بلوطبانان پا به ركاب

سردشت،
میزبان سفیران افتخاری صلح و مهربانی اش

https://t.me/oaktree_loverbikers/1660?single

امیر و محدثه،
دو سایکل توریست بودند که قبل از رسیدن به سردشت و تلاقی شان با بلوطبانان پا به رکاب، سرجمع حدود بیست و شش هزار کیلومتر و بیشتر رکاب زده بودند و امیر به تنهایی در هفت کشور
ایران،
افغانستان،
تاجیکستان،
ازبکستان،
قزاقستان،
ترکیه،
و قبرس،
بیست و سه هزار کیلومتر جاده های آسفالته، خاکی و سرازیری و سربالایی را گز کرده بود.

جالب که این دو، قبل از رسیدن به سردشت، از سربالایی میرآباد به آلوتان و دەشتی وەزنێ
DASHTI_VAZNEH
بالا رفته بودند و دو شبانه روز در آن منطقه بهشتی، اقامت کرده بودند

این دو، سه شبانه روز کامل، مهمان بلوطبانان پا به رکاب بودند و در این فاصله،  رفت و برگشت مسیر صعب العبور سردشت به آبشار شلماش و نیز جاده منتهی به دریاچه سد ملی سردشت را با بلوطبانان،همرکاب شدند.


امیر که خود حقوق خوانده و وکیل دادگستری بود، تجارب گرانسنگی نیز از سفر با دوچرخه، فردی و گروهی در داخل و خارج کشور داشت که در خور درنگ بودند.
از جمله اینها؛

تنوع اقلیمی ، نژادی،  زبانی، دینی، مذهبی و تجربه فرصت و تهدید بودن این تنوع،

تجربه زیسته در سرزمین افغانستان دوران طالبانی
و
البته فرصت دوران کرونا جهت شروع رکابزنی و...

محدثه هم که علی رغم محدودیت ها در مشهد برای بانوان. چنان محکم و جاندار نشان می داد که در  هیچ کیلومتری  از سرازیری و سربالایی های منتهی به آبشار و بالعکس، کم نیاورد  و علی رغم آن نیز از لحظه لحظه فراغت و استراحت هم برای دوخت دستنبدهای کاموایی اش، هم نگذشت!

این دو عزیز نیز در اثنای رکابزنی بابلوطبانان و فهم ارزش اکولوژیکی بلوط ها و نیز عمق زخم بمباران شیمیایی سردشت و فحوای پیام صلح و مهربانی کنشگران صلح و محیط زیست سردشت، عهد کردند، در تداوم مسیر، سفیری فتخاری برای سردشت و انعکاس پیام صلح و مهربانی سردشت، باشند.

توفیق، سلامتی و رکابزنی شان مستدام باد.

🌳❤️🚴
#بلوطبانان_پابه_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#سفر_به_قعر_اقیانوس_رنج
#جاده_صلح
#شهر_صلح_و_مهربانی
#سفیر_افتخاری

@oaktree_loverbikers

سه هزار و سیصد کلیومتر رکابزنی تا سردشت

https://t.me/oaktree_loverbikers/1646?single

عبدالله صدیقی، از ایثارگران جبهه های جنگ در منطقه جنوب و از اهالی تایباد خراسان رضوی اند.
دو سال قبل، تجربه سکته قلبی داشته اند و پزشک، توصیه کرده اند ورزش های هوازی انجام دهند.گرچه قبل تر نیز اهل دوچرخه سواری بوده اند، اما این بار تصمیم می گیرند، به دل جاده ای بزنند که مبدٲ مشخص اما مقصد، جز توقفی در سردشت، نامشخص...

به یک شوخی شبیه است اگر بگوییم این مرد شصت و سه ساله، روز دوم فروردین از تایباد خراسان رضوی، پا بر رکاب دوچرخه ای گذاشته که معمولی تر از معمولی است. تمام تجهیزاتش، دو ترک بند جلو و عقب دست ساز و یک خورجین و یک چادر از ضایعات دوخته شده و چند دبه مستعمل نوشیدنی ها به جای قمقمه!

روزی که بچه های بلوطبان پا به رکاب ما در میرآباد، اتفاقی او را بر ترک دوچرخه و در مسیر سردشت یافتند، بیستم مردادماه بود، یعنی چیزی حدود چهارماه و هیجده روز پا بر رکاب بودن در جاده سخت و دشوار کوهستانی شمال و شمال غرب کشور!

می گفت، در شبکه های اجتماعی، تابلویی از سردشت، دیده با عنوان:"به سردشت، میعادگاه صلح جهانی خوش آمدید" و همان انگیزه حضورش را در سردشت، دوچندان کرده بود.
وقتی در پنج کیلومتری سردشت، رقم شهدا و جانبازان شیمیایی سردشت را از زبان تسهیلگر بلوطبانان شنید، از دوچرخه پیاده شد و عزم کرد مسافت باقیمانده تا شهر را اینبار، به حرمت خون شهدای شیمیایی، دوچرخه کشی و در واقع بارکشی با وزن حدود یکصد کیلوگرم کند وهمان هم کرد.

جالب تر نیز وقتی فهمید سیگار برای جانبازان شیمیایی سردشت، بیش از دیگران، ضرر دارد، آخرین نخ سیگار و به تعبیر خود، آن رفیق تنهایی هایش را پُکی زد و تعداد ده تا دوازده نخ باقی در پاکت را در چاله ای انداخت و رویش گل ریخت که با چنگال و دستانش کند و گفت:
" تا در جغرافیای مقدس سردشت و شهر جانبازان شیمیایی باشم، دیگر لب به سیگار نخواهم زد" و شهادت باید داد، که چنین هم کرد.

وقتی طلبیدیم که پا به رکابی می طلبد تا برای همیشه کنار بگذارد، با طیب خاطر پذیرفت و تٲکید کرد، به حرمت نفس های بُریده جانبازان شیمیایی سردشت، برای همیشه دودکردن سیگار و پُک زدنش را کنار بگذارد. شک نداشتیم که همین کار را خواهد کرد و تا مهمان سردشت بود، ثابت کرد چه اینکه، اراده او، تا اینجا، سه هزار و بیشتر، جاده گز کرده بود، سیگار را چه جرٲت شکستن این اراده پولادین!

در سربالایی سخت بالادست روستای باسکدو، سه کیلومتری شهر تا چشمش در جمال نکوی شهر صلح و مهربانی، افتاد، دوچرخه را روی چوبدستی اش، سوار کرد، زانوانش را خم و سر بر زمین سایید و سجده کرد...👇
و چنین گفت:"مرحبا بر شهدا، سلام بر جانبازان و درود بر صلح ورزانت ای شهر صلح و مهربانی... باید قدردانت بود که چنین، شرف و جان گرو گذاشتید تا ناموس وطن، محفوظ بماند، قدردانیم"


به فلکه یادمان شهدا که رسیدیم و تاج گُل اهدایی فعالان شهری(حاجیه منیره و حاج حسن هر دو پوری) را که دریافت کرد، بوسید و تاج گُل و سه هزار و بیشتر رکاب زدنش را به شهدا و یادمان شهدا و شهر شهدای شیمیایی، تقدیم کرد.

آخر نکته و بیشتر؛
با هر محل اصابت بمب ها و هر مقبره شهدا که دید، دَینِ خود و ایران و مردمانش را به سردشت، یادآور شد و با هر نقطه گردشگری و نماد صلحی که بازدید کرد، دستان احترام بر سینه نهاد و با هر چشمه و درخت بلوطی که دید، دستان دعا به سمت آسمان بلند و خداوند را بر این نعمت کم بدیل، سپاس گفت و یادآور شد:

"کاش،
تخریب گران جنگل این دیار، کمی هم در مناطق کویری و اطراف زادگاه من[تایباد]، سکنی می گزیدند تا بیشتر، قدر و قیمت این نعمت ارزشمند(بلوط و جنگل و کارخانه اکسیژن و ذخیره گاه آب) را فهم می کردند..."

🌹❤️🌹
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#آغوش_مهربانی
#سفر_به_قعر_اقیانوس_رنج
#رکابزنی_برای_صلح
#سجده_بر_خاک_مقدس
#قدر_و_قیمت_بلوط
#برای_جانبازان_شیمیایی

@oaktree_loverbikers

به مناسبت سالگرد بمباران شیمیایی سردشت
(هفتم تیر ۱۳۶۶)

https://t.me/oaktree_loverbikers/1610

پیام صلح و دوستداری محیط زیست بلوطبانان و شهروندان سردشتی به حلبچه رسید

#سامان_حسن_خانپور
و
#پرشنگ_رستگار،
زوج پا به رکاب سنندجی_سقزی، مسئولیت سنگین پیامبریِ

"نه به جنگ، سلاح کشتار جمعی، تخریب محیط زیست
و
بله به صلح، همزیستی مسالمت آمیز و محیط زیست پایدار"

شهروندان سردشتی و خاصه بلوطبانان پا به رکاب را به شهروندان و کنشگران سبز حلبچه ای برعهده گرفته و ضمن شرکت در مراسم سالگرد بمباران شیمیایی سردشت و همرکابی جمعی با بلوطبانان و تیم دوچرخه سوار پیرانشهری حاضر در مراسم، با خروج از مرز حاجی عمران، ورود به جغرافیای اقلیم کوردستان، رکابزنی دوازده روزه در فاصله بین سردشت تا حلبچه و عبور از ده شهر اقلیم کوردستان، توانستند پیام کنشگران شهر #مام_قادر_مولانپور
-روح سرگردان ملی-
و شهر صلح و مهربانی را به مردمان اقلیم کوردستان و ویژه خورمالی های مصمم به عنوان داری شهر دوچرخه سواری و نیز حلبچه ای های هم ولایتی عمرخاور_آن نماد مظلومیت_ابلاغ کنند.

گرچه این زوج جوان،
مسیر سخت و صعب و دشواری را در دل گرمای بالای ۴۰ تا ۴۵ درجه، پیمودند اما نشاط حاکم بر روح و اراده پولادین و همت کم مثال شان، آنان را پس از دوازده روز رکاب زدن به حلبچه رساند و ضمن حضور بر مزار و یادمان شهدای حلبچه و تجدید میثاق با پیکر عمرخاور،
پیام سردشت را به خواهر خوانده اش-حلبچه-ابلاغ کردند.

این زوج جوان، پسا ابلاغ پیام سردشت، مجدد مسیر حلبچه به سردشت را پیمودند تا جشن توفیق شان را با کنشگران سردشت و مدیران ان جی اوها و مسئولان محلی و خاصه بلوطبانان پا به رکاب، سهیم کنند که مورد استقبال و تکریم گرم جامعه مدنی قرار گرفتند.

( گزارش آن، متعاقب، همرسانی خواهد شد).

با سپاس ویژه از حمایت مادی و معنوی نیک بنیادان مهرگان کرمانشاه و انجمن ترویج فرهنگ مسئولیت اجتماعی و صدالبته آن زوج با اراده، با همت و نازنین که همت شان و اراده شان، مرزهای قراردادی را درنوردید و صلح هدیه بُردند و صلح هدیه آوردند.. 🙏

🌳❤️🚴
#بلوطبانان_پابه_رکاب
#سالگرد_بمباران_شیمیایی
#زوج_دوچرخه_سوار
#سامان_حسن_خانپور
#پرشنگ_رستگار
#پیامبران_صلح_سردشت
#سفر_به_قعر_اقیانوس_رنج
#حلبچه
#نه_به_جنگ
#بله_به_صلح
#نه_به_سلاح_کشتار_جمعی
#بله_به_همزیستی_مسالمت_آمیز
#نه_به_تخریب_محیط_زیست
#بله_به_پایداری_طبیعت

@oaktree_loverbikers