پریستار

۱۰ سیاست حمایت از پرستاران در کشورهای دیگر
که مسئولان ما با آن‌ها غریبه هستند

#مهاجرت_پرستاران از کشورمان پیامدهای وحشتناکی در #سلامت جامعه خواهد داشت. مسئولان سایر کشورها به خوبی متوجه این پیامدها هستند. در ادامه به ۱۰ سیاست این کشور برای کاهش مهاجرت #پرستاران یا خروج آن‌ها از این شغل در سایر کشورها اشاره می‌کنیم. لازم به ذکر است که مسئولان کشور ما با این رویکردها فاصله‌های نجومی دارند!

۱- افزایش حقوق و مزایای پرستاران برای جبران کمبود درآمد و ارتقای سطح زندگی آن‌ها. مثال: افزایش #حقوق_پرستاران در کشورهایی مانند انگلستان، استرالیا و نیوزیلند برای حفظ پس از همه گیری کرونا.

۲-ایجاد فرصت‌های بیشتر برای آموزش پرستاران، از جمله برنامه‌های کارشناسی ارشد و دکتری. مثال: دانشگاه‌های کانادا و آلمان برنامه‌های تحصیلات تکمیلی متعددی برای پرستاران راه اندازی کرده‌اند.

۳- بهبود شرایط کاری پرستاران، از قبیل کاهش ساعات کاری، افزایش تعداد پرستاران در هر شیفت، و ارائه امکانات و تجهیزات مدرن‌تر. مثال: سنگاپور و تایلند طرح‌هایی برای بهبود محیط کاری از جمله کاهش ساعات کاری و تجهیز بیمارستان‌ها را اجرا کرده‌اند.

۴- ارائه مشوق‌های مالیاتی و وام‌های کم‌بهره برای پرستاران، به ویژه آن‌هایی که در مناطق روستایی یا کم‌برخوردار خدمت می‌کنند. مثال: مشوق‌های مالیاتی و وام‌های ارزان برای پرستاران در مناطق روستایی توسط دولت‌های هند و فیلیپین ارائه شده است.

۵- بهبود امنیت شغلی پرستاران از طریق قوانین و مقررات حمایتی و افزایش فرصت‌های استخدام در بخش دولتی. مثال: قوانین امنیت شغلی پرستاران در کشورهایی مانند فرانسه، بلژیک و اسپانیا تقویت شده است.

۶- سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های آموزشی و تربیت پرستاران جدید برای جبران کمبود نیروی کار در آینده. عربستان سعودی و امارات متحده عربی در ساخت دانشکده‌های جدید پرستاری سرمایه‌گذاری کرده‌اند.

۷- تأمین مسکن ارزان‌قیمت یا امکانات رفاهی ویژه برای پرستاران، به‌ویژه در مناطق گران‌قیمت شهری. مثال: مسکن ارزان برای پرستاران در شهرهای بزرگی مانند توکیو، سئول و شانگهای فراهم شده است.

۸- ارائه خدمات مراقبت از کودک رایگان یا ارزان‌قیمت برای کمک به پرستاران والد تا بتوانند کار و مسئولیت‌های خانوادگی را بهتر تلفیق کنند. مثال: خدمات مراقبت از کودک رایگان یا ارزان قیمت توسط دولت‌های اسکاندیناوی برای پرستاران تامین می‌شود.

۹- ایجاد مسیرهای شغلی و ارتقای واضح برای پرستاران، به‌گونه‌ای که بتوانند با گذشت زمان، مسئولیت‌های بیشتری کسب کنند. مثال: مسیرهای ارتقای شغلی برای پرستاران در کشورهایی مانند آمریکا و استرالیا تعریف شده است.

۱۰- برگزاری کمپین‌های تبلیغاتی و ارتقای جایگاه اجتماعی و حرفه‌ای پرستاری برای افزایش احترام و قدردانی از این شغل حیاتی. مثال: کمپین‌های ارتقای جایگاه پرستاری در چین، برزیل و آفریقای جنوبی برگزار شده است.

@pareestar

رویکرد خطرناک مسئولان وزارت بهداشت در امنیتی کردن مشکلات پرستاران به جای حل آنها

پریستار: مسئولان #وزارت_بهداشت کم کم به سویی حرکت می کنند که پای«دشمن» را به مسائل و مشکلات #جامعه_پرستاری باز کنند. این درحالی است که خود وزارت بهداشت و حتی دولت نقش مستقیم در این مشکلات دارند.

به گزارش پریستار #عباس_عبادی معاون پرستاری وزارت بهداشت چند روز پیش از درگذشت ابراهیم رئیسی، در اظهاراتی تامل‌برانگیز گفته بود دستگاه‌های نظارتی و امنیتی در مورد مشکلات #پرستاران ورود کرده‌اند. این اظهارات و به طور کلی این رویکرد امنیتی کردن مسائل نه تنها #مشکلات_پرستاران را حل نمی‌کند که حاکی از یک نگرش مخرب و خطرناک است.

واقعا ورود دستگاه‌های امنیتی به مسائل صنفی و معیشتی پرستاران چه معنایی می‌تواند داشته باشد؟ آیا قرار است این مشکلات به بهانه‌ای برای برخورد تبدیل شوند؟ آیا هر گونه اعتراض و صدای مشروع به توطئه‌ امنیتی تفسیر خواهد شد؟ این روحیه که همه مشکلات را تقصیر دشمن می‌داند، متاسفانه در میان مسئولان کشور رواج دارد و آزمون ناموفق خود را در حوزه‌های مختلف پس داده است.

در مقابل پرستاران سال‌هاست که با مشکلات معیشتی، حقوق‌های ناچیز و شرایط سخت کاری دست و پنجه نرم می‌کنند. آنها به جای حمایت و قدردانی، شاهد بی‌تفاوتی و عملکرد نامطلوب مسئولان هستند. آقای عبادی و امثال ایشان به جای انداختن توپ در زمین دستگاه‌های امنیتی، بهتر است به عملکرد ضعیف خود در رسیدگی به مطالبات به #حق_پرستاران نگاهی بیندازند.

به عبارت دیگر آیا مسئولان وزارت بهداشت تلاش کافی برای رفع مشکلات معیشتی، افزایش حقوق‌ها و بهبود شرایط کاری پرستاران انجام داده‌اند؟ آیا به صدای فریادهای آنان گوش داده‌اند؟ متاسفانه پاسخ به این سوالات منفی است. به جای انداختن توپ در زمین دیگران، آنها باید پاسخگوی کوتاهی‌ها و عملکرد ضعیف خود باشند.

از طرفی مشکلات پرستاران مانند #تعرفه‌گذاری ناعادلانه #خدمات_پرستاری، وعده‌های توخالی استخدام، اجبار پرستاران به اضافه‌کار غیرقانونی و دخالت در انتخابات #نهادی_صنفی پرستاری هم مشکلاتی است که وزارت بهداشت ایجاد کرده است. اتفاقا اگر قرار است نهادهای امنیتی و نظارتی واقعا به کار خودشان عمل کنند، اول از همه به خاطر این عملکرد باید از وزارت بهداشت و مسئولان آن و همچنین روسای دانشگاه‌های علوم پزشکی شروع کنند. چرا که عملکرد این دستگاه ها در حال حاضر بیشترین ضربه را به جامعه پرستاری زده و همچنین خطرات زیادی را متوجه سلامت جامعه کرده است.

@pareestar

نهاد صنفی پرقدرت؛
نیاز امروز پرستاران برای پیگیری مطالبات خود
معین خزائلی

به جرات می‌توان گفت یکی از دلایل عدم حل مشکلات #پرستاران در #ایران یا دستکم کاهش آنها، فقدان وجود یک نهاد صنفی پرقدرت و موثر است که از طریق آن تلاش مداوم و مستمری در راستای مطالبه‌گری #حقوق_پرستاران انجام گیرد. امروزه یکی از کارکردهای اصلی #تشکل‌های_صنفی در سراسر دنیا، حمایت‌های قانونی از اعضای خود در برابر دولت‌ها، کارفرمایان و صاحبان قدرت و ثروت است.

در همین زمینه مجید احمدی، رئیس کمیسیون حقوقی شورای عالی سازمان #نظام_پرستاری، اسفند ماه سال گذشته، «عدم نقش‌آفرینی نهادهای صنفی – حرفه‌ای پرستاران» را یکی از دلایل عدم حل مشکلات پرستاران در نظام درمانی در ایران دانسته بود. او گفته بود: «در واقع نقشی که نهاد صنفی-حرفه‌ای ایفا می‌کند ریل گذاری مستمر و بدون وقفه برای سیاستگذار است. در موضوع پرستاری، سازمان نظام پرستاری باید به صورت مستمر، نگاه سیاستگذار را در سطح دولت و دیگر ذی نفعان، نسبت به وضعیت مطلوب هدایت کند. این محوری ترین نقشی است که سازمان نظام پرستاری باید ایفا کند.»

این در حالی است که فعالیت صنفی در ایران، در عمل از سوی دستگاه قضایی و نهادهای اطلاعاتی و امنیتی، در بسیاری از موارد به عنوان اقدامی ضد امنیتی تلقی شده و فعالان صنفی از جمله پرستاران با پیگرد قضایی و مجازات روبرو می‌شوند. محمد شریفی‌مقدم دبیرکل خانه پرستار اسفند ماه ۱۴۰۲ با اشاره به همین موضوع صراحتا از تشکیل پرونده علیه پرستاران به دلیل مشارکت در فعالیت‌ها و اعتراضات صنفی و صدور احکام ۶ ماه انفصال از خدمت علیه آنها خبر داده بود.

نمونه مشخصی که می‌توان از آن یاد کرد، اعلام رقم پرستارانی است که سالانه به دلیل عدم حل مشکلات و نه تنها باقی ماندن بلکه افزایش آنها از ایران مهاجرت می‌کنند. در حالی که به گفته مسئولان سازمان نظام پرستاری این مساله «زنگ خطر جدی برای نظام سلامت» در ایران است، اما برخی مقامات امنیتی، از اساس با هرگونه هشدار سازمان‌های صنفی پرستاری از جمله سازمان نظام پرستاری در این زمینه مخالفت کرده و آن را «دروغ تبلیغاتی دشمن» می‌خوانند.

چنین وضعیتی در حالی است که حق فعالیت‌های صنفی از جمله تشکیل آزادانه انجمن‌های صنفی و فعالیت در راستای آن به ویژه مطالبه‌گری و اعتراض یکی از ارزش‌ها و استانداردهای اساسی قوانین بین المللی کار است و دستکم در دو مقاوله‌نامه اصلی سازمان بین المللی کار مورد تایید قرار گرفته است.

حق فعالیت و اعتراض صنفی که بارزترین مصداق عملی آن «اعتصاب» است نیز از جمله حقوقی است که علاوه بر قوانین بین المللی کار، در قوانین و اسناد بین المللی حقوق بشری از جمله میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی به عنوان یکی از حقوق اساسی بشری و تضمینی برای امکان مطالبه‌گری نیروی کار برای احقاق حقوق و دفاع از خود در برابر شرایط ناعادلانه کار به رسمیت شناخته است.

در قوانین داخلی در ایران از جمله قانون اساسی جمهوری اسلامی نیز در اصل ۲۶ آزادی انجمن‌ها و تشکل‌های صنفی و همچنین حق اعتراض مورد شناسایی قرار گرفته و قانون کار نیز در فصل ششم خود (از ماده ۱۳۰ تا ۱۳۸) به به موضوع تشکیل تشکل‌های صنفی پرداخته و آن را به عنوان یک حق برای نیروی کار دانسته است.

در این میان اما علیرغم گذشت سال‌ها از شناسایی حق تشکیل آزادانه انجمن‌ها و حقوق زیر مجموعه آن توسط سازمان بین المللی کار به عنوان یکی از استانداردهای اصلی حقوق کار و به ویژه نیاز فراوان به آن برای حل یا دستکم کاهش مشکلات پرستاران، اما همچنان استیفاء و احقاق این حق در عمل با سختی بسیار همراه بوده و بهره‌مندی از آن در حد تاسیس یک انجمن صنفی کم توان یا اتحادیه‌ای وابسته و دولتی باقی مانده است.

@pareestar

بسیاری از #پرستاران در طول دوران کاری با تعرض، مزاحمت کلامی و فیزیکی از سوی برخی مراجعین و حتی گاهی دیگر همکارانشان روبرو می‌شوند. اکثر مواقع آنها به دلیل عدم حمایت مدیران مراکز درمانی، عرف و ترس از تبعات اجتماعی در‌ برابر این تعرض‌ها سکوت می‌کنند. شکستن این سکوت و پیگیری مزاحمت‌ها و تعرض‌ها از راه‌های قانونی حتی می‌تواند تبدیل برای عاملی برای کاهش بروز این رفتارها و جلوگیری از تکرار آنها کند.
@pareestar

فاطمه مسیبی بناب، پرستار بیمارستان شمال آمل که روز ۱۲ فروردین با ایست قلبی در خواب درگذشت، بارها از خستگی مفرط ناشی از شیفت‌های طولانی با دوستان و نزدیکانش صحبت کرده بود. او تصمیم داشت مهاجرت کند اما...
به گزارش پریستار شب ۱۲ فروردین شبی تلخ برای خانواده فاطمه بود. خانواده‌ای که احتمالا در تدارک برنامه سیزده بدر بودند اما مجبور شدند لباس سیاه بپوشند و مقدمات خاک سپاری فاطمه را فراهم کنند.

به گفته نزدیکان فاطمه به پریستار او هشت سال سابقه کار در پرستاری داشت. او پیش از بیمارستان شمال آمل، در بیمارستان تأمین اجتماعی بابل مشغول به کار بود، اما به دلیل حجم بالای کار و دستمزد ناکافی، تصمیم به تغییر محل کار گرفت. او بارها به دوستان و نزدیکانش از از فشار کار و خستگی مفرط ناشی از شیفت‌های طولانی گفته بود.

فاطمه و همسرش، که هر دو در حرفه پرستاری فعالیت داشتند، ساکن بابل بودند. او هر روز مسیر بابل تا آمل را برای رسیدن به محل کار خود طی می‌کرد. همسرش هم در بیمارستان روحانی بابل مشغول به کار بود در شبی که آن اتفاق تلخ افتاد، شیفت بود؛ احتمالا تلخ‌ترین شیفت زندگی‌اش.

این زوج برنامه جدی برای مهاجرت داشتند. به ویژه پس از دوران کرونا که ناسپاسی مسئولان زخم عمیقی بر روان جامعه پرستاری وارد کرد، فاطمه تصمیم جدی برای مهاجرت گرفت. او از سال گذشته گرفتن یک معلم خصوصی به طور جدی به یادگیری زبان پرداخته بود

زینب خواهر فاطمه در متنی که در اینستاگرام منتشر کرده به بخشی از جنبه‌های زندگی او به عنوان یک پرستار اشاره کرده است: «…دوست دارم به بیمارستان طالقانی (ارومیه) بروم و زیرگوش مسئول بخش قلب را داغ کنم تا از داغی دل سوخته مادرم کم شود. تلافی کنم اشکهای مرداد ۹۶ را که برای مرخصی پای شکسته‌ات، که حقت بود اما ناجوانمردانه دل تو را خون کرد… تحصیل در رشته پرستاری و زندگی در غربت از فاطمه ما دخترمتفاوتی ساخت. این تغییر خط فکری و جهانبینی هرچند برای خانواده باور کردنی نبود، اما چون به بلوغ فکریت ایمان داشتیم. این تغییر را پذیرفتیم…»

این روزها حال همسر و خانواده فاطمه توصیف کردنی نیست…واقعا چرا هیچ مسئولی از درد این همه مرگ ناگهانی پرستاران جوان به خودش نمی‌آید؟ چرا قلب اینها از کار نمی‌افتد؟… چرا مرگ برای فاطمه‌ها، ساسان‌ها، علی‌ها و… است.

#مهاجرت_پرستاران #مرگ_پرستاران #کادردرمان #پرستاران_ایران


@pareestar

روزی نیست که خبر تاسف باری درباره پرستاری نشنویم و نبینیم که روح و روان آدم را ریش نکند.

یک روز خبر #خودکشی کردنشان می آید و روز دیگر سکته قلبی به خاطر فشار کار. یک روز خبر می رسد که به خاطر شرایط نامناسب کاری فوج فوج استعفا می کنند و روز دیگر می‌شنویم که آمار مهاجرتشان در حال سر به فلک کشیدن است.

در این روزگار، جسم و روح زخم‌خورده #پرستاران بیش از پیش به مراقبت نیازمند است، اما تراژدی آنجاست که در این لحظات حساس، آن‌ها بیش از هر زمان دیگری تنها می‌مانند. حتی آن‌هایی که در دوران کرونا، جان خود را به خطر انداختند تا دیگران را نجات دهند، اما هیچ‌گاه از تعهد خود دست نکشیدند و پای قسم‌شان ایستادند.

بیایید به احترام همه پرستارانی که در مسیر مراقبت از ما آسیب دیدند، خسته شدند، اما هرگز تسلیم نشدند و حتی جان خود را فدا کردند، لحظه‌ای سکوت کنیم.

# خودکشی_پرستاران #پرستاران_ایران #کادردرمان

کارتن: مانا نیستانی


@pareestar

وداع تلخ با یک پرستار دیگر؛ قربانی سکوت مرگبار مسئولان


پریستار: یکی دیگر از #پرستاران کشور به دلیل فشار زیاد کاری و استرس‌های ناشی از محیط کار جان به جان آفرین تسلیم کرد و #جامعه_پرستاری و همکارانش را داغدار کرد.

آن طور که که صفحه emergency_iran هم که اخبار حوزه پرستاری را به طور گسترده پوشش می دهد تایید کرده خانم #مرضیه_احمدی #سرپرستار اتاق عمل بیمارستان شریعتی اصفهان، بر اثر سکته ناشی از فشار کار زیاد و استرس مفرط جان باخته است.

این اتفاق تلخ بار دیگر نگرانی ها در مورد حجم بالای فشار کار برای #پرستاران در ایران، کمبود شدید نیروی انسانی در این حرفه حیاتی و بی توجهی مسئولان به این موضوع و حقوق پرستاران را برجسته می کند. پرستاران در شرایط سخت و طاقت فرسایی از جمله کمبود امکانات، ساعات کاری طولانی، فشار روانی بالا و درآمد ناکافی مشغول خدمت هستند که این عوامل می تواند پیامدهای جسمی و روانی جدی برای آنها به همراه داشته باشد.

متأسفانه با وجود این همه مشکلات و هشدارها، وزارت بهداشت و معاونت پرستاری این وزارتخانه در برابر این بحران سکوت اختیار کرده و اقدام جدی برای رفع آن انجام نمی دهند. این سکوت و بی تفاوتی در حالی است که شاهد جان باختن یکی دیگر از پرستاران زحمتکش به دلیل فشار کار مفرط و استرس های ناشی از محیط کاری نامناسب هستیم.

فشار کار مفرط می تواند منجر به اضطراب، افسردگی، خستگی مزمن، اختلالات خواب، آسیب های جسمی، بیماری های قلبی عروقی و سایر مشکلات جدی سلامتی در پرستاران شود. از این رو، مراقبت از سلامت روان و جسم پرستاران باید در اولویت قرار گیرد اما متاسفانه شواهد نشان می دهد که این موضوع در اولویت های وزارت بهداشت قرار ندارد.

مرگ ناگهانی پرستاران در یکسال گذشته به دلیل فرسایش ناشی از فشار کاری بالا، موضوعی غم انگیز و تکان دهنده برای جامعه پرستاری کشور بوده است. این مساله زنگ خطری جدی برای مسئولان حوزه سلامت است تا با اقدامات فوری و عملی از جمله استخدام پرستاران بیشتر، بهبود شرایط کاری و افزایش حقوق و مزایا از تکرار این فاجعه ها جلوگیری کنند. سکوت در برابر این بحران انسانی پذیرفتنی نیست.

@pareestar

قطعا همه ما این تجربه را داشته‌ایم که به دلیل وقوع یک پیش‌آمد غیر منتظره، انجام یک کار اداری ضروری یا مراجعه از روی ناچار به پزشک، برای چند ساعت از کار خود مرخصی بگیریم و برای انجام کار ضروری محل کار را ترک کرده و پس از انجام آن دوباره به سر کار بازگردیم. وقوع چنین اتفاقی به قدری رایج و معمول است که در قانون کار با عنوان «مرخصی ساعتی» صراحتا به رسمیت شناخته شده است.

در یکی دو سال اخیر اما استفاده از این حق قانونی برای شماری از پرستاران و کادر درمان تبدیل به کابوسی شده است. در همین زمینه شماری از پرستاران در برخی از مراکز درمانی برای بهره‌مندی از مرخصی ساعتی که در میان کادر درمان با عنوان «پاس ساعتی» نیز مصطلح است، وادار به پذیرش درخواستی کاملا غیر قانونی از سوی این مراکز درمانی شده‌اند. در این مراکز، استفاده از مرخصی ساعتی، منوط به کم کردن میزان ساعت مرخصی از اضافه‌کاری پرستاران شده و پرستارانی که ناچار به استفاده از مرخصی ساعتی هستند، مجبور می‌شوند در ازای میزان ساعات مرخصی اخذ شده، از ساعت اضافه‌کاری خود خرج کنند.

جدای از آنکه اساسا دلیل این اقدام در برخی از مراکز درمانی چیست و چرا این مراکز، پرستارانِ متقاضی استفاده از مرخصی ساعتی را وادار به گذشت همان میزان ساعت از اضافه‌کاری خود می‌کنند، مساله اصلی اما اینجاست که این اقدام صراحتا بر خلاف قوانین موضوعه موجود در زمینه کار است. چرا که این قوانین به طور واضح چگونگی استفاده از مرخصی ساعتی و به ویژه روش جبران آن را مشخص کرده‌اند.

در همین زمینه قانون کار ایران در ماده ۷۰ خود به صراحت مرخصی ساعتی از جمله مرخصی‌های قانونی نیروی کار به رسمیت شناخته و آن را به عنوان بخشی از مرخصی استحقاقی نیروی کار دانسته است. این بدان معنی است که مرخصی‌های ساعتی نیروی کار نه از ساعت معمول کار یا اضافه‌کار، بلکه قانونا باید از میزان مرخصی استحقاقی آنها کسر شود. در رویه عملی نیز آیین‌نامه‌های وزارت کار، اگرچه صلاحیت تعیین میزان مجاز اخذ مرخصی ساعتی در یک روز کاری را به کارفرما سپرده اما، جایگزین آن را بنا بر قانون، کسر از میزان مرخصی استحقاقی اعلام کرده‌اند.

لزوم کسر ساعات مرخصی ساعتی از میزان مرخصی استحقاقی نیروی کار در دیگر قانون موضوعه مربوط به کار در ایران یعنی قانون استخدام کشوری نیز به رسمیت شناخته است. در رابطه با این مساله ماده ۲ آیین‌نامه مرخصی‌های سازمان امور اداری و استخدامی که به تبعیت از ماده ۵۰ قانون استخدام کشوری تصویب شده، مرخصی کمتر از یک روز (مرخصی ساعتی) را نیز جزو مرخصی استحقاقی کارمندان و کارکنان دانسته است. به این شکل که جمع ساعات مرخصی ساعتی از میزان کلی مرخصی استحقاقی (یک ماه) کسر خواهد شد.


از این رو شکی نیست اقدام مدیران و مقامات برخی مراکز درمانی در اجبار پرستارانِ متقاضی مرخصی ساعتی به کسر آن از ساعات اضافه‌کاری آنها علاوه بر آنکه تخلف از قوانین آمره کار، هم در حوزه خصوصی و هم در حوزه دولتی، است بلکه مصداق بارز نقض حقوق به رسمیت شناخته شده نیروی کار در قوانین است و برای پرستاران حق شکایت به اداره کار و دیوان عدالت اداری ایجاد می‌کند.

#کادر_درمان
#پرستاران
#حقوق_پرستاران
#مرخصی_ساعتی_پرستاران
#مطالبه_کنیم


@pareestar

سال تلخ ۱۴۰۲ برای پرستاران ایرانی چگونه گذشت؟
به امیدروزهای بهتر و کم رنج‌تر در سال جدید

پریستار: پس از هر چیز باید سال نو شمسی ۱۴۰۳ را به همه پرستاران و همکاران عزیز تبریگ بگوییم و برای همه آن‌ها سالی بهتر و کم رنج‌تر آرزو کنیم.

سال ۱۴۰۲ برای #پرستاران در کشور در حالی به پایان رسید که به جرات می‌توان گفت یکی از تلخ‌ترین و تاریک‌ترین سال‌های فعالیت پرستاری در چند سال گذشته بود. یکی از امیدواری‌ها و آرزوهای قلبی ما برای همکاران این است که دست کم ۱۴۰۳ به این تیرگی و دلگیری نباشد.

عمده فشاری که به پرستاران در سال ۱۴۰۲ وارد شد از ناحیه تصمیم‌هایی بود که مقام‌های دولتی و در راس آن‌ها #وزارت_بهداشت گرفتند یا تصمیم‌هایی بود که باید به نفع پرستاران گرفته می‌شد اما گرفته نشد! در این سال سایه سیاه #تعرفه‌گذاری_خدمات_پرستاری بر سر پرستاران سنگینی کرد. هرچقدر پرستاران به خیابان‌ها آمدند و هرچقدر فعالان برجسته و نمایندگان واقعی #جامعه_پرستاری درباره تبعیض‌آمیز بودن این قانون و پیامدهای منفی آن گفتند و هشدار دادند اما در نهایت وزارت بهداشت سنگ آهنینی بود که هیچ میخی در آن فرو نرفت!

از طرفی وزارت بهداشت در یک اقدام تاسف برانگیز در #انتخابات_نظام_پرستاری دخالت کرد و با رد صلاحیت چهره‌های منتقد و ائتلاف‌سازی او در نهایت استفاده از امکانات دولتی از جمله دانشگاه‌های علوم پزشکی؛ گروه دلخواه خودش را در سازمان نظام پرستاری بر سر کار آورد.

در همین سال پرستاران شاهد بودند در حالی که اعتراض را آن‌ها می‌کنند اما مجموعه نهادهای تصمیم گیر تعرفه پزشکی را ۴۶ درصد افزایش می‌دهند یا پزشکان را از معافیت‌های مالیاتی بهره‌مند می‌سازند!

۱۴۰۲ سالی بود که بسیاری از پرستاران تن به #مهاجرت دادند به امید آنکه برای خودشان و فرزندانشان آینده بهتری را بسازند؛ خیلی از آن‌هایی هم که ماندند عطای این کار را به لفایش بخشیدند و نتیجه این شد که امروز کشور با بحران کمبود پرستار در شهرهای کوچک و بزرگ روبروست.

پرستاران در همین سال دیدند دیوارشان چقدر کوتاه است که ضرب و شتم آن‌ها توسط افراد و گروه‌های مختلف از همراه بیمار و خود بیمار تا نیروی انتظامی هیچ هزینه‌ای ندارد! در همین سال متاسفانه تعدادی از همکاران زیر فشار کار و اضافه کاری اجباری غیرقانونی با ساعتی ۲۰ هزار تومان جان به جان آفرین تسلیم کردند و از میان ما رفتند. با همه این سختی اما بسیاری از پرستاران کار خودشان را انجام دادند تا آن قول معروف را محقق کنند که می‌گوید مراقبت از دیگران، عملی از عشق است و بنیادی‌ترین و اصیل‌ترین شکل انسانیت!

@pareestar

کشور ما هر روز شاهد اخبار مربوط به #مهاجرت مغزها و دست‌های ماهر است اما شاید کمتر خبری به اندازه #مهاجرت_پرستاران نمک بر زخم جامعه پاشیده باشد. این بحران آن قدر فراگیر شده که حتی #سازمان_نظام_پرستاری هم دیگر یارای انکار آن را ندارد.

#ابوالقاسم_ابوطالبی، عضو شورای عالی نظام پرستاری امروز اعلام کرد مهاجرت پرستاران به مرز بحران رسیده و تاکید کرد که لازم است دولت فکری به حال این بحران بکند. ابوطالبی به آمارهایی اشاره کرد که به واقع باید بیدارباشی برای همه مسئولان باشد. او گفته:«سال گذشته نزدیک به ۳۰۰۰ نفر مهاجرت کردند، در صورتی‌که در دانشکده‌های ما حدود ۱۰ هزار نفر نیرو تربیت می‌شوند و این حجم خروج از کشور فاجعه است.»

این آمار نشان‌دهنده یک واقعیت تلخ است که گویا همه جامعه متوجه آن هستند جز مسئولان دولتی و وزارت بهداشت. از سوی دیگر در حالی که #پرستاران در #شیراز، #یزد، #رفسنجان و دیگر شهرها به خیابان‌ها آمده‌اند تا صدای اعتراض خود را به گوش مسئولان برسانند، معاونت پرستاری وزارت بهداشت که علی القاعده باید بیشتر از همه نگران این وضع باشد ترجیح می‌دهد به جای رسیدگی به مشکلات و ارائه راه حل واقعی، رایزنی‌های انتخاباتی را در دستور کار قرار دهد. از همین جهت عباس عبادی در دیدار اخیری که شورای عالی سازمان نظام پرستاری با بهرام عین الهی، وزیر بهداشت داشت هم آغاز سخنان خود را به به به و چه چه انتخاباتی اختصاص داد و...

این سیاست‌زدگی، وقتی با پزشک‌سالاری حاکم بر #وزارت_بهداشت و سیستم بهداشت و درمان ادغام می‌شود، کار به جایی می‌رسد که پرستاران امیدی برای ماندن در شغل خود پیدا نمی کنند و ترجیح می‌دهند تن به مهاجرت دهند یا عطای این کار را به لقای آن ببخشند.

پیامدهای منفی آاین وضعیت برای جامعه و سلامت مردم نیز قابل توجه است. از کمبود نیروی متخصص پرستار در بیمارستان‌ها گرفته تا کاهش کیفیت خدمات بهداشتی و درمانی که همه و همه نتیجه یک سیاست‌زدگی غیرقابل انکار و ترکیب آن با پزشک سالاری است.

مسئولان وزارت بهداشت هنوز باور ندارند یا به نفعشان نیست باور کنند که در حوزه پرستاری و سلامت جامعه ایران به سمت رویارویی با یک فاجعه و بحران جدی می‌رود.

@pareestar

شرایط سخت، شیفت‌های فشرده و حقوق اندک باعث سرخوردگی بسیاری از پرستاران شده. در کنار اینها، تبعضی که در سیستم #بهداشت_و_درمان ایران به #پرستاران تحمیل می‌شود اوضاع را بغرنج‌تر کرده. #پزشک‌سالاری و نادیده گرفتن حق و #حقوق_پرستاران بسیاری از آنها را وادار به داشتن شغل دوم و حتی تلاش برای تغییر شغل انداخته. مشخص نیست این شرایط چه زمانی تغییر می‌کند تا #پرستاران به دور از این دغدغه‌ها با انگیزه و امید از شغل‌شان لذت ببرند.

@pareestar

🔵 پرستاران زحمتکشی که از داشتن یک خواب راحت هم محروم هستند

کیفیت پایین #خواب_پرستاران معضلی شایع در سراسر جهان است. حدود دو سوم از پرستارانی که به طور شیفتی کار می‌کنند، #اختلالات_خواب و خستگی را تجربه می‌کنند. خستگی و مشکلات خواب با عملکرد ضعیف، اختلال در هوشیاری، صدمات، بیماری‌های مزمن، کیفیت پایین #مراقبت‌های_بهداشتی و خطاهای پزشکی مرتبط است که بر عملکرد #پرستاران تاثیر منفی گذاشته و ایمنی و #سلامت بیماران را در معرض خطر قرار می‌دهد.

کیفیت خواب یکی از شاخص‌های مهم سلامت است که بر کیفیت ابعاد مختلف زندگی افراد از جمله عملکرد فیزیکی، سلامت عمومی، سرزندگی و عملکرد اجتماعی تاثیر به سزایی دارد. نداشتن خواب کافی، بیداری‌های مکرر در شب یا بیداری‌های طولانی مدت در زمان‌هایی که فرد به طور معمول باید خواب باشد اثرات جبران ناپذیری بر سلامت جسم و روان افراد دارد. تجربه‌ای که بسیاری از پرستاران به دلیل شیفت‌های طولانی کاری و شب بیداری‌ها در طول زندگی حرفه‌ای خود با آن مواجه هستند.

بسیاری از کشورها با کم کردن شیفت‌های کاری و وقفه مناسب بین دو #شیفت_کاری سعی داشته‌اند کیفت پایین خواب پرستاران را که می‌تواند پیامدهای جبران ناپذیری برای پرستاران و بیماران داشته باشد را بهبود ببخشند. تمهیداتی که بنظر می‌رسد پرستاران مشغول به کار در #نظام_بهداشت و سلامت ایران به دلیل کمبود تعداد پرستاران نسبت به میزان بیمارانی که نیاز به #مراقبت‌های_پزشکی دارند، از آنها بی‌بهره مانده‌اند. خواب کم، فشار کاری بالا و شیفت، های متفاوت فرسودگی شغلی پرستاران را به دنبال دارد.

براساس تحقیقی که در خصوص میزان فرسودگی شغلی پرستاران در ایران انجام شده است بیش از ۵۴ درصد پرستاران دچار فرسودگی شغلی هستند. استان فارس با ۷۲ درصد و استان زنجان با ۲۶درصد به ترتیب بیشترین و کمترین میزان فرسودگی شغلی را دارا بوده‌اند. شیوع فرسودگی شغلی بین مردان ۴۶درصد و در میان زنان ۶۵ درصد بوده است. فرسودگی شغلی می‌تواند منجر به کاهش کیفیت مراقبت از بیماران و کاهش رضایت بیماران و همراهانش شود.

@pareestar

🔵 روایت جدید از بحران کمبود پرستار در بیمارستان‌های تهران:
پنج پرستار ترک کار کردند و سه نفر در حال استعفاء هستند
علت: قطع سرویس رفت و آمد، تعرفه ناعادلانه و....


بیمارستان‌های پایتخت یکی پس از دیگری از #پرستار خالی می‌شوند اما مسئولان #وزارت_بهداشت به جای حل مشکلات #پرستاران همچنان به دنبال راه حل‌های کاذبی مانند استفاده از بهیاران هستند.

به گزارش #پریستار دست کم برای عقلای قوم و متخصصان نیازی به توضیح نیست که ماموریت یک بهیار با پرستار فرق دارد و نباید و نمی‌توان از یک بهیار انتظار داشت که وظایف یک پرستار را در قبال یک بیمار انجام دهد.

مسئولان وزارت بهداشت که به معنای تمام در اختیار تفکر پزشک سالاری است اما همچنان به جای حل مساائل و مشکلات پرستاران به دنبال راه حل‌های میانبر و کاذب است. به همین دلیل هم از ابتدای امسال، پرستاران در شهرهای مختلف کشور نسبت به تعرفه‌گذاری ناعادلانه خدمات پرستاری و اضافه‌کار اجباری به میدان آمده‌اند.

واکنش وزارت بهداشت و دانشگاه‌های علوم پزشکی اما به جای توجه به خواسته‌های پرستاران معترض، توبیخ و ۶ ماه انفصال از خدمت بوده است. به تعبیر محمد شریفی مقدم، دبیر کل خانه کارگر آن هم در شرایطی که کشور با مشکلِ کمبودِ پرستار مواجه است و مردم هر روز از این وضع آسیب می‌بینند!

@pareestar

در همین باره پرستار یکی از بیمارستان‌های شهر #تهران به #روزنامه_اعتماد گفته #پرستاران_معترض از ساعت ۸ تا ۱۰ صبح دست از کار کشیده‌اند و خواستار پاسخگویی مسئولان بیمارستان نسبت به #اضافه‌کار_اجباری و همچنین خلف وعده دولت بابت پرداخت‌کارانه متناسب و وظایف موضوع #قانون_تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری شده‌اند.

این پرستار گفته طی ۳ ماه اخیر حدود ۵ نفر از پرستاران این بیمارستان به دلیل پاسخگو نبودن مسوولان، ترک کار کرده و استعفا داده‌اند و سه نفر از پرستاران هم درخواست استعفای خود را نوشته‌اند اما هنوز به مسوولان بیمارستان تحویل نداده‌اند. مسوولان بیمارستان هیچ نیروی جدیدی به جای مستعفی‌ها جذب نکرده‌اند بلکه در عوض، حجم کار نیروهای باقی مانده به گونه‌ای افزایش یافته که پرستاری که تا سه ماه قبل، دو شیفت کاری داشت حالا مجبور به سه شیفت کاری است تا جای خالی همکاران خود را هم پر کند.

او گفته نحوه پرداخت‌ها طی ماه‌های اخیر به گونه‌ای بوده که هیچ تناسبی با قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری نداشته به این معنا که دریافتی پرستاران نسبت به دو سال قبل که از اجرای قانون خبری نبود هم، کمتر شده است.

این پرستار شاغل در پایتخت که مهم‌ترین اعتراضات پرستاران این بیمارستان در روز هفتم اسفندماه بابت رقم ناچیز وجه غذا، قطع سرویس رفت و آمد برای پرستاران شیفت شب، کسری‌کارانه و حجم بالای اضافه‌کار اجباری و پرداخت‌های ناچیز بابت اضافه‌کاری‌ها عنوان کرده است.