ادامه قبل... 🔻 مشکل ما این است که می‌خواهیم برای موقعیتِ فعلی‌مان عالم غیب را کوچک کنیم. خداوند این‌ کار را نمی‌کند، این‌طوری به ما معرفت نمی‌دهد. ما داریم همه عوالم را به حدود و نگرش‌های مادی‌مان محقر و محدود می‌کنیم. 🔸 این‌طوری کسی رشد نمی‌کند. ما داریم با مسائل و معارف، خیالی برخورد می‌کنیم. نگرش بشر باید متفاوت بشود، آن‌وقت می‌بیند که چقدر کار دارد تا روحی دوباره دمیده شود و بصیرتی احیا شود که بتواند بزرگ ببیند. 🔹 و ما نباید بخواهیم که خدا و پیغمبر را در خانهٔ تنگِ دیدِ کوچک‌مان بیاوریم. این امکان‌پذیر نیست و چیزی هم به دست ما نمی‌دهد. 🔸 در نهایت ما مجبوریم که خودمان را به سمت وسعت و حقیقت‌نگری تغییر بدهیم. چون آن‌جا «وَ إِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِيَ الْحَيَوانُ لَوْ كانُوا يَعْلَمُونَ» آن‌جا همه روح و بزرگی و معارف است. ما باید خودمان را با آن عالَم وفق بدهیم، نه این‌که آن عالم را بیاوریم و تصورات مادی و مُحَدَّد از آن داشته باشیم و مُدام قضایا را مادی کنیم. 🔹 آیا حالا که خودمان نمی‌توانیم بزرگ بشویم، باید آن بزرگ‌ها را کوچک کنیم؟ چنین چیزی نداریم؛ ولی این ظلم، به معارف ما شده است. کد ۸۴۵ ┄┅═✧❁ااا❁✧═┅┄ 🔺 کانال رسمی حجت‌الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری: 🔘 @nasery_ir ‌ ‌ ‌ ‌