#خروس_در_باور_ایرانیان @zoroaster33 ✍#_کوروش_نیکنام خروس در فرهنگ ایران باستان، پرنده‌ای ارجمند و گرامی بود و از چنان جایگاهی برخوردار بوده که یونانیان #باستان آن را با نام «پرنده ایران» می‌شناختند. رد پای #خروس را در استوره‌های #کیومرث و #تهمورث نیز می‌توان یافت. ایرانیان، کشتن و خوردن گوشت خروس را نیز ناروا می‌شمردند چون در آیین #مهر، خروس سپید «پیک‌ مهر » است که در برخی نگاره‌های مهری در اروپا آن را در کنار «کوت» مشعل‌دار می‌بینیم و پیروان آیین مهر، به هنگام «خروس‌خوانِ» سحرگاهان که خروس بانگ بر می آورد، «تن‌شویی» می‌نمودند و #نیایش بامدادی می‌خواندند و این گونه روز خود را آغاز می کردند و به کار می‌پرداختند. خروس در اوستا همکار و «پیک سروش» و «مرغ ورجاوند ایزدی» است. نام این #پرنده زیبا در #اوستا «پَرودَرش» است که به چِمار(معنی) «پیش‌بین» است، چون باور داشتند که خروس نخستین پرتوهای #خورشید را در بامداد می‌بیند و با خروشیدن بامدادی خود برای مردمان «بیدارباش» سرمی‌دهد و برای همین «خروش» نام گرفته است که در زبان #فارسی به ریخت(شکل) «خروس» شناخته می‌شود. رنگ سپید نیز به نشانه پاکی درون و برون و بیزاری از خونریزی و کشتار جانوران برگزیده شده است. #خیام✍ هنگام سپیده دم خروس سحری دانی که چرا همی کند نوحه گری یعنی که نمودند در آیینه صبح کز عمر شبی گذشت و تو بی خبری https://t.center/newswz