🔜 چرا با اینکه می‌دونیم یه رابطه، مسیر، یا حتی انتخاب، برامون مناسب نیست، باز هم ادامش میدیم؟🔙 🧩 ترس از دست دادن، از تنها موندن، یا اینکه ندونیم اگه اون رابطه یا مسیر نباشه، جای خالیش رو چطور پر کنیم. ذهن ما، مخصوصاً تو مسائل احساسی، بیشتر بر اساس الگوهایی که تو گذشته (مثلاً تو کودکی) شکل گرفته، عمل می‌کنه، نه لزوماً منطق. 💌گاهی یه رابطه‌ی ناسالم یا انتخاب اشتباه، یادآور چیزی از گذشته‌ست؛ شاید شبیه یه نوع از محبت یا مراقبتی که قبلاً تجربه کردیم. حتی اگه اون محبت آسیب‌زا بوده، چون برامون آشناست، ناخودآگاه بهش برمی‌گردیم. اینجاست که فهمیدن این الگوها مهم می‌شه: «چی تو این رابطه یا مسیر هست که من رو نگه می‌داره؟» از طرف دیگه، رها کردن چیزی که بهش عادت کردیم، یعنی روبه‌رو شدن با یه خلأ. ما معمولاً از خلأ و ناشناخته‌ها می‌ترسیم. ذهنمون ترجیح می‌ده به چیزی که می‌شناسه، حتی اگه اذیت‌کننده باشه، بچسبه، تا اینکه بره سمت یه چیز جدید و نامعلوم. 🔎اما سؤال اینه: آیا این ادامه دادن، ما رو به جایی می‌رسونه؟ اینجاست که باید از خودمون بپرسیم: «این رابطه یا مسیر چه نیازی رو در من برآورده می‌کنه که نمی‌تونم ازش دست بکشم؟» وقتی این سؤال رو از خودمون بپرسیم و باهاش صادق باشیم، می‌تونیم یه کم دلیل این اصرار رو بفهمیم. 💎هیچ تغییری بدون پذیرش این کشمکش درونی اتفاق نمی‌افته. اما بدونید، حتی وسط این وابستگی و سختی، همیشه حق انتخاب دارید. شاید اولین قدم، نه این باشه که یه‌هو همه چی رو تموم کنید، بلکه این باشه که یه‌کم به خودتون فرصت بدید، از خودتون بپرسید: «واقعاً چیزی بهتر از این نمی‌تونم داشته باشم؟» جواب همین یه سؤال ممکنه براتون راه جدیدی باز کنه...🌱 📌 @negah_farda