📌 دربارهٔ شعار «زن، زندگی، آزادی» شعار «زن، زندگی، آزادی» که این روزها در خبرها می‌خوانم، در کلیت خود یک چرخش تمام عیار به سمت اومانیسم است. اگر سال‌ها پیش گفتند به نام خدا، حالا در واقع می‌گویند به نام انسان. این شعار در واقع آری‌گویی به همان چیزی بود که طی سال‌ها پست و بی‌ارزش شمرده می‌شد. سوء تفاهم نشود، قرار نیست این‌ها ارزش‌های معنوی خود را کنار بگذارند، بلکه می‌خواهند آن گمشدهٔ خود را بازیابی کنند و بگویند زندگی چیز دیگری هم داشت و قرار نبود اینقدر از خود بیگانه شویم و خویشتن را همواره پنهان کنیم. در این سال‌ها این جنبه از زندگی شما باید در راه چیزی والا (ایدئولوژی) فدا می‌شد. مثلاً اگر زیر فشار تحریم‌ها بودید باید به خاطر یک آرمانی والا آن را تحمل می‌کردید. در واقع این زندگی به خودی خود ارزش چندانی ندارد بلکه یک ابزاری تلقی می‌شد برای یک آرمان یا جهانی والا. این شعار به خوبی رنسانس ایرانی را نشان می‌دهد. این شعار بیانگر ذهنیت جامعه‌ای است که در حال پوست‌اندازی است و می‌خواهد بگوید ما زندگی این دنیایی خود و همان آدم معمولی بودن خود را می‌خواهیم پس بگیریم و دنیا و زندگی لذت‌بخش به خودی خود ارزشمند است. می‌خواهند بگویند ما دیگر نمی‌خواهیم بار سنگین مبارزهٔ مداوم (مثلا با استکبار جهانی یا...) بر دوشمان باشد. من این شعار را اینچنین روایت می‌کنم. @paresia