«لیلی…!» اگر چه در انتظار آفتاب چون پرنده‌های سپیده‌دم چشمان منتظرم سر هر پیچ خیابانی در امتداد زمستان جا مانده است و چون قصیدهء اندوه از هر گوشهء دهان اتاقم خاطرات بارانی‌ات موج می‌زند اما.. همچنان می‌خواهد در شب پنجره فریاد بزند با تو ماندن خوب است و من دنیا را بی‌چراغ دوست داشتنت نمی‌خواهم #نسیم_دادستان