داستان بدن انسان، ترجمه نيک گرگين چاقی چربی کارآمدترین راه برای ذخیرۀ انرژی است و در برخی موارد نياکان ما در تفاوت با نخستی‌های ديگر، چندین سازگاری کلیدی به وجود آوردند تا چربی بیشتری ذخيره کنند. یکی از دلایلی که به حیوانات پرورشی صنعتی آنتی بیوتیک داده می‌شود، اين است که وزن‌شان را افزايش دهند. از انرژی برای انجام سه کار اساسی استفاده می‌کنند: رشد، حفظ بدن و تولید‌مثل. انرژی بیش از حد، به نوبۀ خود، از جمله چربی بیش از حد بدن (به ویژه در ناحیه شکم)، می‌تواند باعث بسیاری از بیماری‌های ناسازگار شود که به دلیل محیط‌هایی که ایجاد کرده‌ایم و به این دلیل که نمی‌توانیم به طور موثر از علل آنها پیشگیری کنیم، به سرعت در حال شیوع هستند. چربی بیش از حد شکم را به یک عامل خطر بسیار جدی‌تر از اضافه وزن برای بسیاری از بیماری‌های مرتبط با چاقی بدل می‌کند. سیستم گوارش من در حال حاضر آن را عمدتاً به عنوان سوخت در نظر می‌گیرد و غذا را به اجزای اصلی آن تجزيه می‌کند: پروتئین‌ها، کربوهیدرات‌ها و چربی‌ها. پروتئین‌ها زنجیره‌های پیچیده‌ای از اسیدهای آمینه هستند. کربوهیدرات‌ها زنجیره‌های بلندی از مولکول‌های قند هستند. چربی‌ها از سه مولکول بلند به نام اسیدهای چرب ساخته شده‌اند، که توسط یک مولکول بی‌رنگ و بو به نام گلیسرول در کنار هم قرار می‌گیرند (در نتیجه اصطلاح شیمیایی چربی‌ها تری‌گليسيريد است). پروتئین در درجۀ اول برای ساخت و نگهداری بافت‌ها استفاده می‌شود و به ندرت برای سوخت تجزیه می‌شود. در عوض، کربوهیدرات‌ها و چربی‌ها برای انرژی ذخیره و سوزانده می‌شوند. سیستم‌های گوارشی ما هرگز تکامل نیافته‌اند تا بتوانند قند زياد را به این سرعت بسوزانند، و تنها کاری که در پاسخ انجام می‌دهند، قند اضافی را به چربی احشایی (شکم) تبديل می‌کنند . . .