل هیچ دلیل تاریخی برای دشمنی درازمدت با یکدیگر ندارند.
- تغییرات در ایران ضروری و حتمی است و به دست ایرانی اتفاق خواهد افتاد.
- امیدوارم روزی برسد که دولتی جدید در اسرائیل، رویکردی جدید در قبال ایران در پیش بگیرد.
https://kan.org.il/content/kan/kan-reka/p-10846/

اکبر کرمی، پزشک، نویسنده و استادیار کالج نووآ در ویرجینیا: "در گفت‌وگو با رامین پرهام پرسیده‌ام چرا پادشاهی‌خواهان و براندازان به‌طور چیره، و رضا پهلوی به‌طور ویژه، کنار اسراییل و نتانیاهو ایستاده‌اند؟ چرا لایه‌هایی گسترده از براندازان به دانالد ترامپ دخیل بسته‌اند؟ چرا گفتمان براندازی به اسلام‌ستیزی و حتا بدخیمی خاموش فلسطین‌ستیزی کشیده شده است؟ آسیب‌شناسی این پرگویی، پریشانی و بی‌بروباری به کجا می‌رسد؟"
از براندازای تخیلی تا براندازان تخیلی؛ برگفتی بر پرگویی و پریشانی در میا... https://youtu.be/hKo299NXC9Y?si=RGA7p_fgwqpu0Fg_ via
@YouTube

عکس برگزیده سال از نیما ساریخانی، عکاس ایرانی‌تبار بریتانیایی، برای عاشقان حیات وحش.
دست‌مریزاد و همواره بهترین باشی.

گفتگوی حسن اکبری بیرق با رامین پرهام، پیرامون اسرائیل و اپوزیسیون ایران

https://t.center/Political_Quarterly

اخیراً در یکی از سلسله برنامه های «پرگار» بی بی سی فارسی، مسأله «دولت اسرائیل و اپوزیسیون ایران»، با حضور #رامین_پرهام و #ایرج_مصداقی به بحث گذاشته شد. نظر به اینکه در بخشهایی از این برنامه، مناقشه بشدت بالا گرفته، مباحثی جنجالی از دو سو مطرح و در سطحی گسترده مورد توجه شبکه های اجتماعی واقع شد، برآن شدیم، گفتگویی با دکتر رامین پرهام ترتیب دهیم.
در این مصاحبه، هم مقوله اشغال و هم نحوه مواجهه اپوزیسیون ایرانی با مقوله اسرائیل، کاویده شده است.
https://t.center/Political_Quarterly

✍️ «وقتی جنگی آغاز می‌گردد هر کسی باید سهمی پرداخت کند.
سیاستمدران باید سلاح،
ثروتمندان باید مخارج
و فقرا هم باید فرزندانشان را گسیل دارند.

وقتی جنگ تمام می‌شود سیاستمدران دست یکدیگر را می‌فشارند،
ثروتمندان قیمت‌ها را افزایش می‌دهند
و فقرا نیز به دنبال گور فرزندانشان می‌گردند.»

👤 آرتور شوپنهاور

https://t.center/siaasatnegaar

انتشار شماره 25 فصلنامه خاطرات سیاسی



بیست‌وپنجمین شماره فصلنامه خاطرات‌سیاسی(تابستان1403)، منتشر شد. در این شماره، طی مطلبی با عنوان «آناتومی یک سقوط و یک صعود» به فرایند ریاست‌جمهوری دکتر پزشکیان، نگاهی تحلیلی افکنده ‌شده‌است. پرونده اصلی شماره 25 این نشریه به ماجرای موسوم به «اتوبوس ارمنستان» در دهه هفتاد خورشیدی اختصاص‌یافته‌است. در این شماره همچنین به ترور اسماعیل هنیه و مواجهه ایران و اسرائیل به نحوی تفصیلی پرداخته ‌شده‌است. ماجرای سنگاپور و الگوی موفق توسعه آن از دیگر بخش‌های خواندنی این شماره خاطرات سیاسی است.

فصلنامه سه زبانه خاطرات‌سیاسی در روزنامه­ فروشی­ های معتبر و سایت طاقچه، یا ازطریق آبونمان در دسترس علاقمندان تاریخ سیاسی معاصر ایران، قرار دارد.

http://www.khsmag.ir

https://t.center/Political_Quarterly

فرازهایی از مقاله

خروج هسته ای از یکصدسال تنهایی

به قلم: رامین پرهام و جواد خادم

‌‌🖌خروجِ هسته‌ای از بحرانِ خودساخته‌یِ تنهایی، گامی‌ست انقلابی و بسترساز برای چرخشِ تاریخی و فکریِ ایران از حاشیه به متن، از انزوا به مشارکت. این گام را باید در دو سطح داخلی و خارجی، ملی و جهانی، همزمان و با برنامه‌ریزی برداشت.

‌‌🖌 نزدیک به پنج دهه پس از کژروی به بیراهه‌ای که برای درمانِ بیماری‌ها و بدفهمی‌هایِ بیشمارِ ایران، سقوط در سازگارناپذیریِ متکبّرانه و مراجعه به عهد عتیق را تجویز کرد؛ بسترِ داخلی، متکّی به خواستِ مردم و تواناییِ بخشی تأثیرگذار از اِلیت‌ها، برای مشارکت در سطوحِ ملی و جهانی آماده می‌شود.


‌‌

🖌ایران راهی ندارد مگر خروج از عزلت. و خروجی از این دست، راه دیگری ندارد مگر از درِ عقلانیتِ فلسفی. یعنی از درِ فلسفه به‌معنایِ غربیِ آن: کاوش در چیستیِ جهان با روشِ علمی، اثبات‌پذیر و ابطال‌پذیر، و دوری‌جستن در این تفحصِ چسیتیِ جهانِ مادّی، از هرآنچه نه اثبات‌پذیر است و نه ابطال‌پذیر.

https://t.center/Political_Quarterly