اذان بی‌وقت [ادامه از پُست قبلی] 🔴 آینده فرارسیده است دست‌اندرکاران امنیت بخوانند این فصل را با ما اِشغال ایران تشویش ندارد. غارت ایران تشویش ندارد. ویرانی ایران تشویش ندارد. ظلم و فساد تشویش ندارد. نابودی ایرانیان تشویش ندارد. تنها بازگویی حقیقت است که مردم را مشوش می‌کند. دریابید ایراد بنی‌اسراییلی را که قومی به جز قوم بنی‌اسراییل و پیروانش دروغ نمی‌گوید. بشناسید بنی‌اسراییل را که این‌ها از نشانه‌های اوست. دریابید که در هزاره‌های پیشین، نیاکان ما بنی‌اسراییل را از این آب و خاک بیرون ریختند و خود را رهانیدند از شر قوم شرور. بیاندیشید تا به یاد آورید یا بشناسید بنی‌اسراییل را که دوباره خزیده‌اند به میان شما و هنوز دارند می‌خزند تا یک سره فتح کنند کشورتان را و این‌بار برای همیشه شمایان را بفرستند به آوارگی و دریوزگی که فرجامش نابودی است. خودتان را بیابید و بازیابید حقیقت را که قوم رانده‌شده از این بهشت بازگشته است و به‌زودی ظاهر خواهد شد و اگر خودش ظاهر شود دیگر کاری از دست شمایان برنخواهد آمد. بشناسید قوم شرور را در میان خودتان که دوازده سبط قوم غاصب و ساکن ایران بودند اما ایرانی نبودند. هر شهر که سازه دست کم یکی از میادینش چونان موشک رو به هوا باشد یعنی بنی‌اسراییل در آن شهر پایگاه دارد. پس بشمارید موشک‌هایی که شهرهای ایران را دربرگرفته است. شما از درون محاصره شده‌اید. سیاحت کنید شهرهای پایگاه بنی‌اسراییل را و بازگویید برای آنان که اندر کار تأمین امنیت‌اند برای بنی‌اسراییل. چه کنیم با انبوه بنی‌اسراییل که در سال‌های غفلت ما شهروند ایران شده‌اند و گویی از ما مذهبی‌ترند. چه کنیم با دشمنانی که زبان و گذشته‌های ما را بهتر از خودمان می‌دانند. چه کنیم با ارتش پنج میلیونی مطیع دشمن که به پناه و فعلگی درآمد تا سرانجام پنجاه میلیون ایرانی را به در کند. چه کنیم با خاطرات هشت سال جنگ که می‌خواستیم فلسطینی را از دست کسی برهانیم که پشت سر خودمان بود. چه کنیم با دشمنانی که دیر یا زود از در و دیوار بر سرمان آوار خواهند شد. چه کنیم با رگ‌های یخ‌زده غیرت در آستانه ظهور حقیقت. چه کنیم با کودکان چند ده ساله که در خط مقدم جنگ جهانی سوم در خواب‌اند. چه کنیم با آنان که اگر بیدارشان کنیم می‌هراسند و می‌گریزند و دشمن‌مان شاد می‌شود. چه کنیم با آنان که هر اندازه در پرده بگوییم، فقط پرده را می‌بینند. چه کنیم با آنان که اگر بی‌پرده بگوییم، ما را دیوانه می‌پندارند. چه کنیم در نبود آنان که باید امروز در کنارمان باشند تا کاری از دست‌مان برآید اما در خاک‌اند. چه کنیم با دوستان نادان که اگر گرفتارشان بشویم باید دشمنان دانا را به یاری بخوانیم تا رهایی یابیم. (متأسفانه این بزرگوار رفته بود بالای دیوار و داشت برای خودش نطق می‌کرد اما دقایقی قبل، او را گرفتند و بستند و داروهایش را زورکی به او خوراندند و هم‌اکنون آمبولانس حامل وی در راه آسایشگاه است. برای شفای عزیزان موجی دعا کنید.) [پایان] @nonewwar http://toomar92.ir