مژده ای دل که مسیحا نفسی می آید
زانفاس خوشش بوی کسی می آید
و این چنین
فردوس بقا بر زمینی ان نازل گردید...
با سلام و ادای احترام محضر پروفسور حاجیان،
فردوس جانها، استاد ارجمند و دلسوز در گلشن طیبه ی تعلیم و تربیت
حمد و ثنای ایزد منان را که اولین آموزگار هستی ،آغازین و آخرین چرخنده عشق که چنین نیکو و زیبنده ،شاهکاری در زمین در قالب فرشته ای زیبا رو و حسن خلق، خلق نموده است که باری دیگر با چشمانی روشن بین، شاهد نزول فرشتگان و سجده زدن های آنان برپای این آدم نه فرشته در خطه سبز مازندران در شهر موج و آرامش، بابلسر شدهایم.
خاضعانه تلاش های روزهای گذشته و روزهای حال شما را قدر می شناسیم و مغرور می شویم به حضور مسیحایی تان در شهر دریادلان بیدار و سروقامتان آزاد که آمدن مسیح صلح و پاکی را نوید داده اید و لرزه بر اندام تاریکی و تاریک اندیشان آموزش انداخته اید و همچون معجزه ی عیسوی، معنای حقیقی زندگی و حیات آموزش را به اذن الهی بر روح ما دمیدید و صفا دادید.
آگاهی و بیداری در ذات شماست و ما عشق را در شما دیده ایم که در مدار عشق جریان دارید که خداوندگار چنین اوج نهاده است.
رخصت دهید تا دانش آموز کوچک شما، گذری بر گفته های استاد روشن اندیش نماید؛«ما پرچم آموزش را بالا نگه می داریم»،آری !
هر لشکری را علمداری است که قدرت تام و کمال آن سپه را تضمین می کند و شما علمدار و مکتب دار ما باشیددر عصر بحران زدگی در آموزش و ما تنها به علم و علم شما تکیه می زنیم.
استاد ارجمند!شما برای ما مولانای زمان هستید که شمسی نه در بیرون،بلکه درون خود دارد که هر روز شعله ی عشق،ایثار و دانایی را فروزان تر می سازد و در جهان پر از صدا و هراس،صدای حق می شوید،می خوانید،می بینید،می شنوید و در نهایت می گویید،و این نهایت خداگونه بودن است چرا که یک مدرسه غیر دولتی به نام نخبگان را جامعه ای شریف دیده اید و می دانید عشق بی مرز است و محدود به مکان و زمان و قراردادها نیست عشق جاریست و شما هویدا کننده ی آن هستید که در لحظه های بحرانی، فراموشمان می شود.
از شما گفتن و نوشتن سخت است و قلم و ذهن هر دو ناتوان،اما برایم سوال است کوه پالند چگونه دوام آورد و هر روز ناظر شد که مردی سوار بر مرکب دانایی،ساعت ها در راه آموزش از پیچ و خم هایش عبور کند وعشق را در جغرافیایی محدود اما در معنای وسیع جاری سازد.
برای تو چه خواند و چه ذکری را پای دامنه ات سرود که چنین رام و آرام نشستی که از پای دامن تو در دستان مادری سرافراز از مرزهای ایران گذشت و به مجامع بین المللی عروج یافت.
از شهرک الفبا تا سلام سلام بچه های شهدا، همهاش درس زندگی وآزادگی است!
سلام سلام بچه ها، گلهای سرخ و زیبا، باهم بیایم بگردیم،تو شهرک الفبا در شعر هایتان گفتید؛«دنیا اگرچه سر جنگ داره اما! ما عمو فردوسی داریم که به فرزندان وطن آموخته است رسم معرفت و صلح را!
ما باری دیگر در عمق فاجعه و بحران آموزشی سلام می کنیم به گلهای سرخ و زیبا و میرویم تا بسازیم آ را ، برای آبادانی و ب را برای بهاری دیگر تا آب را مایه حیات و شادابی را برای بهتر زیستن بازگردانیم.
به کودکانمان می آموزیم تا الفبای عشق را مشق کنند؛ به دختر هایمان می آموزیم جای جنگ و گلوله،گلهای سرخی کنار حجاب چهره هایشان زینت دهند،؛ و به پسرهایمان می آموزیم کبوترهای صلح را پرواز دهند.
ای امید بخش روزهای تلخ جنگ و زخم !
اگر در راه شهادت،بابا پیش خدا رفته، خدا حواسش به تمام فرزندان و خلق بوده است و خواهد بود و تو را برای آن روزگار،خلق نموده است.
پرچمدار صلح و دوستی،عشق و مهربانی،آبادانی و دانایی خواهیم شد و پرچم آموزش را با هدایت شما بالا نگه می داریم و از زخم ها می گذریم و طاعون روزگار را شکست خواهیم داد.
ای
فردوس بقا!
ای
فردوس مسیح!
توصیف حضور شما در جمع،برای ذهن و قلم ناتوان من کم است و این مایه ی شرمساری است که زبانم قاصر از قدردانی شایسته است اما می توانیم بگوییم همچون دهه شصت ،باری دیگر بهاری برای ما ساخته اید و الفبای عشق و کمال را به نیکی در میان تمام هجاهای هستی به فرزندان معنویتان آموختید و بخشیدید و خدا نیز رتبه شما را در بزرگی و محبوبیت عطا نموده است و همچون لقمان حکیم، بزرگ و عزیز شدهاید و مقام معنویتان را تنها خداوند توانایی توصیف دارد.
از جنابعالی بابت حضور و قبول زحمت نهایت تقدیر و سپاسگزاری را داریم و از منبع آگاهی و حکمت، نیک فرجامی برای شما عزیز دل خواهانیم.
شاگرد شما ؛کسی که قبای آموزش را بر دوش او نهادید و
فردوس بودن را در وجودش پروراندند.
سید تقی حسینی،مشاور و موسس مجموعه نخبگان شهرستان بابلسر
@hajianFerdos@nokhbegan_mazandaran#فردوس_مسيح #فردوس_بقاشام میلاد من است