داروهای مردم پر از درد کجاست؟!
کمبود و گرانیِ دارو؛ کشتار جمعی و عامدانه
چند روز پیش برایم نوشت که اخیرا افتاده کف خیابان و
#تشنج کرده. که زندگیاش بند ثانیهها شده؛ حملههایی که با
#داروهای_خارجی کنترل و کم شده بود، دوباره به سراغش آمده چون داروی جایگزین ایرانی موثر نیست. نوشت هر شب که چشم روی هم میگذارد، اطمینان ندارد که صبح فردا را ببیند –
تشنج در خواب.
تشنج در بیداری.
روزی که رسانههای حکومتی با افتخار از موشک
#هایپرسونیک نوشتند، او داشت کف بالا میآورد و بدنش به رعشه افتاده بود. حکومتی که برای واردات
#ساچمه و
#شوکر و
#گاز_اشک_آور، «نه شرقی نه غربی» نمیشناسد، او را بدون دارو رها کرده بود کف خیابان که رعشه کند و چه بهتر که بمیرد. خامنهای که رگ انقلابیگریاش برای واردات
#واکسن_کرونا بالا زده بود، ابایی ندارد برای واردات ابزار سرکوب و شکنجه مردم خودش. حکومتی که مخالفانش را به همدستی با «دشمن خارجی» متهم میکند، هیچ اشکالی ندارد که خودش از همان دشمن خارجی، برای سرکوب مردمش کمک بگیرد. امکاناتِ خارجی برای کمک به مردم بد و قدغن است اما برای کشتار مردم ضروری هم هست. چین و روسیه هم که اصلا خارجی نیستند! ۷.۴ میلیون دلار داروی ایرانی به
#روسیه ارسال شده؛ نوش جانشان! حتما برای قصابی در
#اوکراین لازم دارند؛ حتی به قیمت جان دادنِ مردم ایران از بیدارویی.
پیشتر در مورد داروهای
#اس_ام_ای نوشتم. بچههای اسامای در آرزوی قطرهای داروی حیات، یکی یکی میمیرند و خانوادهها بخشی از قلبشان را به خاک میسپارند اما داروی واردشده به هیچ کسی داده نشده است. اما حالا دیگر صحبت از داروهای خاص نیست؛ حتی داروهای ساده مثل
#استامینوفن، تببُرها و مُسکِنها هم کمیاب شدهاند و چندین برابر قیمت. شاید این هم شکلی است از کشتار جمعی و عامدانه مردم.
برایش نوشتم «به نظرت کمبود دارو تا چه اندازه میتواند عمدی باشد؟ که رژیم اسلامی تو را و دیگر مبارزانی را که نیازمند دارو هستند، و خانوادههایشان را، درگیر و گرفتار و دربند نیازهای حیاتینگه دارد تا دیگر خیال اعتراض به سرتان نزند؟!». پاسخش تکانم داد: «هرچه بگی از این رژیم برمیاد، مخصوصا الان که خیلی مستاصل شدن اما من که همچنان به تظاهرات میرم. من از مردن نمیترسم. از این میترسم که دور از دوستان مبارزم از
تشنج بمیرم، نه با گلوله یا زیر شکنجه».
#نگین_حسینی #زنان_شجاع_ایران #کمبود_دارو #گرانی_دارو #بجاش_امنیت_داریم👎@neginpaper