✳️ خلاصه ای از کمک های کویت به صدام در جنگ با ایران! - 1
#کویت یکی از چند کشور اصلی تأمینکننده مخارج جنگ
#عراق با ایران بوده است. کمکهای مالی کویت به
عراق به دو صورت مستقیم و غیر مستقیم (بیشتر از راه فروش نفت از منطقهای که پیشتر بهنام منطقه بیطرف بود) بوده است.کمکهای مالی مستقیم کویت به
عراق که به ظاهر بهصورت وام و با شرایط آسان و ساده پرداخت شده است. کویت به موجب چند وام که به ترتیب در آوریل 1981 و در دسامبر 1981 به تصویب پارلمان آن کشور رسید، در مجموع 6 میلیارد دلار (هر وام 2 میلیارد دلار) به
عراق پرداخت کرده بود.
این وامها بدون بهره و حق کمیسیون و بازپرداخت آنها ده ساله بود. از سال 1983، اعطای کمکهای مالی کویت به
عراق دوباره از سر گرفته شد. حتی برخی منابع تأکید میکنند که بر مقدار این کمکها بهشکل قابل ملاحظهای افزوده شده بود. بنابر محاسبهای که ای آی یو انجام داده است، میزان کمکهای کشورهای خلیجفارس از سال 1983 به بعد سالانه به 10 تا 15 میلیارد دلار رسیده بود.
در این میان سهم کویت از این مبلغ مشخص نشده است. افزایش این کمکها بعد از اینکه آمریکا اعلام کرد که متوقفکردن کمکهای مالی به
عراق در این مرحله غیرعقلانی است، صورت گرفته بود. این کمکها موجب شد تا
عراق بتواند در اوایل جنگ برنامههای توسعه خود را همچنان ادامه دهد. با وجود تمام مشکلات ناشی از جنگ، دولت
عراق بدون توجه به اینکه جنگ چه مدت طول میکشد در مورد امکانات اقتصادی و ادامه برنامههای عمرانی «بدون مشکلات یا موانع» سخن می گفت.
البته در سال 1988 از میزان اعطای کمکهای ملی کویت و سایر کشورهای خلیجفارس به
عراق کاسته شد. به همین جهت، صدام در یک مصاحبه مطبوعاتی از اینکه برخی از کشورهای عربی پس از بازپسگیری فاو کمکهای خود را به
عراق قطع کردند و یا کاهش دادهاند شکایت کرد.
دومین روش اعطای کمکهای مالی توسط کویت به
عراق، فروش نفت از منطقه بیطرف به حساب دولت
عراق بود. درآمد ناشی از فروش 340 هزار بشکه نفت در روز از این منطقه به حساب
عراق واریز میشد که ارزش سالانه آن بالغ بر 3 میلیارد دلار آمریکا بود. قبل از شروع جنگ دولتهای کویت و عربستان درآمد ناشی از فروش نفت این منطقه را به تساوی بین خود تقسیم میکردند.
فروش نفت از این منطقه به حساب
عراق، با هدف جبران کاهش درآمدهای نفتی
عراق، پس از قطع صادرات نفت آن کشور از راه خلیجفارس صورت گرفت. از سوی دیگر، کویت به همراه عربستان از راه کاهش بهای نفت و افزایش میزان تولید به
عراق در جنگ با ایران کمک میکردند؛ زیرا این مسئله موجب کاهش درآمدهای نفتی ایران میشد و درنهایت به توان دفاعی ایران لطمه میزد.
افزون بر آنچه گفته شد، دولت کویت کمکهای مالی زیادی از مردم کویت جمعآوری و برای دولت
عراق ارسال میکرد. برای نمونه، در فوریه 1986 در کویت اعلام شد که یک نفر کویتی 645 هزار دلار برای تأمین قسمتی از هزینههای جنگ با
عراق کمک کرده است. همچنین وقتی در سال 1986 به علت کاهش بهای نفت، وضع مالی
عراق آشفته شد؛ دولت کویت از راه دیگری به
عراق کمک مالی کرد. در همین زمان، طرح گاز رسانی
عراق به کویت بهسرعت به اتمام رسید.
عراق از این راه نیز سالانه 500 ملیون دلار از کویت دریافت میکرد.
بغداد در زمان جنگ از نظر لجستیکی کاملاً به کویت متکی بود. حمایتهای لجستیکی کویت از
عراق در جریان جنگ برای این کشور بسیار حیاتی بوده است. دولت
عراق در جریان جنگ تحمیلی با توجه به طول اندک سواحل خود در خلیجفارس آزادی عمل و قدرت مانور نداشت. به همین علت به کویت فشار میآورد که مسئولیت بیشتری در قبال نیازمندیهای اقتصادی و امنیتی
عراق، بهویژه در زمان بحران، برعهده گیرد. دولت کویت نیز بندرها، جزایر، سرزمین، فضای هوایی، خطوط راه آهن، راههای زمینی و ناوگان کشتیرانی خود را در اختیار
عراق گذاشته بود.
با شروع تجاوز
عراق به ایران، اروندرود بسته شد و بندر بصره از کار افتاد. در نتیجه،
عراق از همان آغاز جنگ به استفاده از بندرهای کویتی شیوخ و شعیبه اقدام کرد. به این ترتیب، بندرهای کویت درعمل در جریان جنگ تحمیلی جایگزین بندر بصره، مهمترین بندر
عراق شدند.
در بندرهای کویت، کلیه کالاهای وارداتی
عراق تخلیه و سپس به آن کشور ارسال میشد. در این میان بیشترین محمولههای نظامی برای دولت
عراق شبانه از راه بندرهای کویت ترخیص میشد. ارسال اسلحه شبانه از این بندرها به
عراق برای
عراق اهمیت حیاتیتری داشت تا ارسال آن از راه بندر عقبه در کنار دریای سرخ؛ زیرا فاصله بندر عقبه از
عراق بسیار دور بود و امکان مداخله اسراییل را نیز در بر داشت.
ادامه در پست بعد ...
www.arshiveiran.com@oldnewspaper