ناگهان دلم از دوستی او سرشار شد. او را با ستایش بی‌مرز دوست داشتم. انگار که سال‌های سال با هم فکر کرده بودیم، دوش به دوش هم جنگیده بودیم و یک دهان ترانه خوانده بودیم _ناظم حکمت/نامه‌هایی برای تارانتا بابو