من بعد ۲ سال که تو حوزه وب فعالیت میکردم، چند ماه به عنوان برنامه نویس پایتون (PyQT و Tkinter) یه جایی مشغول بودم و اینجا تجربه کاری خودمو از برنامه نویسی تو این مدت میگم:
۱. تجربه سوییچ از وب به برنامه دسکتاپ برام سخت بود و یه مقدار غیرملموس چون به مفاهیم وب عادت کرده بودم.
۲. اگه کدی رو دیدی که کثیفه و خیلی سخته خوندنش حتما بیخیالش شو و فکر نکن که چیزی نیست و بلخره ازش سردرمیارم چون بجز اعصاب خوردی حین کار چیز دیگه ای نصیبت نمیشه از اون کد.
۳. اگه جایی دارید جوین میشید که فقط خودت برنامه نویسی حتما سخت میگذره. از فراهم نبودن پیشرفت فنی (معمولا فکر میکنن کسی که استخدام شده همه چیز رو بلده و نباید بگه بلد نیستم) و به نظرشون یه برنامه چیزی به اسم باگ نباید داشته باشه و کد ۱۰۰ درصد بدون مشکل باید توسعه داده بشه و اگه باگ داره یعنی شما درست کار نمیکنی
اگه شما زمانی رو برای انجام کاری مشخص کنید یه زمان کمتری رو پیشنهاد میدن که تو اون مدت کارو انجام بدید. مثلا ممکنه بگید این تسک حداقل ۴ روز زمان میبره و بگن خب یه مقدار تایم بیشتر بذار و اضافه کاری میدیم بهت و ۲ روزه تمومش کن. (احتمالا جمله "این که کاری نداره" رو هم زیاد میشنوید)
۵. وعده پاداش تا یه حدی میتونه بهت انگیزه بده ولیانگیزه اصلی مربوط به شرایطی کاری و روند انجام کارها میشه.
۶. اگه جایی که مشغولید که بیشتر از هرچیزی فکر توسعه محصول خودشونن و انتظار دارن شما همیشه درحال کار باشید به این معنیه که محیط مناسبی رو برای کار انتخاب نکردید.
۷. تو چنین محیط هایی نباید دایه دلسوز تر از مادر باشید چون فقط تسک برای خودتون درست میکنید.
تو چنین شرایط burnout شدن یه اتفاق ساده است که باهاش زیاد مواجه میشید.
پیشرفت شغلی تو چنین مجموعه هایی خیلی سخت براتون انجام میشه. تو دنیایی که هر لحظه داره بروز میشه، شما هم باید باهاش بروز بشید و رو به جلو برید.
برای خودتون وقت بذارید و مهارت هاتون (چه زبان خارجی، چه مهات های فنی و نرم) رو تا جایی که میتونید تقویت کنید.
@Normal_Developer
