پریستار

نقش صداوسیما در بازتاب زندگی پرستاران

منفعل، منفی و واژگونه

✍🏽هیئت تحریریه

🔵 پرستاران در #ایران با هزار و یک مشکل کوچک و بزرگ دست به گریبان هستند؛ از حقوق پایین و معوقه گرفته تا #نابرابری_دستمزد با #پزشکان؛ از ناامنی شغلی گرفته تا محیط سمی کار؛ از وعده‌های محقق نشده تا رسانه‌ای به نام #صدا_و_سیما که به جای بازتاب واقعیت‌ها درباره مشکلات #پرستاران بیشتر به دنبال سکوت است یا صدای مسئولان را منعکس می‌کند و در بهترین حالت به دنبال ارائه تفسیرهای عاشقانه از زندگی پرستاران است.

برای اثبات این ادعا درباره عملکرد صدا و سیما کافیست سری به وبسایت‌های وابسته به این رسانه بزنیم. برای مثال #باشگاه_خبرنگاران به عمده چیزی که می‌پردازد #کمبود_پرستار در کشور است اما هیچگاه به طور جدی به این موضوع نپرداخته که چه مشکلات ساختاری و مدیریتی باعث شده که زندگی همین تعداد پرستار موجود در کشور تا این حد تلخ و دستخوش مشکلات ریز و درشت باشد.



البته باشگاه خبرنگاران تریبون خوبی برای مسئولانی است که از رفع کمبودها «به زودی» می‌گویند.

به سایت خبرگزاری صدا و سیما هم که سر بزنید بیشتر با تعدادی خبر رسمی درباره پرستاران روبرو می‌شوید از این قبیل که چند هزار پرستار دوز یادآوری #واکسن_کرونا دریافت کرده‌اند یا با خبر خدمت‌رسانی پرستاران داوطلب در فلان #مراسم_مذهبی روبرو می‌شوید.



جالب‌تر اینکه صدا و سیما در بخش تولید سریال هم تصویری غیرواقعی از زندگی پرستاران ارائه می‌دهد که با واقعیت‌های زندگی پرستاران فرسنگ‌ها فاصله دارد.

مثلا پنج سال پیش با کپی برداری از سریال استرالیایی معروف «پرستاران»، سریالی از شبکه یک صداوسیما به همین نام پخش شد که به اعتراف #علیرضا_افخمی نویسنده و کارگردان آن به مشکلات پرستاران نپرداخته بود با این توجیه که: «اگر این شغل را خیلی سخت نشان می‌دادم ممکن بود در حکم تبلیغ منفی برای پرستاری باشد و خیلی‌ها از آن روی‌گردان شوند.»



همین آقای افخمی در عین حال اعتراف کرده بود با «بندبازی» سعی کرده این پیام را به خورد مخاطبان بدهد که پرستاری کار سختی است و کسی که آن را انتخاب می‌کند باید «عاشق» باشد احتمالا به زعم آقای افخمی و مسئولان، آدم عاشق هم با مشکلات می‌سوزد و می‌سازد.

به هرحال صدا و سیما در زندگی امروز پرستاران نقش منفعل، منفی و واژگونه دارد و به همین دلیل خیلی نباید تعجب کرد که صدای پرستاران بیش از آنکه در این #رسانه رسمی شنیده شود، در شبکه‌های اجتماعی و… پخش می‌شود.

@pareestar

آیا زمان کنار گذاشتن کلیشه‌های جنسیتی فرا نرسیده است؟

🟣 #پرستاری همیشه به‌عنوان حرفه‌ای کاملا «زنانه» در نظر گرفته شده است. حتی خود کلمه #پرستار از کلمه لاتین «Nutrire» به معنای شیر دادن و غذا دادن به فرزند دیگری گرفته شده است. با اینکه به لحاظ #تاریخی کاملا مشخص نیست اما گفته می‌شود اولین ورود مردان به این حرفه به دویست و پنجاه سال پیش از تولد مسیح بازمی‌گردد. زمانی که تعدادی از مردان هندی اولین #مدرسه_پرستاری را افتتاح کردند. در ایران اولین ورود مردان به حرفه پرستاری به سال ۱۳۱۹ شمسی و دانشگاه ارومیه بازمی‌گردد. از آن زمان تا امروز ورود مردان به این حرفه به تعداد بسیار کمی ادامه داشته است. این روند در خصوص اکثر کشورهای جهان صادق است و مردان همچنان درصد کمی از نیروی کار پرستاری در جهان را تشکیل می‌دهند.

🟣 تنها یک درصد از #نیروی_کار پرستاری در چین مرد هستند. مردان پرستاری که در این کشور اغلب مورد تمسخر و آزار و اذیت قرار می‌گیرند. این نگاه در خصوص بسیاری از کشورهای دیگر نیز صادق است. در انگلیس ۱۱ درصد از #پرستاران_مرد هستند. این رقم در خصوص اسپانیا که یکی از کشورهایی است که بیشترین پرستار مرد در جهان را دارد ۱۷ درصد است.

🟣 #رسانه‌ ها در بازتولید این نگاه‌های کلیشه‌ای نقش به سزایی دارند. به‌طور مثال در سریال آمریکایی «اسکرابز»، شاهد آن هستیم که شخصیت اصلی داستان از قرار گذاشتن با یک مرد خجالت می‌کشد چرا که شغل آن مرد پرستاری است!! نگاه‌های کلیشه‌ای که نشان می‌دهد چرا همچنان و علیرغم تمام آموزش‌ها مردان تمایل کمتری به حضور در #مشاغل پرستاری دارند. در آمریکا و بر اساس تحقیق انجام شده ۷۰ درصد مردان پرستار بزرگترین چالش خود در حرفه پرستاری را نگاه‌های کلیشه‌ای به مردان در این حرفه عنوان کرده‌اند.

🟣 زمان آن رسیده است که رسانه‌ها این نگاه‌های کلیشه‌ای و منسوخ را کنار بگذارند و موقعیت را این‌گونه تفسیر کنند هنگامیکه مردان به پرستاری روی می‌آورند، آن‌ها مردان پرستار نیستند، بلکه فقط پرستار هستند بدون هیچگونه پسوند و پیشوندی!!!

#کلیشه‌های_جنسیتی


@pareestar