ﺗﺠﺪﯾﺪ ﺣﯿﺎت ﺑﺎﻓﺖﻫﺎی ﺗﺎرﯾﺨﯽ در ﭼﺎرﭼﻮب ﻧﻈﺎمﻫﺎی اﺟﺮاﯾﯽ ﺷﻬﺮی در ﺟﻬﺎن ﻓﺮاﮔﯿﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ و ﺑﺘﺪرﯾﺞ ﭘﺎﯾﺪاری در ﮐﻠﯿﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰیﻫﺎ ﺑﻪ اﺻﻞ اﺟﺘﻨﺎب ﻧﺎﭘﺬﯾﺮی در ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺑﺪل ﮔﺮدﯾﺪه. رﻓﺘﻪرﻓﺘﻪ ﻧﻮﺳﺎزی ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﺑﺎ اﯾﻦ ﻧﮕﺎه روﯾﮑﺮد ﺗﺠﺪﯾﺪ ﺣﯿﺎت ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻈﺮان ﺣﻮزه ﺷﻬﺮﺳﺎزی دﻧﯿﺎ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ و در اﯾﻦ روﯾﮑﺮد ﻓﺮآﯾﻨﺪﻣﺤﻮر ﮐﻪ در آن ﺑﺎ ﭼﺸﻢاﻧﺪاز و ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎﯾﯽ ﺟﺎﻣﻊ، ﻓﺮاﮔﯿﺮ و ﯾﮑﭙﺎرﭼﻪ ﺑﻪ رﻓﻊ ﻣﺸﮑﻼت ﺷﻬﺮی ﻣﯽﭘﺮدازد ﻣﺪاﺧﻠﻪ ﻣﺸﺎرﮐﺘﯽ در ﺗﺠﺪﯾﺪ ﺣﯿﺎت ﻣﺤﻠﻪ ﻧﻘﺶ اﺳﺎﺳﯽ دارد.
از سوی دیگر تحقق انسجام و تشریک مساعی در مدیریت بافتهای تاریخی در سایه مشارکت محلی قابل مشاهده است. ﻣﺸﺎرﮐﺖ ﻣﺤﻠﯽ ﺷﺎﻣﻞ ﮐﻠﯿﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎﯾﯽ است ﮐﻪ اﻓﺮاد، ﮔﺮوهﻫﺎ، ﺗﺸﮑﻞﻫﺎی ﻣﺤﻠﯽ (ﻣﻌﺘﻤﺪﯾﻦ ﻣﺤﻞ ﺟﻮاﻧﺎن، زﻧﺎن، اﺻﻨﺎف، ﮐﺴﺒﻪ و...) را درﮔﯿﺮ ﻓﺮآﯾﻨﺪ ﺗﺼﻤﯿﻢﺳﺎزی ﮐﺮده و در ﻃﯽ آن ﮐﯿﻔﯿﺖ زﻧﺪﮔﯽ و ارﺗﻘﺎء ﻫﻮﯾﺖ ﻣﺤﻠﯽ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻗﺮار ﻣﯽﮔﯿﺮد.
این رویکرد اکنون در اکثر نقاط جهان به منظور توسعه محلی با تشریک مساعی بین سازمانهای محلی و مسئولین یا به عبارتی دست اندرکاران و ذی نفعان با موفقیت و پایداری انجام میگیرد.
منبع: مقاله تدوین راهبردهای اجتماعی مدیریتی احیاء، توسعه و حفاظت بافتهای تاریخی؛ مطالعه موردی منطقه ۱۲ شهرداری تهران
#اسماعیل_قادری #افسانه_زمانی_مقدم #سیدهاشم_جلالی#هرروز_یک_مطلب #هرمطلب_یک_مطالبه @new_generation_new_city